کتاب ماه و ماهی - علیرضا بدیع

کتاب ماه و ماهی مجموعه غزل های علیرضا بدیع می باشد که توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

در کتاب ماه و ماهی 34 غزل علیرضا بدیع یافت می شود که همگی بسیار زیبا و دلنشین هستند. خود شعر «ماه و ماهی» را حجت اشرف زاده در قالب ترانه اجرا کرد که بسیار گل کرد و تبدیل به اثری جاودانه شد. بدیع از معدود شاعران معاصری است که در قالب سبک خراسانی شعر می گوید. او که خود زاده ی خراسان است با این سبک آشنایی ویژه دارد و فنون آن را در کار خود رعایت می کند. در این سبک اشعار ساده و روان سروده می شوند و دارای صداقت ویژه ای هستند. بدیع وزن، قافیه و نکات دستوری را با ظرافت و دقت تمام در اشعار خود رعایت می کند که این حسن کار وی موجب می شود اشعاری شسته، رفته در اختیار مخاطب قرار دهد. تصویرهای شاعرانه و لطیف وی دل هر عاشق رنجوری را به درد می آورد و او را در دنیای تخیل غرق می کند. او به خوبی توانسته است بین سبک سنتی شعری و دنیای مدرن امروز توازن برقرار کند بی آن که اشعار به ذوق آدمی لطمه بزنند یا ناجور جلوه کنند. بدیع در مجموعه ی ماه و ماهی صرفا به اشعار عاشقانه و وصف معشوق اکتفا نمی کند و به طرح مباحثی دیگر همچون مرگ، احساس تنهایی و انزوای انسان مدرن نیز می پردازد. بند نافم کاش می پیچید دور گردنم، ای کاش پیک مرگ به این خانه رسد و چه حاجت است به این شیوه دلبری از من، جز اشعار زیبا و دلنشین این مجموعه ی متنوع و جذاب هستند.

برشی از متن کتاب

ماه و ماهی تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی اندوه بزرگی‌ست زمانی که نباشی   آه از نفس پاک تو و صبح نشابور از چشم تو و حجره فیروزه‌تراشی   پلکی بزن‌ای مخزن اسرار که هر بار فیروزه و الماس به آفاق بپاشی‌   ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار هشدار که آرامش ما را نخراشی   هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی ** آغوش تو چه قدر می آید به قامتم در آن به قدر پیرهن خویش راحتم   می پوشمت که سخت برازنده ی منی امشب به شب نشینی خورشید دعوتم   با خود تو را به اوج معراج می برم امشب اگر به خاک بریزد خجالتم   ده رند خبره اند سرانگشت های تو یورش می آورند شبانه به غارتم   این ده شریک قافله این ده رفیق دزد تا آدم به خویش ندادند مهلتم   بازار شام کن شب مان را به موی خود بگذار تا شلوغ شود با تو خلوتم   بر شانه ام گدازه ای از بوسه ها گذار کوهم ولی تمام شده استقامتم   بکذار تا دخیل ببندم به دامنت حالا که در حریم تو گرم زیارتم   من سیرتم همان که تو می خواستی شده لب تر کنی عوض شود این بار صورتم جنگیدم و به گنج تو فرمان روا شدم این است از تمامی دنیا غنیمتم   با من بمان که نوبت پیروزی من است چیزی نمانده است به پایان فرصتم

فهرست

1. تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی
2. آغوش تو چه قدر می آید به قامتم
3. تو با اسب آمدی ای مادیان بادپا «ری را»
4. سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی
5. جبرییلم پر زد از بامم به بام دیگری
6. دست هایم دو افعی زخمی، سینه هایت دو گنج اجدادی است
7. کم حوصله ام
8. خدا کجاست؟ دل بت پرست؟ یا دل گبر؟
9. همراز مجانین و هم آوازا لیالی
10. به سویم با لب خشک آمدی، با چشم تر رفتی
11. همین که سر زده مهمان انجمن شده باشد
12. مژگان به زیر سایه ی ابروی تاق توست
13. رنگ دنیا را گرفتم، از خودم شرمنده ام
14. از قهوه اما تلخ تر، اقبال من بود
15. نسخه ی ما را بپیچ ای دختر داروفروش
16. هرکه یک دم با تو در این راهبندان مانده است
17. چه حاجت است به این شیوه دلبری از من
18. بند نافم کاش می پیچید دور گردنم
19. شبانه رد شدم از مرزهای تن پوشت
20. دو چشم میشی تو گرچه رام و آرامند
21. گریه کردم بس که از دست غمش تا پای جان
22. از داغ خویش گفتم و افروختم تو را
23. قلم به خون دل من زدن سلیقه ی توست
24. گرچه چندی پر شد از تلخابه ی غم ساغرش
25. به جای نقش ابریشم، گلستان در بغل داری
26. عاشق ترین پرنده تویی بر درخت من
27. می گذارم پا به سن آرام آرام و هنوز
28. باید شبی به قبله ی حاجات رو کنم
29. دامان ناز! دست نیازم بلند نیست
30. عصر یخبندان کنارت صبح فروردین شود
31. از شبیخون تو دارم یادگاری بعد تو
32. ای کاش پیک مرگ به این خانه در رسد
33. راز داری کن و با غیر ازین راز مگو
34. آهوی من! دوباره به چنگ من آمدی

 

شاعر: علیرضا بدیع انتشارات: چشمه