کتاب لذت خیانت | بلانشو

درباره‌ی کتاب لذت خیانت

کتاب "لذت خیانت" به چهار مقاله‌ی متفاوت درباره‌ی ترجمه می‌پردازد که دو بخش اول آن توسط "موریس بلانشو"، متفکر و منتقد فرانسوی به نگارش درآمده، بخش سوم تالیف "پل دومان"، نظریه پرداز و منتقد ادبی بوده و مقاله‌ی پایانی نیز متعلق به "جودیت باتلر"، متفکر امریکایی تبار است.

افراد مذکور، همگی طی محتوای مقاله های ارائه شده ی خویش در کتاب حاضر، درباره ی شیوه ی ترجمه کردن و تاثیرات آن سخن گفته و سعی بر این دارند تا نحوه ی ترجمه نمودن را از جوانب مختلف بررسی نموده و عمل سنتی و قدیمی تقلید، شامل رو نوشت کردن از متن اصلی یا همان معنا کردن واژه به واژه ی متون از زبانی به زبان دیگر را مورد نقد و انتقاد قرار داده و هم چنین، در رابطه با موضوعات حساس و مطرح در فعالیت مذکور از جمله امانت داری و خیانت مباحث مفصلی را ارائه نمایند.

در همین راستا، مولف با به کارگیری از بیانی ساده و روان و حفظ لحن گفتاری نویسندگان مذکور، به تدوین اثر حاضر پرداخته و در قسمت های مربوط به نقل قول های "رسالت مترجم بنیامین"، از ترجمه ی فارسی موجود در کتاب "عروسک" و "کوتوله" استفاده نموده و مطالبی خواندنی را در اختیار خواننده قرار می دهد.

کتاب لذت خیانت نوشته ی بلانشو، دومان و باتلر با ترجمه ی نصراله مرادیانی توسط نشر بیدگل به چاپ رسیده است.

فهرست

یاداشت دبیر مجموعه یاداشت مترجم ترجمه کردن / موریس بلانشو ترجمه از / موریس بلانشو «نتایج»: «رسالت مترجم» والتر بنیامین / پل دومان لذت خیانت / جودیت باتلر نمایه ی نام افراد و آثار نمایه ی موضوعی

برشی از متن کتاب

لذت خیانت جودیت باتلر همواره در ترجمه درباره ی مساله ی امانت داری و خیانت بحث می شود و به نظر می رسد حتی والتر بنیامین هم از این امر آگاه است که امانت داری، هنگامی که آن را به معنای ترجمه ی تحت الفظی تعبیر می کنیم، یکی از وجوه ترجمه است. به گفت گوی بنیامین، این همان وجهی است که موجب می شود ترجمه بد از آب در آید. به عقیده ی او علاوه بر دقت برای ترجمه ی تحت اللفظی، آن چه ضرورت ضرورت دارد «اختیار» مترجم است که دایر بر «آزادی در باز تولید وفادارانه» است. وی اختیار مترجم را عینا مرادف با خیانت تعبیر نمی کند، بلکه اختیار را نوع دیگری از وفاداری می داند. ولی از موضع امانت داری، که به معنای محدود شدن به متن دانسته می شود، شاید این گونه باشد که شیوه ی دیگر وفاداری، شیوه ای که به آزادی و اختیار راه می دهد. احیانا فقط به معنای خیانت فهم شود. تاملات باربارا جانسن در باب ترجمه و متاثر از وضعیت دو چهلوی ترجمه، طنین های بسیاری در پی دارد که در آن وفاداری در تعارض با امانت داری قرار می گیرد. در حقیقت نمی توان گفت که آیا کیفیت ترجمه ها اصلا بتواند چیزی غیر از «بد» باشد؛ دست کم میزانی کاستی در همه ی آن ها وجود دارد. چون با پیدایش ترجمه، اگر متن اصل مثله نشود، دست کم قلم گرفته می شود. از جهتی، تحقیق جانسون پیرامون ترجمه در زبان های مادری به فرصتی مبدل می شود تا شماری از معضل های عاطفی انسانی را در مقام معضل هایی زبانی بررسی کند. در بحث های او شاهد این هستیم که ترجمه از حیث عاطفی عمل می کند: ترجمه می تواند افترا بزند، می تواند به تهمت و متعاقبا به شکایت دامن بزند. ممکن است ترجمه با نوستالژی برای تمامیتی از دست رفته درآمیزد و در نتیجه با معضل درد و رنج همراه شود. ترجمه می تواند از صورت آرمانی دادن به گذشته سر باز زند و بدین ترتیب به واسطه ی زدودن صورت آرمانی گذشته، حال را به گستره ای برای بازی مبدل کند؛ می تواند لذت دل به خواهی بودن زبان را تحقق بخشد و بدین ترتیب از وضعیت تاثیر آوری طفره رود که می خواهد آدمی را به اصالتی گریز پا و فریب کار متعهد کند. ترجمه ی همچنین پای مسائلی نظیر تالم و لطمه را به میان می کشد: [همواره مترجم از خود می پرسد] آیا امید جبران مافات است؟ آیا اصلا باید در پی جبران مافات بود یا نه؟ و نهایتا ترجمه با خود لطمه مرتبط است و آن را ضروری می داند یا حتی لطمه زدن را وسیله ای می داند که حیات بعدی هر متنی به واسطه ی آن تامین می شود. در زبان های مادری، جانسن بحث خود درباره ی ترجمه را با این سوال آغاز می کند که آیا ترجمه پس از متن اصل می آید و استوار بر متن اصل است. او از محاکمه ی کافکا نقل قول می کند، کتابی که هنگام فکر کردن به این مساله آن را از سر اتفاق به دست...

• نویسندگان: بلانشو - دومان - باتلر
• مترجم: نصراله مرادیانی
• انتشارات: بیدگل