کتاب قصه های تصویری از گلستان (6 جلدی)

درباره کتاب قصه های تصویری از گلستان (6 جلدی)

کتاب قصه های تصویری از گلستان از دسته کتاب داستان هایی از ادبیات پارسی برای گروه سنی ب و ج تالیف شده است. در این جلد 6 داستان از گلستان انتخاب شده و به زبانی ساده روایت شده تا گروه سنی نوجوان با خواندن این قصه های پند آموز لذت ببرند و از آنها در زندگی روز مره استفاده کنند. داستان های این جلد شامل؛ غلام دریا ندیده، شاهزاده ی کوتاه قد، نگهبان جوان، درویش طمع کار، گدایی  که پادشاه شد، سفر دور و دراز

داستان شاهزاده ی کوتاه قد که یکی از قصه های این کتاب است داستان زندگی شاهزاده ای است که برخلاف خواهر و برادرهایش قد کوتاهی دارد و از زیبایی چیزی برخوردار نیست. او به خاطر ظاهر متفاوتش مورد بی مهری پدر قرار می گیرد تا حدی که پدر او را با خود حتی به شکار هم نمی برد. پسر کوتاه قد برای اینکه نظر پدر را جلب کند سعی می کند آموزش های لازم را برای یک جنگاور شدن ببیند و در هنرهای رزمی نمونه شود.

با تمام این تلاش ها باز هم پدر به برادران دیگرش بیشتر محبت می کرد. در یکی از روزهایی که بزرگان مملکت و پادشاه و پسرانش در قصر جمع بودند، پسر نزد پدر رفت و به او گفت می دانم که قد بلندی ندام و زیبا نیستم اما از قدیم گفته اند خردمند قد کوتاه بهتر از نادان قد بلند است. بلندی قد دلیل بر برتری و دانایی نیست. پدر با شنیدن این حرف متوجه اشتباهش می شود و ...

کتاب قصه های تصویری از گلستان (6 جلدی) به روایت مژگان شیخی با تصویرگری علیرضا گلدوزیان توسط انتشارات قدیانی به چاپ رسیده است.

برشی از متن کتاب

روزی روزگاری در سرزمینی بزرگ و پهناور، پادشاه پیری زندگی می کرد. او مریض احوال بود و روز به روز ضعیف تر می شد. پادشاه فرزندی نداشت. هیچ کدام از اطرافیان را هم لایق جانشینی خود نمی دانست. پس فکر کرد و فکر کرد و بالاخره تصمیم عجیبی گرفت. یک روز وزیر اعظم را نزد خود فراخواند و گفت: «حتما می دانی که عمرم به پایان رسیده است و به زودی این جهان را ترک می کنم. ولی همان طور که می دانی من فرزندی ندارم تا بعد از من اداره ی امور کشور را به دست بگیرد. برای همین وصیت می کنم که بعد از مرگم آن طور که من می گویم جانشینم را انتخاب کنید.» وزیر اعظم با دقت گوش می داد. پادشاه ادامه داد: «وصیت من این است که صبح زود بعد از مرگم، اولین کسی که وارد دروازه ی شهر شد، شاه مملکت شود.» وزیر اعظم با تعجب گفت: «چه تصمیم عجیبی گرفته اید؟ این همه وزیر و وکیل داریم، آن وقت شما می گویید مملکت را به کسی بدهیم که اصلا نمی دانیم کیست و از کجا آمده است. به نظر من ...» پادشاه حرف وزیرش را برید و گفت: «همین که گفتم.» بعد هم کاغذ لوله شده ای را به وزیر داد و گفت: «این هم وصیت من.» وزیر اعظم در حالی که از این تصمیم پادشاه سخت شگفت زده بود، از آنجا رفت. پادشاه روز به روز ضعیف و ضعیف تر می شد. بالاخره یک روز بعد از ظهر، شاه چشم هایش را برای همیشه بست و این دنیا را ترک کرد. درباریان و اطرافیان همه جمع شدند و با مراسم مخصوصی پادشاه را به خاک سپردند. آن وقت وزیر اعظم همه را جمع کرد و وصیت نامه شاه را برایشان خواند. فردا صبح هنوز آفتاب نزده بود که وزیراعظم و درباریان، با تعداد زیادی اسب و کالسکه جلوی دروازه ی شهر رفتند و منتظر ایستادند. همه در تب و تاب بودند که ببینند پادشاه آینده ی کشورشان چه کسی است. بالاخره از دور گدایی را دیدند که جلو آمد و وارد دروازه شهر شد. او از دیدن آن همه افراد صاحب نام، با آن لباس های فاخر و اسب و کالسکه غرق تعجب شد . او مرد گدایی بود که از این شهر به آن شهر می رفت و گدایی می کرد که به طور اتفاقی به آن شهر آمده بود. همه جلو رفتند و به او خوشامد گفتند. برایش هورا کشیدند. مرد گدا فکر کرد خواب می بیند و چشم هایش را مالید. ولی می دید که همه چیز واقعی است. او را با احترام زیاد سوار اسب کردند. گدا فکر کرد که او را با کس دیگری اشتباه گرفته اند و گفت: «اصلا شما مرا می شناسید؟ چرا یان کارها را می کنید؟ من آن کسی نیستم که شما فکر می کنید!» یکی از درباریان گفت: «ولی شما همان کسی هستید که ما می خواستیم! صبر داشته باشید سرور من! شما پادشاه ما هستید!» گدا وقتی این حرف را شنید، دیگر واقعا نزدیک بود شاخ دربیاورد. مات و مبهوت مانده بود و نمی دانست چه کار کند، فکر می کرد یا او دیوانه شده است یا آن مردم. ...    

• معرفی شده در کتاب نامه ی رشد آموزش و پرورش
• به روایت: مژگان شیخی
• تصویرگر: علیرضا گلدوزیان
• انتشارات: قدیانی