کتاب فلسفه و سیاست واقعی - ریموند گوس

کتاب فلسفه و سیاست واقعی نوشته ی ریموند گوس با ترجمه ی کمال پولادی توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

این کتاب بسط یک سخنرانی است که ریموند گوس در آوریل 2007 زیر عنوان «لنین، رالز، و فلسفه ی سیاسی» در دانشگاه آتن ایراد کرد. کتاب فلسفه و سیاست واقعی درباره ی جریان های اصلی فلسفه ی سیاسی قرن بیستم از واقعیت سیاسی است. ریموند گوس فلسفه ی سیاسی قرن بیستم را در نظریات برخی نمایندگان برجسته آن، کسانی مثل رابرت نوزیک و جان رالز، در معرض انتقادی بنیان برافکن قرار می دهد.  گوس می کوشد با رجوع به برخی بصیرت های لنین، ماکس وبر و نیچه و لزوم لحاظ کردن عنصر قدرت در زندگی سیاسی به بصیرت های تازه ای در فلسفه ی سیاسی اشارت کند.

در این رساله ریموند گوس می کوشد به بسط و تایید نوعی از فلسفه ی سیاسی بپردازد که در نقطه ی مقابل نگرش «اول اخلاق» قرار دارد. بنابراین در ادامه چهار برنهاد (تز) او را که در برابر برنهاد «اول اخلاق» رویکرد ثمر بخش تری به سیاست را مطرح می کند؛ می آوریم.

برنهاد اول: فلسفه ی سیاسی  باید واقع گرا باشد. به بیان ساده، معنی این سخن این است که نقطه ی عزیمت فلسفه ی سیاسی نباید در وهله ی اول این باشد که آدم ها به شیوه آرمانی (یا عقلانی) چگونه باید عمل کنند، چه چیزی بخواهند و... بلکه باید این باشد که نهادهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و جز اینها در فلان جامعه چگونه عمل یا بهمان دوره در واقع چگونه عمل می کنند و اصلا چه چیزی انگیزه می شود که آدم ها در شرایط معین دست به عمل بزنند. برنهاد دوم: فلسفه ی سیاسی باید بپذیرد که سیاست در وهله ی اول درباره ی عمل و زمینه های عمل است نه اعتقادات و احکام. در درجه ی دوم مطالعه ی اعتقادی قرار دارد که به طریقی به عمل متصل می شود. برنهاد سوم: سیاست به لحاظ تاریخی موقعیت مند است؛ سیاست با انسان کنش مند در بافت های نهادینه سر و کار دارد، بافت هایی که طی زمان تغییر می کنند و مطالعه ی سیاست باید این واقعیت را باز بتاباند. برنهاد چهارم: سیاست بیشتر همچون به کاربردن یک فن یا هنر است تا برداشت سنتی مبنی بر اینکه وقتی یک نظریه پیاده شد به دنبالش چه اتفاقی خواهد افتاد. سیاست مستلزم به کار بردن مهارت ها و شکل هایی از قضاوت است که نمی توان آنها را به سادگی با گفتار منتقل کرد.

فهرست