loader-img
loader-img-2
کتابانه
کتابانه

کتاب فقط روزهایی که می نویسم - آرتور کریستال

5 / -
موجود شد خبرم کن
دسته بندی :

کتاب فقط روزهایی که می نویسم؛ پنج جستار روایی درباره نوشتن و خواندن اثر آرتور کریستال با ترجمه ی احسان لطفی توسط نشر اطراف به چاپ رسیده است.

کتاب فقط روزهایی که می نویسم به بررسی پنج جستار نوشتن؛ و تحلیل و تشریح آن ها می پردازد. این کتاب به پرسش های بسیاری از نویسندگان و کتاب خوان ها پاسخ داده است و به نوعی با بیان هر مسئله، خواننده را پای حرف هایش می نشاند و کلاف مشکلات و دغدغه های نویسندگی را یک به یک برایش از هم می گشاید. کتاب مذکورتنها راهکار نوشتن ارائه نمی دهد بلکه با بیان تجربه های شخصی نویسنده، سعی میکند دلایل و برهان بسیاری از مسائل مربوط به نویسندگی را برای مخاطب تبیین نماید و همانند چراغ راهنما مخاطب را برای درست نوشتن راهنمایی نماید. بخش هایی از این پنج جستار آنقدرملموس و واقعی هستند که باعث می شوند افراد بسیاری با آن ها همزاد پنداری کنن؛ برای مثال نویسنده در فصل آخر به بیان دلایل کم شدن علاقه اش به کتاب خواندن روی می آورد و برای خواننده توضیح می دهد که چرا این پدیده بعد از مدتی میان نویسندگان و کتاب خوان ها به شدت رواج می یابد. در حقیقت، ؛آرتور کریستال توانسته به خوبی عوامل افول ادبیات در قرن اخیر را توضیح دهد و با ارائه مثال های متعدد نثر خود را به دل مخاطب بنشاند. این کتاب با بهره گیری از یک سری شاخصه ها ی مشابه میان نسل ادیبان، سعی در حل تعارض ها دارد و با بیان کردن مسائل متعارض، نگاه از زوایای مختلف را به خوانندگان آموزش می دهد.


فهرست


سخن مترجم                             این مرد میانسال جدی به چه چیزی می خندد سخن گوی تنبل ها                      چرا موفق نبودن آسان نیست لذت های گناه آلود                       آیا دعوای داستان ادبی و داستان ژانرو به پایان رسیده است؟ وقتی نویسنده حرف می زند           چرا بهتر است خالق متون محبوب مان را نبینیم؟ زندگی و نویسندگی                     چرا زندگی و حرفه ی نویسندگی از هم جدا نیست؟ دیگر کتاب نمی خوانم                 آیا خواننده واقعی آخر داستان معلوم می شود؟

برشی از متن کتاب


دیگر کتاب نمیخوانم آیا نویسنده واقعی آخر داستان معلوم می شود؟ چندین سال قبل، دوستی که استادیار زبان انگلیسی در یکی از دانشگاه های آیوی لیگ بود، تصمیم گرفت کتابخوانه اش را دور بریزد. کارش در آن زمان، آنطور که باید مرا تحت تاثیر قرار ندا؛ بیشتر حواسم به خود کتابخوانه بود چون جزو جماعتی بودم که برای غارت کردن و به غنیمت بردن کتاب ها دعوت شده بودند؛ انبوهی از رمان، زندگی نامه، نمایش نامه|، شعر، نقد ادبی، داستان کوتاه و کتاب های تاریخ و فلسفه؛ دقیقا همان چیزهایی که آدم از یک عمر جمع کردن کتاب های علوم انسانی انتظار دارد. علت اینکه داشت کتاب هایش را رد می کرد -و علت اینکه من در لحظه، متوجه اتفاقی که واقعا داشت می افتاد نشدم- این بود که شغلی در هالیوود به او پیشنهاد کرده بودند. پولش در گستره ی همان ارقام نجومی ای بود که فقط با معیار های هالیوودی جور در می آید و او هم باید خانوده اش را تامین می کرد. من فکر کردم خیلی ساده دارد شغلش را عوض می کند و کتاب ها هم بار اضافی است؛ کوله بار روشن فکرانه ای که آنجا به کارش نمی آید. ولی باید می فهمیدم که موضوع دیگری هم در میان است. لازمه ی خداحافظی با دانشگاه، خداحافظی با کتاب ها نیست. کسی هم که تدریس را رها می کند حتما از ادبیات دلزده و نا راضی نشده است و حتی برعکس، با توجه به وضعیت فعلی دانشکده های ادبیات، کارش می تواند ازروی عشق به کتاب ها باش. با این که استاد مورد بحث، از سمت و سوی مطالعات ادبی در دهه هفتاد و هشتاد چندان خوشنود نبود، تدریس را به این خاطر رها نکرد. خیلی از اساتید دیگر ادبیات انگلیسی، جو نظری و سیاسی کنونی را دوست ندارند و تایید نمی کنند، اما از تپه های اطراف هالیوود یا تپه های دیگر سر در نمی آورند. آن ها این وضعیت را تحمل می کنند چون ادبیات، برخلاف اظهارات بسیاری از همکارانشان،  برای آنان همچنان قالب هنری استد که در آن آگاهی فرد از زندگی، به کامل ترین شکل به روز پیدا می کند. پس فقط نارضایتی از چشم انداز آکادمیک نبود که این آدم را به سوی خالی کردن قفسه کتاب هایش سوق می داد. او علی رغم غرولند ها و شکوه های شغلی، آینده موفقی را در دانشگاه، پیش روی خودش می دید. در سی و چند سالگی، یک کتاب داشت و برای معتبر ترین روزنامه ها و مجلات هم مقاله و هم نقد می نوشت. کار کمی نیست اغلب استادان ادبیات حاضر بودند برای چاپ نوشته هایشان در جاهایی که او به کرات مطلب می نوشت هرکاری بکنند ولی او تصمیم گرفت ول کند؛ هالیوود را به زندگی آکادمیک و ادبی ترجیح داد و چیزی که من متوجهش نبودم این بود که او در حال شغل عوض کردن نبود، داشت هویتش را عوض می کرد. او از زندگی کردن برای ادبیات دست کشیده بود و در مقابل، ادبیات هم دیگر زندگی اش را تامی نمی کرد. آن موقع، چنین احساسی-یا چنین بی احساسی ای- در قبال کتاب برای من متصور نبود. بعد از سال ها کار کردن و ول گشتن در حوزه وسیعی از مشاغل یدی، تازه داشتم کمی ویراستاری و نوشتن را تجربه می کردم....      

  • پنج جستار روایی درباره نوشتن و خواندن
  • نویسنده: آرتور کریستال
  • مترجم: احسان لطفی
  • ناشر: اطراف


ثبت دیدگاه


دیدگاه کاربران

اولین کسی باشید که دیدگاهی برای "کتاب فقط روزهایی که می نویسم - آرتور کریستال" می نویسد

آخرین بازدید های شما

۷ روز ضمانت بازگشت وجه ۷ روز ضمانت بازگشت وجه
ضمانت اصالت کالا ضمانت اصالت کالا
۷ روز هفته ۲۴ ساعته ۷ روز هفته ۲۴ ساعته
امکان پرداخت در محل امکان پرداخت در محل
امکان تحویل در محل امکان تحویل در محل