کتاب فروید، آدلر و یونگ (کشف ذهن 3)

درباره کتاب فروید، آدلر و یونگ 

مجموعه ی کشف ذهن، مجموعه ی به شدت پرباری است که دیدگاهی غنی از فیلسوفان را به ما ارائه می کند. علت انتخاب این افراد از نظر کوفمان کمکی بوده است که این متفکران به غنای اندیشه و در واقع کشف ذهن به ما کرده اند. تلاش نویسنده بر این بوده تا تفکرات سه متفکر برجسته ی جهانی یعنی گوته، نیچه و فروید را از دل نوشته های خود آن ها و مقایسه و بررسی آن ها در کنار متفکران هم عصر خود بکاود. در دو جلد دیگر وی بر گوته و نیچه تاکید داشته و در این کتاب نیز کوفمان تلاش کرده تا فروید را در کنار آدلر و یونگ کنکاش کند. فروید پدر علم روانکاوی است که عمدتا با نظریات خود در خصوص عقده ی اودیپ شناخته شده است. نظریات فروید تحولاتی شگرف در روانکاوی ایجاد کرده و جریان روانکاوی را به کل تحت تاثیر قرار داد. آلفرد آدلر از روانکاوان مطرح اتریشی است. نظریات او پیرامون علایق اجتماعی بسیار جالب توجه هستند. او و فروید دوستانی نزدیکی بودند. در نهایت یونگ هم از فیلسوفان و روانکاوان برجسته ای است که در تحول علم روانکاوی به شدت تاثیرگذار بود. حتی درباره ی وی گفته شده است که او توانسته چیزهایی را ارائه دهد که فروید فرصت نکرد بگوید یا از قلم انداخته. کشف ذهن این امکان را برای ما فراهم کرده است که بتوانیم با آراء فروید با کمک آثارش و آدلر و یونگ بیشتر آشنا شویم.

برشی از متن کتاب

در این جا دو معما وجود دارد. زمانی که فروید درگذشت، روزنامه ی تایمز لندن نوشت:«برخی از مصطلحات وی جزئی از زبان روزمره ی ما شد، مثلا عقده ی حقارت.» بعد از بیست سال، زمانی که یونگ وفات یافت، روزنامه ی نیویورک تایمز، بعد از آنکه اسم اول یونگ را غلط ثبت کرد، اشتباه بیشتری مرتکب شد و وضع اصطلاح «عقده ی حقارت» را به نام او ضرب کرد. در حقیقت هیچ یک از این دو تن واضع اصطلاح مزبور نبودند، حتی آدلر هم نبود، بلکه مفهوم آن را باید یکی از مساعدت های بزرگ آدلر به روان کاوی دانست. در این صورت، پس چرا آدلر معروف تر نیست؟ اگر آدلر به توفیقات چندانی دست نیافت، پس چرا در تصویری که از فروید ارائه داد این قدر موفق عمل کرد که توانست بسیاری را با خود موافق سازد؟ تصویری که فروید را شخصی تقلیل گرا و جزم اندیش و نابردبار نشان می داد. آن گاه که شخصی در پی فهم این موضوع می رود که چرا بسیاری از مردم این قدر مطمئن اند که فروید چنان انسانی بوده است، بی درنگ در می یابد که نگاه شان بر فروید بر اساس این اتهام ابتنا یافته است که فروید این دو نفر را طرد کرده بود. شاگرد فروید نبوده و هم این که خود تصمیم گرفته تا از فروید جدا شود نه اطرافیانش. با این همه، اگر فروید به نحو غیرقابل مقایسه ای بهتر شناخته شود، آدلر با رذالت خود له می شود. عملا تصویر مخدوش از فروید، که در بالا به آن اشاره شد، بیشتر به سبب یونگ است تا آدلر، اما گسست یونگ از فروید جدا از گسست آدلر از فروید نیست.

فهرست

بخش اول: فریود و علم تغزلی او
بخش دوم: گسست آدلر از فروید
بخش سوم: کشف ذهن یونگ و پاسخ به ایوب
بخش پنجم: ذهن و نقاب کتاب شناسی