کتاب فرزند سیمرغ (قصه های شاهنامه 2)

کتاب فرزند سیمرغ

کتاب، روایت داستان "سام " و" زال " از افسانه های اساطیری ایرانی و برگرفته از کتاب شاهنامه ی فردوسی است. سپهبد " سام " و پهلوان " قارن " به دربار " فریدون " می روند. پسران فریدون " سلم " و " تور " برادر خود " ایرج " را به قتل رسانده اند و در راه اند تا پدرشان را ببینند. راه خیر و نیکی را پیش گرفته و توبه کنند و همانند ایرج پسر محبوب پدرشان باشند. آنها که پادشاهان سرزمین های توران و روم هستند هدفشان فتح ایران و شکست منوچهر است. فریدون مانده است بین مهر پدری و خشمی که از قتل پسرش او را از پا درآورده است، کدام را انتخاب کند. در این میان سام معتقد است آنها را ببخشد ولی قارن می گوید باید نابود شوند و نباید دروغ های آنها را باور کرد. در نهایت تصمیم می گیرند بجنگند و از تزویر و ریاکاری دشمن در امان بمانند. سپاهی آماده می شود و بسیاری از مردم در آن شرکت می کنند. آنها همه به خون خواهی ایرج برخاسته اند. در میان جنگ تور کشته می شود و سلم فرار می کند. سپاه به تعقیب او می رود و به قلعه ی " الانان " حمله می کنند. پیکی برای سام خبری خوش می آورد و به او مژده می دهد که فرزندی در راه دارد. او خوشحال باز می گردد و دایه به او خبر پسر دار شدنش را می دهد. پسری شیردل و سپید مو، اما سام هرگز آرزوی داشتن چنین پسری را نداشت و آنقدر ناراحت بود که کودک را در آغوش گرفت و به سوی کوه البرز رفت و کودک را در آنجا رها کرده و بازگشت. پشیمانی زود به سراغ سام رفت ولی او کودک را نیافت تا اینکه...

برشی از متن کتاب

در شهر غلغله ای است. مردم گرم آرایش جنگ اند. زنان ایستاده اند و شوهرانشان را با نگاه بدرقه می کنند. پیرزنان دعا می خوانند و به سوی ما فوت می کنند. گوشه گوشه، جنگجویان فرزندانشان را در آغوش می کشند. با قارن، آرام پیش می رویم. آدمیان راه باز می کنند. گروهی روستایی به سوی مان می دوند و خود را جلوی اسب هایمان زمین می اندازند. یکی سنگ بر سر طناب می بندد. فریاد می زند: " ما تمرین فلاخن بسیار کرده ایم. ما را به جنگ ببرید!" آن یکی می گوید: " ایرج به من زندگی بخشید. او فرزندم را از مرگ رهاند." دیگری در سخنش می دود: " ایرج به من زمین داد. من همه را در سیل از دست داده بودم." و همه فریاد می کنند: " بگذارید بجنگیم! بگذارید کین او را با دست های خود بگیریم! چه کسی سزاوار تر از ماست که انتقام از او بگیرید؟" قارن اشاره می کند تا برای شان جامه ی رزم آماده کنند.   از شهر بیرون می رویم. اینک دشت، دریایی است از سپاهی خروشان. سواران جنگی، مردانی با نیزه و زوبین و زره و کلاهخود. قارن نزدیک می آید؛ سراسر آهن پوشیده. تنها چشمانش پیداست که می درخشد. از تپه بالا می رویم. بر بلندی، منوچهر و گرشاسب در جامه ی رزم ایستاده اند. منوچهر شمشیر بر کمر بسته و چون شیری زخمی به کین خواهی نیای خود، ایرج می اندیشد. لشکر آراسته شده. صدای زره و شمشیر آرام گرفته. نزدیک تر می شویم. پیش پای منوچهر، زانو می زنیم و شمشیر بر خاک می گذاریم. منوچهر می گوید: " اینک روزگار فرارسیده. ما به جنگ سلم و تور می رویم و در این میان، امید من به شماست، سرداران! گرشاسب، سمت چپ لشکر را به تو می سپارم، و تو سام، سردار راست سپاهی! من و قارن هم، در وسط می جنگیم. آماده اید؟ " سر خود فرود می آوریم. پس، منوچهر به سوی سپاه پیش می رود و با بانگی بلند می خروشد: " نهالی که از خون ایرج روییده، اینک تنومند شده و ما امروز به خونی تازه، برگ و بارش را خواهیم شست." سپاهیان می خروشند. منوچهر دستش را بالا می برد: "و اینجا، در کناره البرز کوه، من و یک یک شما سپاهیانم، با یکدیگر می بندیم تا کین او را نگیریم، از جنگ بازنگریم. اینک همه جای خویش گیرید و به فرمان سران تان باشید! " سپاهیان یک سره نعره می کشند و نیزه های شان را به سوی ابر ها بلند می کنند. پس به راه می افتند. زمین زیر سم اسبان می لرزد. زمین زیر سم اسبان می لرزد. من و قارن و گشتاسب نیز سر اسبمان را،هر یک به سویی می گردانیم. پیکی از دور نفس زنان می آید و بر زمین می افتد: "بشتابید! سلم و تور به جیحون رسیده اند!" به راست می روم. سپاه من آماده ی رزم است. منوچهر هنوز بربلندی ایستاده است. دستش را به علامت جنگ بالا می آورد. در شیپورها می دمند و ما بع سوی جنگ پیش می تازیم.