کتاب عهد عتیق - پیروز سیار (جلد سوم)

کتاب عهد عتیق جلد سوم از مجموعه کتاب های حکمت، براساس کتاب مقدس اورشلیم با ترجمه ی پیروز سیار توسط نشر نی به چاپ رسیده است.

نام " کتاب های حکمت " را به پنج کتاب عهد عتیق می دهند: ایوب، امثال، جامعه، حکمت بن سیرا، حکمت سلیمان؛ و مزامیر و غزل غزلها را به طرز نامناسبی ضمیمه آنها می کنند. این آثار ارائه گر جریانی فکری هستند که در بخشی از کتابهای طوبیا و باروک نیز بازیافته می شود.

این ادبیات حکیمانه در سراسر مشرق زمین قدیم شکوفا گشت. مصر در طول تاریخ خود نوشته های حکمت پدید آورد. در بین النهرین، از دوره ی سومری، امثال و حکایات و اشعاری در باب رنج تصنیف شدند که آنها را با کتاب ایوب مقایسه کرده اند. این حکمت بین النهرینی در کنعان نفوذ کرد: در راس شمره متنهای حکیمانه ای را که به زبان اکدی نگاشته شده اند بازیافته اند.

حکمت های اخیکار از محیط های آرامی زبان نشات گرفته است، متنی که دارای منشا آشوری است و به چند زبان کهن برگردانده شده است. این حکمت، بین المللی است.  در آن دغدغه های دینی اندکی وجود دارد و در زمینه عرفی اعمال می شود. سرنوشت افراد را روشن می سازد و این کار را نه با تفکر فلسفی به شیوه ی یونانیان، بلکه با برچیدن میوه های تجربه انجام می دهد. هنر نیکو زیستن است و نشانه تربیت نیکو را در خود دارد.  به آدمی می آموزد که با نظم کائنات وفق یابد و باید به او امکان نیکبخت شدن و کامیاب گشتن را بدهد. اما همواره چنین نمی شود و این تجربه توجیه گر بدبینی پاره ای از آثار حکمت در مصر و نیز بین النهرین است.

اسرائیلیان با این حکمت آشنا شدند. زیباترین ستایشی که در کتاب مقدس از حکمت سلیمان شده این است که از حکمت پسران مشرق و حکمت مصر پیشی می گرفت. جای شگفتی نیست که نخستین آثار حکیمانه اسرائیل بسیار شبیه آثار همسایگانش هستند: این آثار از همان خاک سر در می آورد. در بخش های کهن کتاب امثال، جز  احکام حکمت بشری به دست داده نمی شود. اگر حکمت بن سیرا و حکمت سلیمان را که جدیدترین آثارند مستثنی کنیم، در کتابهای حکمت به مضمونهای بزرگ عهد عتیق همچون شریعت، عهد، گزینش و نجات پرداخته نمی شود. حکیمان اسرائیل نگران تاریخ و آینده قوم خود نیستند و همانند همتایان مشرق زمینی خویش، به سرنوشت افراد توجه می کنند. اما در پرتو نوری بالاتر به آن نظر می افکنند که همان نور دین یهوی است. در نتیجه، به رغم منشا مشترک و شباهتهای زیاد، تفاوتی اساسی به نفع حکمت اسرائیلی وجود دارد که با پیشرفت وحی شدت می گیرد. تقابل حکمت- جهالت مبدل به تقابل میان دادگری و ستمگری، پرهیزگاری و بی دینی می گردد. در واقع حکمت راستین، ترس از خدا است و ترس از خدا، پرهیزگاری است. اگر حکمت مشرق زمین انسان گرایی است، می توان گفت که حکمت اسرائیلی " انسان گرایی دیندارانه " است...

فهرست

• کتاب های حکمت
• براساس کتاب مقدس اورشلیم
• مترجم: پیروز سیار
• انتشارات: نی