کتاب میکروب های ترسناک (علوم ترسناک)

کتاب میکروب های ترسناک از مجموعه ی علوم ترسناک نوشته ی نیک آرنولد و ترجمه ی سارا طاهر توسط نشر پیدایش به چاپ رسیده است.

نویسنده ی مجموعه ی علوم ترسناک در کتاب هایش درباره موضوعاتی مانند: فیزیک، شیمی، زیست شناسی و ... با کودکان و به خصوص نوجوانان با زبانی طنز و رویکردی نوین سخن می گوید. کتاب میکروب های ترسناک همان طور که از نام آن پیدا است درباره ی میکروب ها می باشد. میکروب ها موجودات ریز و میکروسکوپی هستند که مسبب بسیاری از بیماری ها هستند. میکروب ها خود به‌ دسته های مختلف تقسیم می شوند. باکتری ها، ویروس ها، یاغی های بینابینی ( البته این نام علمی آن ها نیست ) که اندازه ای بین باکتری و ویروس دارند. همین طور پروتوزوآ همگی از میکروب ها به شمار می آیند. هر کدام از این موارد به تقسیم بندی های کوچک تری تقسیم می شوند و خود باعث به وجود آمدن بیماری های خطرناک و گاه کشنده می شوند. در این کتاب داستان به وجود آمدن بیماری های خطرناکی مانند: وبا، طاعون، سل، هاری و حصبه و همین طور عوامل به وجود آمدن آن ها بیان شده است. همچنین از دانشمندان و پزشکانی که خدمات ارزنده ای در مورد کشف بیماری ها و راه های مقابله با آن ها داشته اند یاد شده است و ما را با  کارهایی که آن ها در مورد بیماری های مختلف انجام داده اند آشنا می کند. مانند: رابرت کخ ، لویی پاستور و ادوارد جنر، این کتاب اطلاعات مفیدی در مورد سیستم دفاعی بدن انسان و عملکرد آن به خواننده می دهد. همچنین با تصویرسازی های " تونی دوسالز "   بسیار جذاب تر شده است.

 

برشی از متن کتاب

واکسن چگونه کشف شد؟ ادوارد جنر ( 1749-1823 ) در سال 1796 کشف کرد که ترشحات چرکی زخم آبله گاوی در پیشگیری از بیماری آبله موثر است. آبله گاوی نسبت به آبله، سبک تر است. ساختمان ویروس مولد آبله گاوی شبیه ویروس عامل بیماری آبله انسانی است. بنابراین، بدن می تواند از ایمنی حاصله نسبت به آبله گاوی، در مبارزه با آبله استفاده کند. البته جنر اطلاعی در مورد سیستم ایمنی نداشت. او ویروس آبله گاوی را از راه خراش جلدی به افراد تلقیح می کرد و نتیجه می گرفت. اما این کار، دقیقاً واکسیناسیون نبود. چون برای ایمنی زایی علیه آبله از ویروس خود آبله استفاده نمی شد. بعدها لویی پاستور در سال 1879 وبای مرغی را بررسی کرد. پاستور نمونه ای از میکروب ها در محیطی از عصاره گوشت قرار داد و به تعطیلات رفت. خوشبختانه در مدتی که او حضور نداشت، کسی عصارۀ گوشت را نخورد. وقتی از تعطیلات برگشت، میکروب ها را به مرغ ها تزریق کرد و در کمال تعجب دید که آن ها بیمار نشدند! پاستور کشف کرد که میکروب های ضعیف شده مرغ ها را نسبت به بیماری مصون کرده اند. داروهای جدید چیزی نگذشت که پزشکان سلاح دیگری کشف کردند. در مدت کوتاهی، دانشمندان مواد خاصی یافتند که باکتری ها را می کشتند، اما به سلول های زنده بدن که باکتری ها بین آن ها زندگی می کردند، آسیب نمی رساندند. 1-         پل ارلیش ( 1854-1915 ) دانشمند آلمانی، اولین ماده میکروب کش - یعنی سالوارسان را - در سال 1909 کشف کرد. ارلیش در مورد ماده میکروب کش جدیدی تحقیق می کرد و سالوارسان را 606 بار آزمایش کرد. ولی به نظر من 3 بار آزمایش موفق برای اثبات خاصیت میکروب کشی سالواسان کافی بود! 2-         میکروب کش های قدیمی، اکثراً رنگ بودند. دانشمندان آلمانی دریافتند که رنگ ها، باکتری ها را رنگ می کنند و می کشند، ولی به سلول های بدن کاری ندارند. پرونتوسیل یک نمونۀ معروف از این رنگ است که در سال 1932 توسط جرهارد دوماگ ( 1895-1964 ) کشف شد. متاسفانه رنگ قرمز باعث می شد پوست بیمار، قرمز براق شود! 3-         طی چهار سال، دانشمندان فرانسوی فهمیدند که بخش میکروب کش رنگ، داروی سولفونامید است که قبلاً در سال 1908 کشف شده بود. به این ترتیب، دوماگ شرمزده و سرخ رو باقی ماند. 4-         دانشمندان شروع به ساختن داروهایی براساس ساختمان سولفونامید کردند و تا سال 1974 بیش از 5000 نوع دارو ساخته شد! جالب است که بدانید، بعضی از قویترین میکروب کش ها به جای لولۀ آزمایش در سلول بدن ساخته می شوند، داروهای فوق العاده ای که آدم ها را از چنگال مرگ نجات می دهند. معجون زندگی پزشکان برای مبارزه علیه بیماری کشنده دو سلاح دیگر هم دارند: پادزهرها ( Antitoxin ) و آنتی بیوتیک ها. پادزهرهای جالب پادزهرها در واقع پادتن یا آنتی بادی های گرفته شده از خون انسان و یا حیوانی است که قبلاً به بیماری مبتلا بده است. تزریق ایم مواد حیات بخش به فرد بیمار، به مبارزه بر علیه بیماری کمک می کند. این کار که « سرم درمانی نام دارد، توسط دو تن از دانشمندان که برای رابرت کخ کار می کردند، یعنی امیل فون بهرینگ آلمانی ( 1854-1917 ) و شیبا سابور و کیتا ساتو ژاپنی ( 1852-1931 )، ابداع شد. دوست دارید یک دانشمند باشید؟ دانشمندان، سم های یک نوع باکتری کشنده به نام کزاز را به خرگوش تزریق کردند. مقدار سم در حدی نبود که بتواند خرگوش را بکشد و خرگوش بر علیه سم، پادتن یا آنتی بادی تولید کرد. در مرحلۀ بعد، دانشمندان پادتن های خرگوش را وارد بدن یک موش کردند و سپس سم کزاز را به او تزریق کردند. پادزهرهای خرگوش، زندگی موش را نجات دادند. فون بهرینگ در سال 1894 بااستفاده از این روش پادتن های اسبی را برعلیه بیماری دیفتری به دست آورد و زندگی بچه ها را از این بیماری حفظ کرد.

فهرست

• مقدمه
• حقایق ترسناک
• میکروب های وحشتناک
• بدن مبارز شما
• معجزات علم پزشکی
• معجون زندگی
• طاعون کشنده
• وبای بی رحم
• ویروس های خبیث
• مرگ زرد
• آبله نابود شد
• تازه وارد‌های پلید
• سخن آخر

نویسنده

" نیک آرنولد " نویسنده و محقق انگلیسی، متولد سال 1964 میلادی است. او زمانی که به بی علاقگی دانش آموزان انگلیسی به علومی نظیر فیزیک، شیمی، زیست، نجوم و ... پی می برد، تصمیم به نگارش کتاب هایی برای نوجوانان با نثری طنز برای شرح این علوم می گیرد. او در نگارش کتاب هایش علوم را با ادبیات می آمیزد و از آن جایی که انگلیسی ها خود را مردمانی شوخ و بذله گو می دانند از این خصیصه در نگارشش بهره می برد. در سال 2000 نوشتن مجموعه کتاب های علوم ترسناک را شروع کرد و در سال 2004 جایزه مجموعه ها را از آن خود کرد.

• برنده جایزه مجموعه ها
• نویسنده: نیک آرنولد
• مترجم: سارا طاهر
• تصویرگر: تونی دوسالز
• انتشارات: پیدایش