کتاب شاه عباس - دیوید بلو

کتاب شاه عباس اثر دیوید بلو و ترجمه شهربانو صارمی در انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

شاه عباس بزرگترین فرمانروای دوران اسلامی ایران است. او هم‌ دوره فرمانروایان بزرگی مانند اکبر شاه تیموریان هند، الیزابت اول ملکه انگلیس، هنری چهارم پادشاه فرانسه و فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا بوده است. گفته می شود "شاه عباس"  از همگی آنها قدرتمندتر و برتر بوده است. وی فرمانروایی مستبد اما روشن فکر بوده است. به گفته اسکندر بیگ (منشی شاه عباس)  او مرد تناقض ها بود. شاه عباس یک حکومت مرکزی قدرتمند و یکپارچه به وجود آورد و مناطق تحت سلطه ازبک ها و عثمانی ها را آزاد کرد و اقتصاد، تجارت و کشاورزی را رونق بخشید. بزرگترین و زیبا ترین آثار معماری اسلامی، دستاوردهای هنری، نقاشی و طرح های رضا عباسی در دوره شاه عباس اتفاق افتاده است. وی در زمان خود رفاه اجتماعی و اقتصادی مردم را بهبود بخشید. نویسنده، این کتاب را نتیجه انبوهی از کار تحقیقی که منبع آن کتاب " تاریخ عالم آرای عباسی " نوشته اسکندر بیگ (منشی و وقایع نگارشاه عباس و شاهد عینی بیشتر وقایع ) است، می داند.

برشی از متن کتاب

" شاه عباس چیزهایی جز آنچه هیئت انگلیسی می اندیشید در سر داشت. او نگران گرجستان بود و می ترسید بلوایی دیگر در آن جا آغاز شود؛ روز دوم ژوئن همراه دربار عازم قزوین شد تا به امور مربوط بدان بپردازد. هیئت انگلیسی نیز از پی او رفت اما از مسیری دیگر. کاتن نمی توانست بدون اجازه شاه ایران را ترک کند و فکر می کرد که در قزوین دیگر بار به حضور شاه خواهد رسید. ابتدا در فرح آباد، در‌پنج مایلی غرب اشرف، توقف کردند که شاه عباس کاخ بزرگ دیگری در آن جا ساخته بود، پس از آنکه مسافت کوتاهی در امتداد ساحل دریای مازندران پیمودند، به سوی سرزمین های داخلی تغییر جهت دادند و سفر خود را در مسیر های باریک و غالبا پر شیب به آن سوی کوه های اابرز از سر گرفتند. جز وحشت افتادن درون مغاک، از تغییرات شدید دمایی هنگام صعود و نزول از کوه ها نیز رنج می بردند. یکی از نجیب زادگان انگلیسی که همراه سفیر بود به همین علت در گذشت؛ هربوت می گوید: و من خودم، بدون توجه به دگرگون شدن وضعیت نزار بدنم که احتمالاً به دلیل سرمای کوهستان و سرازیر شدن ما به مناطق بسیار گرم بود، دچار اسهال شدیدی شدم، یازده روز بیرون روی داشتم که بیشترش خون بود. پس از گذشتن از کوه ها به تهران رسیدند که در آن هنگام شهری بود نه خیلی بزرگ و نه خیلی کوچک، به گفته ی هربوت تقریباً با سه هزار خانه. هیئت در یکی از بزرگترین خانه ها مسکن گزید. هربوت یک روز صبح زود، از بهار خواب خانه دید صاحبان بیش تر خانه ها همراه حرمسرای خود روی سقف صاف خانه هاشان خوابیده اند؛ بعضی سه زن داشتند و عده ای شش زن. او تصدیق می کند که کنجکاوی او ممکن بود به بهای فرو رفتن تیری در سرش تمام شود "

(پادشاه سنگدلی که به افسانه بدل شد) نویسنده: دیوید بلو مترجم: شهربانو صارمی انتشارات: ققنوس