کتاب سه زن و یک داستان دیگر - موزیل

کتاب سه زن و یک داستان دیگر اثر روبرت موزیل با ترجمه ی علی عبداللهی در نشر مرکز به چاپ رسیده است.

کتاب حاضر، مجموعه ی چهار داستان کوتاه تحت عناوین "گریجا"، "زن پرتغالی"، "تونکا" و "وسوسه‌ ی ورونیکای آرام" را در برمی گیرد؛ در همه ی این قصه ها، یک زن مرموز و هم چنین مردی اشراف زاده و یا اهل کار و فرهیخته، به عنوان شخصیت های اصلی داستان وجود دارند که مخاطب در طی کتاب، روایت چگونگی مواجهه ی این مرد با زن مذکور و عواقب آن را مطالعه می کند. به عنوان مثال در داستان "گریجا"، شخصیت اصلی قصه، "هومر"، مردی متاهل است که زندگی عاشقانه ای را در کنار همسرش گذرانده و او را بسیار دوست می دارد. این علاقه و دلدادگی هم چنان با گذشت سال ها ادامه می یابد تا این که خداوند به او پسری را عطا می نماید. با تولد این کودک، رابطه ی مرد قصه با همسرش، دچار تغییر شده و از شدت علاقه اش کاسته می شود. اصل ماجرا زمانی رخ می دهد که فرزند خردسال "هومر" بیمار گشته و آن ها بنا بر تجویز پزشک، ملزم می گردند که کودک را جهت مداوا و بهبودی، به منطقه ی خوش آب و هوایی منتقل کنند. "هومر" به دلیل عدم تمایل به حضور در این منطقه، از رفتن امتناع می کند؛ از همین روی، همسر او به همراه پسرش، عازم منطقه ی مذکور گشته و "هومر" را تنها می گذارند. دقیقا دو روز بعد، نامه ای از جانب "موتسارت آمادئو هوفینگوت" به دست "هومر" می رسد؛ "موتسارت"، مردی است که "هومر" با او در طی یک سفر، آشنا شده و این آشنایی به یک دوستی پایدار مبدل گشته؛ "هوفنبرگ" در طی این نامه، از "هومر" می خواهد تا در پروژه ی بازگشایی مجدد معادن قدیمی دره ی فرسنای ونیز با او همکاری کرده و درآمد زیادی را از این طریق به دست آورد. با پذیرش این پیشنهاد از جانب هومر، ماجراهایی پرکشش و جذاب رخ داده و روایتی خواندنی را به وجود می آورد.

فهرست

یادداشت مترجم گریجا زن پرتغالی تونکا وسوسه‌ ی ورونیکای آرام

برشی از متن کتاب

گریجا در زندگی هر کس زمانی فرا می رسد که سیر همه چیز به طرز چشمگیری آهسته می شود، چنان که گویی زندگی در پیش رفتن مردد است یا سر آن دارد که مسیرش را تغییر دهد. چه بسا ناکامی در همین زمان، آسان تر از هر زمان دیگری به سراغ آدم بیاید. هومر، پسر خردسال بیماری داشت. در طول یک سال بیماری اش اوضاع بر همین منوال گذشت، بی آن که در حال وی بهبود حاصل شود یا بیماری اش رو به وخامت نهد. پزشک برای درمان اش، اقامت دراز مدت در نقاهت سرایی خوش آب و هوا را تجویز کرده بود، ولی هومر نتوانست عزم خود را جزم کند و با پسرک راهی سفر شود. به نظرش رسید چه بسا چنین سفری مدت ها او را از خودش جدا کند. از کتاب ها، از نقشه ها و از زندگی اش. چنین مقاومتی در برابر آن را نهایت خودخواهی تلقی می کرد، ولی شاید پیش از هر چیز، این امتناع نشان از فروپاشی وجود خودش بود، چون پیش از آن هرگز حتی یک روز جدا از همسرش به سر نبرده بود. مرد او را بی اندازه دوست می داشتو هنوز هم بسیار عاشقش بود، ولی با به دنیا آمدن بچه، گویی یک پارچگی این عشق، ترک برداشته بود، همانند تخته سنگی که آب بر آن رخنه می کند و رفته رفته آن را به دو نیم می سازد. بی آن که آگاهی و اراده ی هومر ذره ای در کاستن از عشق دخیل باشد، خود هومر از این دوپارگی و خصلت تازه ی آن، شگفت زده بود، و در تمام مدتی که آماده ی سفر می شد، هیچ فکری به ذهنش اش نرسید که تابستان پیش رو را چگونه یکه و تنها سر کند. فقط در خود بیزاری شدیدی نسبت به نقاهت گاه های کوهستانی و دریایی احساس می کرد. این بود که تک و تنها در خانه ماند و در دومین روز تنهایی، نامه ای به نشانی اش رسید. در آن انمه از وی دعوت شده بود در شرکتی سهیم شود که قرار بود معادن قدیمی دره ی فرسنای ونیز را از نو بازگشایی کنند. نامه را مردی به نام موتسارت آمادئو هوفینگوت فرستاده بود که هومر چند سال پیش حین سفری با وی آشنا شده بود و آن دو در عرض همان چند روز با هم دوستانی صمیمی شده بودند. با این همه هومر نسبت به جدیت نگارنده و صادقانه بودن موضوع نامه ذره ای تردید به دل راه نداد. بی معطلی دو تلگرام فرستاد؛ در یکی به همسرش خبر داد که عازم سفر می شود و محل اقامت اش را متعاقبا به وی اطلاع خواهد داد، در دومی نیز پیشنهاد مشارکت خودش در مقام زمین شناس و احیانا سرمایه گذار با مبلغی هنگفت در روند کاوش ها را پذیرفت. در پی، شهرک ایتالیایی دور افتاده ای که به یمن توتستان ها و موستان هایش، ثروتمند و مرفه شده بود، با هوفینگوت دیدار کرد. او مردی بود به سن و سال خودش، ولی سیاه چرده، بلند قامت، خوش سیما و مدام در جنب و جوش. هومر در این میان بو برد که شرکت با طرف امریکایی قدرتمندی مرتبط است...

نویسنده: روبرت موزیل ترجمه: علی عبداللهی انتشارات: مرکز