کتاب سرنوشت روح - مایکل نیوتن

کتاب سرنوشت روح نوشته مایکل نیوتن و ترجمه محمود دانایی توسط انتشارات مرسل به چاپ رسیده است.

"سرنوشت روح" کتابی در حیطه ی هیپنوتیزم و روح است. از گذشته های دور تاکنون، همواره انسان ها در جست و جوی یافتن پاسخ به پرسش هایی در رابطه با زندگی پس از مرگ و عاقبت روح خویش هستند. به طور معمول، افراد به هنگام مواجه شدن با پاسخ هایی منطقی و صحیح درباره ی موارد مذکور، به آرامش و امنیت خاطر دست یافته و هدف مندتر از گذشته به زندگی خود ادامه می دهند. در همین راستا، نویسنده که یک هیپنوتراپیست می باشد، با هیپونیزم کردن مراجعین خویش و وادار نمودن آن ها به بازگو کردن روایت های گذشته شان، در این زمینه به تحقیق و بررسی های مفصلی پرداخته و با ساختن یک مدل عملی از ساختار دنیای روح، مبنایی قابل استناد برای مطالعات خود ایجاد نموده است. وی ابراز می کند که افراد اعم از مذهبی و غیر مذهبی و با برخورداری از هرگونه عقاید متفاوت، همگی گزارشاتی مشابه با یک دیگر را بیان می کنند و این موضوع بر صحت و قابلیت اعتماد هر چه بیش تر اطلاعات بدست آمده مربوط به دنیای روح و سرنوشت آن می افزاید. به طور کلی، تمامی مطالب کتاب حاضر، بر اساس مستندات و سال ها پژوهش های "نیوتن" می باشد که با دوری جستن از هر گونه جهت گیری و تعصبات، به بیان یافته های تحقیقات خود پرداخته و اثری ارزشمند و پرمحتوا را در اختیار خواننده قرار می دهد.

فهرست

مقدمه مترجم پیشگفتار 1: دنیای روح 2: مرگ، اندوه و تسلی 3: روح‌های زمینی 4: احیای انرژی روحی 5: نظام گروه‌های روحی 6: شورای معتمدین 7: کیفیت روابط در دنیای روح 8: روحِ در حال پیشرفت 9: حلقه سرنوشت 10: راه معنوی ما

برشی از متن کتاب

در لحظه ی مرگ، روح از جسم میزبان خود خارج می ‌شود و صعود می‌ کند. اگر روح پیرتر باشد و در زندگی‌ های قبلی تجربیاتی کسب کرده باشد، بلافاصله می ‌فهمد که آزاد شده است و به مبدا خودش بر می‌ گردد. روح ‌های پیشرفته نیازی ندارند کسی به استقبال‌ شان بیاید. اما اکثر روح‌ هایی که من با آن ‌ها کار می‌ کنم، پس از خروج از سطح ستاره ‌ای کره ی زمین با راهنماهای خود مواجه می ‌شوند. ممکن است روح‌ های جوان ‌تر، یا روح بچه ‌ای که تازه فوت کرده است، تا پیش از پایین آمدن یک راهنما برای کمک، سر درگم بمانند. بعضی از روح ‌ها تصمیم می ‌گیرند مدتی در صحنه ی مرگ خود باقی بمانند، ولی اکثر روح‌ ها مایلند بلافاصله محل را ترک کنند. در دنیای روح، گذشت زمان معنا ندارد. روح ‌هایی که برای تسلای بازماندگان عزادار‌شان یا به دلایل دیگر مایلند مدتی در محل مرگ خود بمانند، گذشت زمان را احساس نمی ‌کنند. برای آن ‌ها، گویی زمان به نوعی از حرکت می ‌ایستد. به تدریج که روح‌ ها از کره ی زمین فاصله می ‌گیرند، نور فزآینده ی درخشانی را در اطراف خود احساس می ‌کنند. بعضی از روح‌ ها، مدت کوتاهی، تاریکی خاکستری‌ رنگی را می ‌بینند و احساس می ‌کنند در حال گذشتن از میان یک تونل یا دروازه هستند. اختلاف میان این دو تجربه به سرعت خروج روح‌ ها بستگی دارد، که آن هم به نوبه ی خود به میزان تجربه ‌ای که کسب کرده ‌اند مربوط است. احساس قوه ی جاذبه ی راهنما، ممکن است از جانب یک روح ضعیف یا قوی باشد و این بستگی به درجه ی پختگی روح و ظرفیت تغییر پذیری آن دارد. تمام روح‌ ها در مراحل اولیه ی خروج از جسم، با «غبار ابر مانندی» مواجه می‌ شوند که اطراف آن ‌ها را فرا گرفته است. اما به زودی غبار از بین می‌ رود و آن ‌ها می ‌توانند مسافت ‌های دورتری را ببینند. در این وضعیت روح‌ های در سطح متوسط، انرژی شبح‌ مانندی را مشاهده می‌ کنند که به طرف آن‌ ها می ‌آید. این انرژی ممکن است مربوط به یک یا دو مونس روحی باشد، اما اکثرا راهنما هستند. در مواردی هم که همسر یا دوستی که قبلا فوت کرده است به ملاقات‌ روح می ‌آید، راهنما در فاصله ی نزدیکی قرار می ‌گیرد تا فرآیند انتقال را تحت نظر بگیرد. در تمام دوران تحقیقاتم، هرگز به کسی بر نخوردم که یک شخصیت بزرگ معنوی مثل مسیح یا بودا به ملاقاتش آمده باشد. اما، راهنماهایی که برای روح‌ ها تعیین می‌ شوند، از میان ذات‌ های‌ مهربان معلمین بزرگ معنوی در روی کره ی زمین هستند. روح ها هنگام بازگشت به محلی که «خانه» می نامند، از حالت زمینی شان خارج می شوند. در این مرحله دیگر حالت بشری، با خصوصیات احساسی، خلقی و جسمانی که در ذهن ماست، ندارد. مثلا آن ها برای مرگ جسمانی خودشان، مانند بازماندگان محبوب شان عزاداری نمی کنند. در کره ی زمین روح است که به فرد انسانیت می بخشد، اما روح بدون جسم هم...

(کتاب دیگری از دکتر نیوتن در مورد جهان های معنوی) نویسنده: مایکل نیوتن مترجم: محمود دانایی انتشارات: مرسل