کتاب ستاره های دوست داشتنی (امام زین العابدین)

کتاب ستاره های دوست داشتنی ( امام زین العابدین ) نوشته ی محسن هجری توسط انتشارات شهر قلم به چاپ رسیده است.

این کتاب سعی دارد در قالب داستانی دل نشین و روان با تصویرگری های زیبا و کودکانه به بخشی از زندگی امام زین العابدین ( ع ) بپردازد و مقام معنوی، افکار، شیوه ی زندگی، اندیشه ها و احادیث این امام معصوم و والا مقام را متناسب برای مخاطب کودک و نوجوان معرفی کند. همچین این کتاب سرشار از مهربانی هاست و با کلام ساده ای که دارد، آیینه ای است که خوبی های آن امام را بازتاب می کند تا کودکان با خواندش لذت برده و زیبا زیستن مانند ایشان را بیاموزند. داستان کتاب این گونه آغاز می شود که پسری کوچک، مهربان و خوش قلب با ماه صحبت می کند و ماه هم او را به سفری دعوت می کند تا یکی از ستاره های آسمانی را از نزدیک ملاقات کند. پسر هم دعوتش را قبول می کند و مانند بادبادکی به سوی آسمان پرواز می کند که ناگهان خودش را در سرزمینی جدید میابد. در آن جا که سرزمینی زیبا بود، مردی را دید که با توجه به گفته ی ماه رفت تا سراغی از ستاره بگیرد. آن مرد خودش را " کُمیل "، برادر " سلمان فارسی " معرفی کرد و متوجه شد که برای دیدن ستاره ای به نام امام زین العابدین ( ع ) آمده است و...

برشی از متن کتاب

ستاره به ما تعارف کرد که داخل اتاق برویم، مبادا صدای حرف زدن مان باعث آزار همسایه ها شود. وقتی به اتاق رفتیم، گفت: « شنیدیم که به ستاره ی محبت گفتند زنی را می شناسیم که نماز بسیار می خواند و روزه ی بسیار می گیرد، ولی همسایه هایش را آزار می دهد. در جواب گفتند: « این زن، اهل جهنم است. » وقتی ستاره این حرف را زد، از بعضی رفتارهای همسایه های مان حسابی خجالت کشیدم؛ مثل وقت هایی که مردم در حال استراحتند، اما بعضی ها در کوچه با صدای بلند یکدیگر را صدا می کنند، یا موقعی که بوق خودروهایشان را به صدا در می آورند تا در حیاط را برای آن ها باز کنند، یا هنگامی که ما با سر و صدا در کوچه بازی می کنیم؛ در حالی که می دانیم همسایه مان بیمار یا در حال استراحت است. وقنی یک لحظه چشمانم به چشمان ستاره افتاد، از خجالت سرم را پایین انداختم، می ترسیدم که از چشم هایم همه چیز را بفهمد. اما ستاره ی نیایش انگار که فکرم را خواند، با صدایی که آدم را بی اختیار آرام می کرد، گفت: « هر آدمی که اشتباه می کند، اگر از ته دل پشیمان شود و به خدای مهربان قول دهد که آن کار را تکرار نکند، خداوند گناهان او را خواهد بخشید. » به کمیل نگاه کردم، با چشم به من اشاره کرد که اگر پرسشی دارم از ستاره بپرسم. می دانستم که باید از وقت استفاده کنم، اما انگار حرف هایی را که می خواستم بگویم از یاد برده بودم. ستاره که سکوت مرا دید، از جا برخاست و ظرفی پر از خرما آورد و گفت: « بفرمایید؛ دهانتان را شیربن کنید. » وقتی اولین خرما را به دهان گذاشتم، کمی بعد تمام بدنم گرم شد، نمی دانم چرا یک باره در دلم احساس شادی کردم. حالا احساس می کردم که سال هاست ستاره را می شناسم. کمی که گذشت، ستاره ی ستایش رو به کمیل کرد و گفت: « خیلی خوب است که ما آدم ها یکدیگر را نصیحت کنیم و به کارهای خوب سفارش کنیم، اما نصیحت باید با مهربانی همراه باشد تا به دل بنشیند. در غیر این صورت، هرگاه زبان به نصیحت باز کنیم، ترس در دل دیگران می افتد و از ما فاصله می گیرند. » به یاد یکی از بچه های محله افتادم که می گفت: « هر وقت کار اشتباهی از من سر می زند، دوست دارم جایی بروم که چشم پدرم به من نیوفتد، چون می دانم به این آسانی دست از سرم بر نمی دارد. » در همین موقع، صدای در آمد. چند نفر مهمان از راه رسیده بودند، به نظرم آمد که از دوستان نزدیک ستاره هستند. وقتی نشستند، یکی از آنها گفت: « خبر خوبی داریم، حاکم مدینه را از کار برکنار کردند، همان کسی که همیشه به فکر آزار شما و دوستان تان بود. حالا بعد از این همه خوش خدمتی، خلیفه دستور داده او را به درختی ببندند تا هر کس می خواهد، بیاید و به او حرف های زشت بزند. » سایه ی غم بر چهره ی ستاره نشست، بعد از چند لحظه سکوت گفت: « مبادا چنین کاری از شما سر برند؛ توهین کردن به دیگران کار خوبی نیست، به خصوص کسی که قدرت دفاع از خود را ندارد. من خود، فردا به سراغش خواهم رفت تا از او دلجویی کنم...

نویسنده: محسن هجری تصویرگر: میترا عبداللهی انتشارات: شهرقلم