کتاب سبک ها و اصول فرزندپروری مطلوب - ملکی

کتاب سبک ها و اصول فرزندپروری مطلوب به قلم حسن ملکی در انتشارات آوای نور به چاپ رسیده است.

در فرایند تربیت فرزندان عوامل متعددی با میزان اثرگذاری مختلف نقش ایفا می نمایند. از بنیادی ترین عواملی که ضریب بالایی را به خود اختصاص می دهد، خانواده می باشد. از آنجایی که برای انجام هر عملی دانش و مهارت خاص آن لازم است، این قاعده در خصوص تربیت مطلوب فرزندان نیز صادق است. از این رو کسب دانش تربیتی و مهارت به کارگیری آن برای والدین یک ضرورت اساسی تلقی می گردد. این کتاب سعی دارد که والدین را در این خصوص یاری نماید. از این رو ابتدا به سبک ها و سپس به اصول تربیت می پردازد و در شرح اصول ابتدا مبنای نظری یعنی دانش مربوطه و آن گاه راه های اجرای اصول را تبیین می نماید تا خواننده ضمن برخورداری از پشتوانه ی علمی با آگاهی نسبت به اعمال اصول اقدام نماید.  اثر مذکور مشتمل بر دو فصل می باشد: 1- سبک های فرزندپروری 2- اصول فرزندپروری

برخورداری از یک نوع سبک در تربیت فرزندان گویای یک نگرش می باشد که دارای قاعده، ضوابط و اصول خود می باشد. سبک فرزندپروری بیانگر کیفیت و چگونگی ارتباط والدین در یک خانواده با فرزندان خویش می باشد. فصل اول به دسته بندی و بیان ویژگی های موجود در سبک های فرزندپروری خانواده ها می پردازد. در همین راستا، مخاطبان را با نظریه ها و سبک های گوناگون و دیدگاه های صاحب نظران و هم چنین سبک های پیشنهادی آن ها آشنا می کند. فصل دوم اصول تربیت مطلوب را به صورت منسجم و مبسوط گرد هم می آورد تا خواننده بتواند با مطالعه ی آن ها یک دیدگاه کلی از اصول تربیت مطلوب کسب نماید و با اعمال آن ها در رابطه با تربیت فرزندان خویش موفق گردد. به طور کلی تربیت مطلوب از اصولی برخوردار است که آن را از تربیت نامطلوب متمایز می سازد که این فصل به طور مفصل به تشریح این اصول می پردازد.

برشی از متن کتاب

فصل اول: سبک های فرزندپروری اهمیت و فواید، فرزند آوری این که زوجین دارای فرزند باشند چه اهمیت و فوایدی دارد و از ابعاد متعدد و متناسب با شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع مختلف قابل بررسی است. اما چند اهمیت فایده عمومی وجود دارد که به آنها اشاره می گردد: - توسعه ارتباطات انسانی - طلوع ایده ها و آرزوهای جدید - تداوم زندگی - کمال عشق خانوادگی - تامین نیازهای روحی - شور و نشاط در خانواده - استحکام پیوند زندگی - پویایی خانواده - خروج از انزوای اجتماعی - هویت گیری زوجین - و ... اهداف فرزند پروری اهداف فرزند پروری نیز متعدد می باشند از جمله: - شکوفایی ظرفیت ها و استعدادها - تحول از حیات طبیعی به حیات معقول - تدارک قابلیت اجتماعی سبک های فرزند پروری برخورداری از یک نوع سبک در تربیت فرزندان گویای یک نگرش می باشد که قاعده، ضوابط و اصول خاص خود می باشد. سبک فرزندپروری بیانگر کیفیت و چگونگی ارتباط والدین در یک خانواده با فرزندان خود می باشد. مطمئنا همه والدین برای تربیت فرزندان از سبک یکسان بهره نمی گیرند، بلکه تحت تاثیر شرایط اجتماعی، اقتصادی، طبقه اجتماعی، سطح تحصیلات، سن، نوع نگاه به کودک و دهها عامل دیگر می باشد. به عبارت دیگر، شاید بتوان چنین عنوان نمود که به تعداد خانواده ها سبک های فرزند پروری وجود داشته. ولی اگر بخواهیم با توجه به برخی ویژگی های موجود در سبک های فرزند پروری خانواده ها آنها دسته بندی و جدا سازی نمائیم. با نظریه ها و سبک های ارائه شده برخورد می نمائیم که قبل از تشریح اصول فرزند پروری با دیدگاه های صاحب نظران و سبک های پیشنهادی آنها آشنا می شویم: ١- سبک های فرزند پروری از دیدگاه فیلیپ مک گراو (دکتر فیل) فیلیپ مک گراو در کتاب خودش که با عنوان روانشناسی خانواده موفق که توسط آقای دکتر محمد مهدی شریعت باقری ترجمه گردیده است و ما از آن استفاده نموده ایم سبکهای خانواده های مختلف را به شرح زیر دسته بندی می نماید: الف) سبک فرزند پروری سهل گیرانه ابتدا باید گفت که سهل گیرانه بودن به معنای بار منفی نمی باشد. سهل گیر به معنای منفعل، تنبل، بی تفاوت، بی توجه یا ضعیف نمی باشد. بلکه در مقایسه با سایر سبک ها پر زحمت تر نیز می باشد. چرا که در این سبک والدین برای حصول نتیجه باید خود مختار و استقلال عمل بیشتری به فرزندان بدهند که کنترل و نظارت در چنین شرایطی سخت نیز می باشد. این مثل معروف که می گوید: «به یک نفر اگر یک بار ماهی بدهی او را یک نوبت یا یک روز سیر کرده ای ولی اگر به او ماهی گیری را یاد دهی او را یک عمر سیر کرده ای» در این سبک فرزند پروری محقق می گردد. این سبک باعث می شود فرزندان به بهترین وجه به مهارت ها، ارزش ها، حرمت نفس دست یابند و در نهایت قادر به تصمیم گیری معقول و مسئولانه گردند. تعامل والدین با فرزندان در این سبک مستلزم کوشش و خطای بیشتری است و گفتگو و صحبت کردن بیشتری را طلب می کند، سبب ایجاد پختگی و مسئولیت پذیری در فرزندان می گردد. در این سبک والدین با رویکردی ظریف تر به فرزندان می نگرند و تنها زمانی مداخله می کنند که فرزندانشان از مسیر خارج می شوند و یا دچار مشکل و دردسر می گردند. حد و مرزهایی که والدین برای فرزندان تعیین می کنند گسترده است. آنها به گونه ای رفتار می کنند که فرزندان خود را در امور خانواده سهیم بدانند و احساس مالکیت و مسئولیت کنند. والدین برخوردی محبت آمیز و توأم با همدلی با فرزندانشان دارند و آنها را تشویق می کنند، انگیزه های درونی در فرزندان را تحریک می کنند و آنها را در حرکت صحیح می اندازند و ابراز وجود نمودن فرزندان آزاد است تا خلاقیت شان رشد نماید. در این سبک والدین به گونه ای عمل می کنند که فرزندان خودشان برای دستیابی به هدف برنامه ریزی کنند چرا که هرگاه فرزندان خودشان برای کاری برنامه ریزی کنند انگیزه بیشتری برای انجام آن کار از خود بروز می دهند.

فهرست

فصل اول: سبک های فرزندپروری فصل دوم: اصول فرزندپروری منابع

• مولف: حسن ملکی (قاسم)
• انتشارات: آوای نور