کتاب ساعت 10 صبح بود - احمدرضا احمدی

کتاب ساعت 10 صبح بود سروده ی احمدرضا احمدی توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

او خلاقیت بسیاری در آثارش بکار می برد که در کمتر شاعر معاصری یافت می شود. از ویژگی های این دفتر پرش های ذهنی و بکارگیری فرم های نو است. اشعار این مجموعه بیشتر عاشقانه هستند و جمله هایی که به کار برده شده تا حدی به نثر نزدیک اند. در این دفتر ما با آثاری مواجه می شویم که در زمره ی موج نو قرار می گیرند. در موج نو از تصاویر فانتزی استفاده می شود. همین طور عباراتی بکار گرفته می شوند که در نگاه اول طبیعی به نظر می رسند اما غیرواقعی اند. برای مثال ترکیب هایی همچون گل یخ، باغ شیشه ای و امثالهم نمونه هایی از ترکیب هایی هستند که بکار برده شده اند. سبک شعری احمدی نیمایی است و مطابق با آن وزن سطرها و بندها بلند و کوتاه می شوند و جای قافیه نیز متغیر است، یعنی لزوما قافیه در پایان بیت نیست، بلکه هرجا حرف شاعر تمام شد می آید. در شعرهای این دفتر طبیعت موج می زند و انسان احساس می کند لحظه ای از شلوغی های هر روزه گریخته و به جنگل پناه برده است. شاید بتوان بهترین های این مجموعه را تنها گاهی از نومیدی، کاش همیشه شنبه بود و بر شاخه ها پاییز محو می شود دانست.

برشی از متن کتاب

به کجا رفته اند   به کجا رفته اند آن دخترانی که سراسیمه در ازدواج دفن شدند آیا لبخند آنان را در آینه ی غروب به یاد داری؟ کوچه ی خلوت شنیدن صدای دو سه پرنده که در جهیزیه آن دختران مخفی شده بودند ما را به فصلی می رساند که در حدس ما در تقویم نبود چه زود آن دختران در ماتم و خوشه های انگور دفن شدند یکی حلقه طلا را در چاه آب انداخت یکی حلقه طلا را برای مردن نوشید آنان که هنوز زنده مانده بودند روی خاکسترهای گرم نشسته بودند انتهای کوچه را نگاه می کردند که دامادان بازگردند و به خانه بازگردند. * خواب ها   خواب ها را شخم زدم فقط اندکی گندم یافتم دهانم را با آب های سرد شستم که طعم بوسه ی شبانگاهی را فراموش کنم لباس هایم را در آفتاب پهن کردم تا رویاهایی که بر آن ها وصله شده بود در گرمی آفتاب محو شود این نیستی بود که درخت پشت پنجره ی اتاقم گیسوان تو را با ابر بافته بود و باد و باران را انکار می کرد پس چرا در پاییز برگ هایش سراسیمه ریخت من نشسته بودم که خبر مرگ را آوردند خبر مرگ را در یک سینی مفرغی ریخته بودند در اطراف خبر مرگ گل های ابریشمی ریخته بودند اما خبر مرگ با گل های ابریشمی پرواز کرد بر دستانم ریخت چه سنگین بود چه رنگین بود.

فهرست

دیگر نمی خواهم برای تو بر شاخه ها این حوادث صبح می شود چهره چشمان ما گل های مریم یک روز دانه های برف زمستان چهار فصل سال به کجا رفته اند خواب ها اندکی چابکی تلاطم در این خیابان منظومه های پاییزی من فقط یک نفرم یک سبد انگور سایه نان های سوخته یک منظومه در 25 شماره پاییز پشت پنجره درمان ندارم دیشب نمی دانم لبخند تو زمان علف ها برف هنگامی که تو رسیدی آسمان سال نو تاک های انگور همیشه فراموشی دانه های باران تنها گاهی از نومیدی انارهای شکسته در آن دورها من مسافرم خاندان من بیگانه روزها کاش همیشه شنبه بود بوی کاج جنگلی این فقط لحظه است کبوتران دوستانم صبح سکوت شب که رسید سرباز مفرغی شاید ما پاییز سبد میوه وقت پرواز شب رستگاری زنان تلخ هوای آغشته به مه در تابستان دیگر دیر بود نگاهت پرندگان بی تاب میوه های کال شب ناب تفاوت روز با شب سراسر روز همسایه ها زمستان را هجو کنم کنار هیزم های افروخته دوست جوانی من بر شاخه ها پاییز محو می شود سرمای مطلق گل آفتابگردان کبوتری جوان کدام نان دردهای من ابیات پراکنده مهمان داشت اسبان و کبوتران جویبارهای منجمد پرندگانی خیس خرامان

شاعر: احمدرضا احمدی انتشارات: چشمه