loader-img
loader-img-2
کتابانه
کتابانه

کتاب زردشتیان باورها و آداب دینی آن ها

5 / -
موجود شد خبرم کن
دسته بندی :

کتاب زردشتیان باورها و آداب دینی آن ها به قلم مری بویس و ترجمه عسکر بهرامی توسط انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

"زردشتیان" کتابی در باب آیین زردشت می باشد و اطلاعات پراهمیتی را درباره ی این دین، در اختیار مخاطب قرار می دهد. به طور کلی، زردشت، جزو کهن ترین ادیان جهان بوده و دین رسمی ایران در گذشته برشمرده می شدکه پیروان زیادی نیز دارد. همواره در طول تاریخ و گذر زمان، آموزه ها و تعالیم این آیین، دست خوش تغییرات و دگرگونی های گسترده ای شده و همین موضوع، موجب جلب توجه دانشمندان و پژوهشگران به سمت و سوی این دین گشته است.

در همین راستا، مولف با تکیه بر منابعی قابل استناد و مطالعات شخصی خویش، مباحث مفصلی را در رابطه با کیش زردشتی به عنوان دینی اصیل، بیان کرده و تاریخی پیوسته و منسجم را از آن ارائه می دهد. خواننده با مطالعه ی دقیق این اثر، با کلیه ی آموزه ها و باورهای دینی زردشتیان آشنا شده و هم چنین در ارتباط با چگونگی و فلسفه ی جشن های برگزار شده، نیایش ها و سرودها، توسط پیروان آن و هم چنین شرح سرگذشت آیین مذکور در دوره های مختلفی از قبیل هخامنشیان، ساسانیان، اشکانیان، صفویه و بسیاری دیگر، اطلاعات جامع و کاملی را به دست آورده و از آن لذت ببرد.


فهرست


درباره ی نویسنده و ترجمه ی این کتاب دیباچه بر چاپ جدید دیباچه زمینه زردشت و آموزه هایش استقرار مزدا پرستی سده های نانوشته دوره ی هخامنشی دوره ی سلو کی و اشکانی اوایل دوره ی  ساسانی اواسط دوره ی ساسانی اواخر دوره ی ساسانی دوره ی خلفا دوره ی ایلخانیان، راجه ها و سلاطین دوره ی صفوی و مغولان هند دوره ی قاجار و بریتانیا سده ی بیستم میلادی کتاب شناسی نمایه

برشی از متن کتاب


هندوایرانیان در روزگارانی بس دورتر، نیاکان ایرانیان و هندیان یک گروه بوده اند که آنان را هندوایرانیان نخستین نامیده اند. اینان شاخه ای از خانواده ملت های هندواروپایی را تشکیل می داده اند و عقیده بر آن است که به سانِ شبانکارگان در استپ های جنوب روسیه تا خاور رود ولگا می زیسته اند. گویا آنان نیمه کوچنده بودند و پای پیاده (چون اسب هنوز اهلی نشده بود) و به کمک سگان، گله های گوسفند و بز خویش را در نواحی محدود به چرا می بردند. جامعه اینان به دو گروه تقسیم می شد: یکی روحانیان، و دیگر مردم عادی (که شبان و شکارچی بودند). ضرورت های زندگی در استپ مجال چندانی برای توسعه یا تغییر به دست نمی داد؛ و هندوایرانیان نخستین طی سده ها زندگی به این شیوه کند و پایدار (شاید از هزاره چهارم تا هزاره سوم پ.م.) سنت دینی بی اندازه نیرومندی ساختند، چندان که عناصری از آن را فرزندان آنان، یعنی برهمنان هند و زردشتیان ایران، تا به امروز نگاه داشته اند. سرانجام (گمان می رود در ابتدای هزاره سوم پ.م.) هندوایرانیان نخستین دستخوش جدایی شدند و دو قوم مجزای هندی و ایرانی با زبان های جداگانه را پدید آوردند. آنان هنوز شبانکاره بودند و گویا از رهگذر روابط بازرگانی، با مردمان یکجانشین جنوب تماس داشته اند. این مردمان نخست بهره گیری از گاری های چوبین ورزاکش و سپس به کار بردن گردونه جنگی را از سرزمین میانرودان آموختند؛ برای کشیدن این گردونه ها، اسبان وحشی استپ ها را به کمند گرفتند و رام کردند؛ و تقریبا در همان زمان به کار بردن مفرغ آغاز شد. کوه های پیرامون استپ های آسیای میانه، و به ویژه کوه های آلتایی، نهشته هایی سرشار از مس و قلع داشتند؛ از این رو، استپ نشینان به جنگاورانی سخت مجهز تبدیل شدند. واژه ایرانی باستان برای «جنگاور» واژه «نر» بود که به معنای «مرد» نیز به کار رفته است؛ ولی همچنان که به کارگیری گردونه جنگی گسترش یافت، یک اصطلاح به خصوص یعنی رَثَئِشْتَر نیز متداول شد که معنای تحت اللفظی آن چنین است: «کسی که بر گردونه می ایستد.» گویا با آمدن گردونه اسب کش شیوه قدیمی زندگی جای خود را به زندگی پرتحرک تر و مخاطره آمیزتری داده و عصر جدیدی آغاز شده که آن را با عنوان «عصر پهلوانی» می شناسیم؛ در این عصر سرداران و پیروانشان، در طلب ثروت و افتخار، به جهانگشایی می پرداختند و همان قدر که آمادگی تاختن بر قبیله همسایه را داشتند، مهیای چپاول سکونتگاه های بیگانه نیز بودند. در یک سروده باستانی زردشتی گفته شده است که فْرَوَهْرها جدال می کنند « آن چنان که گویی جنگجوی گردونه سوارِ نیرومندِ شمشیر به میان بسته، برای [حفظ] گنج فراهم آورده خویش می جنگد» (فروردین یشت، بند 67 ). گاه غنیمت جنگجو شامل گله چارپایان بود که آن را به زور می ستانْد و آوازه قهرمانان بزرگ به بهای خون کشتگان و آزارِ ناتوانان و بی پناهان به دست می آمد. ظاهرا در این روزگار آشفته و بی آرام، و در این هنگامه چیرگی قدرت بر قانون بوده که زردشت می زیسته است و در پی یافتن انکشافی در معنای زندگی محنت بار انسان بر روی زمین می بوده است. زردشت خود از زمره روحانیان بوده است و برای فهمیدن ماهیت دعوت او لازم است، در حد توان، دین دیرینه ای را که مایه پرورش وی بوده است، درک کرد. خوشبختانه از رهگذر مقایسه قدیم ترین عناصر موجود در نوشته ها و رسوم عبادی زردشتی با قدیم ترین آثار دینی هند (به ویژه ریگ ودا) و رسوم عبادی برهمنی، نکات بسیاری می توان دریافت. نوشته های زردشتی را مجموعا با نام اوستا (عنوانی که احتمالاً چیزی مانند «کلام موثق» معنا می دهد) می شناسیم و به زبانی سروده شده اند که آن را «اوستایی» می نامیم؛ چه، تنها منبع موجودِ این زبان، همان اوستاست. با مقایسه این مطالب گوناگون، می توان ارکان دین هندوایرانی نخستین را بازسازی کرد و ...

  • نویسنده: مری بویس
  • مترجم: عسکر بهرامی
  • انتشارات: ققنوس


ثبت دیدگاه


دیدگاه کاربران

اولین کسی باشید که دیدگاهی برای "کتاب زردشتیان باورها و آداب دینی آن ها" می نویسد

آخرین بازدید های شما

۷ روز ضمانت بازگشت وجه ۷ روز ضمانت بازگشت وجه
ضمانت اصالت کالا ضمانت اصالت کالا
۷ روز هفته ۲۴ ساعته ۷ روز هفته ۲۴ ساعته
امکان پرداخت در محل امکان پرداخت در محل
امکان تحویل در محل امکان تحویل در محل