Name: کتاب زبان سیاست - ایدریئن بیرد
Brand: نشر نو
SKU: 1525
Price: 900000 IRR
Availability: InStock
Rating: 5 (1 reviews)

کتاب زبان سیاست نوشته ایدریئن بیرد با ترجمه دکتر محمدرضا اصلانی توسط نشر نو به چاپ رسیده است.

سیاست زبان خاصی دارد که برای فهمیدن همه مواردی که در پشت پرده آن وجود دارد، باید قوانین اش را بشناسید و یا این که از نزدیک آن را لمس کنید. کتاب حاضر سعی دارد برای دانشجویان علوم سیاسی مقدمه ای کلی فراهم کند که به وسیله آن بتوانند زبان سیاست را درک کنند. اطلاعات این کتاب برای تببین اصول کلی نگارش شده اند و برخی از مسائل خاص سیاسی به صورت منتخب در آن گنجانده شده است. این گزینش به دلیل این که نمی توان همه مطالب سیاسی که هر هفته تولید می شوند را مطالعه‌کرد و علاقه مندانِ علوم سیاسی در نهایت ناگزیرند که خودشان برخی از آن ها را برای مطالعه انتخاب کنند، توسط خود مؤلف انجام شده است. از آن جایی که در عصر حاضر پیدا کردن هر اطلاعاتی از دنیای اینترنت ممکن است، پس جمع آوری این داده های سیاسی برای اهالی سیاست کار سختی نیست اما این که از این مطالب چگونه بهره ببرند، مسئله مهمی است که در توان همه نیست؛ این کتاب سعی دارد به توضیح این مسائل بپردازد و روش استفاده از این اطلاعات را به دانشجویان بیاموزد. "زبان سیاست" به مخاطب کمک می کند تا بداند کسانی که آروزی کسب و حفظ قدرت را دارند چگونه از این زبان استفاده می کنند و آن را در دنیای سیاست به کار می گیرند. فصل های این کتاب آموزش های کاملی از زبان سیاست دارد و برای دانشجویان علوم سیاسی و افراد علاقمند به سیاست بسیار مناسب است.

برشی از متن کتاب

سیاستمداران و دیگر چهره‌ های اجتماعی اغلب از جانبداری در رسانه‌ ها و آزار و اذیت مخالفان در رسانه‌ ها شکایت دارند آنها ادعا می‌ کنند که رسانه‌ ها به جای گزارش حقیقت تصویر تحریف شده ارائه می‌ دهند که در خدمت منافع آنها است در این شکایت‌ ها بر بی بی سی تمرکز خاصی می شود زیرا این رسانه ادعا می کند در گزارش خبری بی طرف است و فقط به انتشار حقیقت عینی توجه دارد. شکایت ها گاهی مربوط به اصل انتشار خبر و گاه نحوه ارائه خبر از جمله زبان مورد استفاده در آن است. ای. جی. آیر فیلسوف در سال 1936 میلادی نوشت: اطلاعات درست و نادرست بر چیزی به جز کارکرد دلالت ندارند تنها تایید و تکذیب را نشان می دهند. به عبارت دیگر چیزی به عنوان حقیقت مطلق وجود ندارد در واقع آن چه را که حقیقت می نامیم تایید چیزی است که به آن باور داریم با این تعریف حقیقت امری نسبی و شخصیت در اکثر موارد کل ایده حقیقت بسیار بحث برانگیز است به خصوص هنگامی که با نحوه گزارش رویدادی سیاسی مرتبط می‌ شود. هنگامی که گروه خبری تلویزیون رویدادی را نقل می‌ کند تصمیماتی اتخاذ می‌ کند که در نحوه دریافت مخاطبان اثر خواهد گذاشت جایی که دوربین را قرار می‌‌ دهند ترتیب نمایش حوادث و زبان مورد استفاده آنها همگی بر تصویری که دریافت می کنیم اثرگذار است در این تصمیم‌ گیری‌ ها آنها دیدگاهی حقیقتی را منعکس می کند بر این اساس گزارش غیر جاندار و زبان بی طرف وجود ندارد گفت نه اینکه کاخ سفید امروز در مورد ماجرای بازرسان سازمان ملل صدام حسین را به انجام عملیات نظامی تهدید کرد چشم اندازی ارائه می‌ دهد که اساسا از موضع آمریکا طرفداری می کند در مقابل می‌ توان همان رویداد را از چشم انداز ها و دیدگاه های عقیدتی متفاوتی نقل کرد. البته این به آن معنا نیست که زبان صرفاً وسیله‌ فریبکاری و غرض ورزی است و چون می‌ توان داستانی واحد را به شیوه های مختلف گزارش کرد چیزی به عنوان رفتار اخلاقی و شایسته وجود ندارد یا یک خط مشی سیاسی عادلانه‌ تر و منصفانه تر از دیگری نیست. زبان وسیله ارتباط و ارائه استدلال است و از آنجایی که استدلال سیاسی برآمده از برخی اعتقادات است ماهیتی عقیدتی دارد زبان چیزی جدا از اعتقاداتی که دربردارد نیست اما نحوه استفاده از زبان مطالب زیادی را درباره نحوه شکل گیری اعتقادات بیان می کند بنابراین مهم است که در هنگام تجزیه و تحلیل زبان متنی سیاسی ببینیم که موضع عقیدتی نویسندگان آن متن را چگونه بیان می کند و موضع عقیدتی خوانندگان بر پاسخ آنها چه تاثیری خواهد گذاشت. تمایزی که فیلسوفان در هنگام استدلال بین اعتبار و حقیقت قائل می شوند نیز در این جا مفید است استدلال معتبر استدلالی است که در منطقی درست داشته باشد و حتما نباید به نتیجه حقیقی منجر شود همین طور نتیجه ای حقیقی ممکن است برآمده از استدلالی نامعتبر باشد. این بدان معنی است که رابطه بین زبان و حقیقت پیچیده تر از آن است که گاهی تصور می شود. وقتی والدین به فرزندشان می‌ گویند حقیقت را بگو موضوعی به نسبت قابل فهم است اما اگر از روزنامه نگاری سیاسی یا یک سیاستمدار انتظار داشته باشیم که به همین سادگی حقیقت را بگوید خیلی مشکل‌آفرین خواهد بود زیرا این واقعیت در نظر گرفته نمی شود که هم پدید آورنده و هم دریافت کننده ی متن ارزش های عقیدتی را به متن می‌ دهند.