کتاب روشنای آسمان | اثر مهشید تهرانی

درباره کتاب روشنای آسمان

تصمیم های بزرگ را راحت می توان گرفت، اما انجام آن ساده نیست. حتی نمی دانستم از کجا باید شروع کنم. از پدرم؟ اما جراتش را نداشتم که در چشمانش نگاه کنم و بگویم احساس محرومیت و کمبود می کنم و خلایی در روحم مرا وادار می کند تا خانواده اصلی ام را پیدا کنم. نه. نمی شد از پدرم کمگ بگیرم. مامان دخی؟ دوباره او را یاد دختر ناکام و جوانش بیندازم؟ دوباره آن روزها را برایش یادآوری کنم؟ زحمات سال های سالش را زیرسوال ببرم؟ نه. دلش را نداشتم. دیگر چه کسی باقی می ماند؟ شاید خاله فریناز و دایی فریدون علی رغم سن کمی که زمان ورود من به خانواده شان داشتند چیزهایی می دانستند اما از این راه دور حالا چطور باید برای آنها توضیح می دادم؟ جز خانواده مادرم کسی به ذهنم نمی رسید. اما ... عمه ناهید. محال بود اتفاقی به این مهمی افتاده و او از آن بی خبر باقی مانده باشد.

حتما همه چیز را می دانست ولی چطور می توانستم دوباره به او رو بیندازم؟ چط ر می شد حتی با او روبه رو شوم؟ با ناامیدی نفسی کشیدم و ناگهان جرقه ای در ذهنم زد و چیزی برایم روشن شد.البته که عمو هرمز. دوست و همکلاسی قدیمی پدرم که حتی پیش از ازدواج با عمه ناهید آشنایی نزدیکی با پدرم داشت. او حتما می دانست و شاید کمکم می کرد. مگرنه اینکه به یاد داشتم در ساعات سخت و بد بعد از هجوم عمه ناهید و خانم حسامی به خانه مان صدای او را شنیده ام؟ مگر نه  اینکه نسرین تعریف می کرد عمو هرمز شرمنده از حرکت غیر منصفانه همسرش روزهای متوالی به عیادتم می آمده است؟ در خاطرات کودکی ام هم تصویر بدی از او نداشتم. حداقل از عمه ام که مهربان تر و همراه تر بود، پی شاید این بار هم به حرمت دوستی قدیمی با پدرم به من کمک کرد. ...

• نویسنده: مهشید تهرانی
• انتشارات: شادان