کتاب روان شناسی بازی - هیوز

کتاب روان شناسی بازی به تألیف فرگاس پیتر هیوز و با ترجمه ی کامران گنجی توسط انتشارات رشد به چاپ رسیده است.

بازی همواره و در همیشه تاریخ وجود داشته است و همواره همزاد و همنشین همیشگی نوزدان، کودکان و نوجوانان بوده. در آثار هنری کهن، اسباب بازی ها یا کودکان در حال بازی و با ماسک نمایش دیده می شوند. از فیلسوفان قدیم، افلاطون و ارسطو به بازی و اهمیت آن در امر آموزش و آماده سازی شغلی توجه داشته اند. لذا زندگی را کلاً باید در قالب یک بازی نگریست. کودک که هستیم بازی می کنیم و با قواعد و قوانین بازی ها آشنا می شویم تا آمادگی و کارآزمودگی بیشتری برای ورود به بازی بزرگتری به دست آوریم : بازی زندگی.

تمامی متن کتاب پیش رو بی هیچ کم و کاستی ترجمه شده است. این کتاب با استفاده از آخرین نوشته ها و پژوهش های روز دنیا، تمامی سرفصل ها و عنوان های اصلی در زمینه روان شناسی بازی را در برگرفته و دارای ویژگی های منحصر به فردی است که می تواند برای خوانندگان فارسی زبان تازگی داشته باشد. دکتر هیوز با توجه به رشته تخصصی خود یعنی روان شناسی رشد، مطالب را با دیدگاه تحولی سامان بخشیده و گرد هم آورده است، به گونه ای که خواننده بازی را از جنبه های گوناگون در بستر رشد مطالعه می کند. افزون بر این، بسیاری از موضوع ها از جمله بازی در کودکان استثنایی، بازی های کامپیوتری و تفاوت های جنسیتی در بازی به کلی جدید هستند. ارائه بررسی های موردی در ابتدای هر فصل، خلاصه، کلیدواژه ها و بخش کوتاهی با عنوان به کار بستن نظریه در عمل در پایان هر فصل، کتاب را از نظر آموزشی بسیار ارزشمند ساخته است.

کتاب "روان شناسی بازی" مشتمل بر ده فصل می باشد: 1- دیدگاه های تاریخی و نظری 2- دیدگاه های کردارشناختی و فرهنگی 3- دو سال اول زندگی 4- سال های پیش از دبستان: دو تا پنج سالگی 5- بازی در اواخر کودکی و نوجوانی 6- تفاوت های جنسیتی در بازی 7- بازی در کودکان استثنایی 8- بازی و رشد ذهنی 9- فایده های اجتماعی بازی 10- کاربردهای بازی در درمان

 

برشی از متن کتاب

در آموزش و پرورش خردسالان تا چه اندازه باید کار و تا چه اندازه بازی را در نظر گرفت؟ تا چه اندازه فعالیت های هدف مدار - که کودک آن را به طور خودانگیخته برنمی گزیند بلکه بزرگسال مسئولی آن را تعیین می کند- باید در این فرایند گنجانده شوند؟ برخی از معلمان بر این باورند که تنها یکی از این دو در آموزش خردسالان نقش دارد. بعضی بر این باورند که تمام یادگیری ها از راه بازی خودانگیخته صورت می گیرد و معلمان نقش اندک یا منفعلی در این زمینه دارند؛ و احتمالا هیچ کس چنین اعتقادی ندارد که بازی به طور کلی با یادگیری بی ارتباط است. در مقابل، دامنه ای از عقاید مبنی بر اهمیت نسبی کار و بازی وجود دارد. درباره هدف بازی در پیوستار بازی ۔ کار، مؤسسه ملی آموزش و پرورش کودکان خردسال (NAEYC) در فهرستی از تمرین های متناسب با سطح رشد کودک توصیه می کند که کودکان باید اجازه تعیین سمت و سوی بازی های خود را داشته باشند و اینکه هنگامی «احساس موفقیت بیشتری می کنند که کاری را که خودشان تعیین کرده اند، انجام دهند» و اینکه یادگیری نباید تحت تأثیر «عقاید متداول بزرگسالان در زمینه تکمیل، پیشرفت و شکست قرار گیرد» (بردی کمپ)، 1987، ص 3) (بنگرید به جدول 1-1). بنابراین، معلم باید به جای هدایت بیش از حد، نقش فردی حمایت کننده را ایفا کند. استفاده صرف معلمان از «درس های به شدت ساختارمند و معلم فرموده»، «هدایت کردن همه فعالیت ها» و «تصمیم گیری در مورد اینکه کودکان باید چه کاری را چه موقع انجام دهند» و در عین حال داشتن این انتظار از کودکان که برای مدتی طولانی به طور منفعلانه به درس گوش کنند یا تکلیف های قلم - کاغذی انجام دهند، شیوهای نامتناسب است.

فهرست

فصل اول: دیدگاه های تاریخی و نظری فصل دوم: دیدگاه های کردارشناختی و فرهنگی فصل سوم: دو سال اول زندگی فصل چهارم: سال های پیش از دبستان: دو تا پنج سالگی فصل پنجم: بازی در اواخر کودکی و نوجوانی فصل ششم: تفاوت های جنسیتی در بازی فصل هفتم: بازی در کودکان استثنایی فصل هشتم: بازی و رشد ذهنی فصل نهم: فایده های اجتماعی بازی فصل دهم: کاربردهای بازی در درمان

• کودکان، بازی و رشد
• نویسنده: فرگاس پیتر هیوز
• مترجم: کامران گنجی
• انتشارات: رشد