کتاب راه آهن و قطارها (شگفتی های جهان)

کتاب راه آهن و قطارها از مجموعه شگفتی های جهان نوشته ی اگنس واندویل و ترجمه ی مهناز عسگری توسط انتشارات محراب قلم به چاپ رسیده است.

در این کتاب خواننده اطلاعات مفیدی از سیر تکامل راه آهن و قطارها در طول تاریخ به دست می آورد. نخستین ریل ها قبل از به وجود آمدن قطارها و لوکوموتیوها به وجود آمدند، به این شکل که در قرون وسطی معدن چیان گاری هایشان را روی صفحه های ساده ی شیار داری حرکت می دادند. در قرن شانزدهم میلادی نخستین ریل های چوبی واقعی نصب شدند و سپس در طول قرن هجدهم میلادی برای این که تیرهای چوبی موازی، محکم و ثابت بمانند، تخته هایی از چوب به نام " تِراوِرس " میان تیرهای چوبی موازی نصب کردند. از سال 1825 میلادی که نخستین راه آهن انگلستان افتتاح شد تا کنون سیر تکامل راه آهن و انواع قطارها در سرتاسر دنیا به شکل خیره کننده ای، تغییرات فراوانی را شاهد بوده است. در این کتاب در کنار تصاویر رنگی از انواع لوکوموتیوها و واگن های مختلف، اطلاعات کاملی از صنعت راه آهن در قاره های مختلف، نخستین لوکوموتیوهای برقی، موتورهای دیزلی، قطارهای سریع السیر، باری، لوکس و گران قیمت و نگاهی به قطارهای آینده موجود است که از جمله مطالب مهم کتاب هستند. تصویرسازان کتاب " اگنس واندویل " و " امیلی بومن " هستند و این اثر برای گروه سنی ج مناسب می باشد.

" شگفتی های جهان " نام مجموعه ای است که در هر یک از جلدهای آن، با وجود حجم کم کتاب، اطلاعات جامع و کاملی درباره ی یکی از شاخه های متنوع علم، فن آوری، طبیعت، تاریخ و هنر به خواننده ارائه می گردد.

فهرست

پیدایش و تشکیل راه آهن لوکوموتیوهای بخار اسب آهنی الکتریسیته موتور دیزل حمل کالاها قطارهای سریع السیر یورو تونل قطارهای لوکس و گران قیمت سایر قطارها قطارهای آینده

برشی از متن کتاب

اسب آهنی اوایل قرن نوزدهم، مهاجران ساکن در شرق ایالات متحده آمریکا در پی یافتن زمین های جدید قابل کشت به غرب آمریکا رفتند. بنابراین دو شرکت راه آهن تصمیم گرفتند از طریق خط آهنی سرزمین های شرقی را به غربی متصل کنند. در این صورت، یونیون پاسیفیک از اوماها (پیش از این چند خط به نیویورک متصل شده بود.) حرکت و از دره ی میزوری، گراند پرری و کوه های راکی(روشوز) عبور می کرد. قرار شد سانترال پاسیفیک در سال 1863 (1242 خورشیدی) از ساکرامنتو حرکت کند و از سیئرانوادا بگذرد. این دو خط در 10 مه 1869 (21 اردیبهشت 1248 خورشیدی) به هم وصل شدند. لوکوموتیوهای غرب دور(فاروست) در آن زمان، لوکوموتیوها با چوب یا زغال سنگ گرم می شدند. دودکش بلند آن حفاظی داشت که مانع جهیدن جرقه ها از آتشدان بود. این حفاظ نمی گذاشت جرقه ای روی پل های چوبی یا در جنگل بیفتد. همچنین در این لوکوموتیوها فانوسی بزرگ، جایگاه مخصوص شکار گاومیش و ناقوس تعبیه شده بود. از شرق تا غرب ساخت خط ساکرامنتو به اوماها، در سال های 1863 تا 1869، دشواری هایی داشت. تجهیزات ضروری را می بایست از طرف ساحل شرقی اقیانوس آرام به ساکرامنتو می آوردند. شرکت سانترال پاسیفیک 5 لوکوموتیو و ده ها واگن (به صورت قطعات جدا از هم که قابل حمل بودند)، یک عالم ریل، بیل، فرغون و دینامت خرید. تمام این تجهیزات را در کشتی های بادبانی بار زدند و از دریا گذشتند و به سان فرانسیسکو رسیدند. بعد، از راه روخانه به ساکرامنتو رسیدند. شرکت یونیون پاسیفیک شهر شاین را در شرق خواهد ساخت. این شهر انبار تجهیزات ضروری برای عبور از کوه های راکی (روشوز) به شمار خواهد رفت. نصب ریل ها در فاصله ی سال های 1867 تا 1869، نصب ریل در بیابان های یوتاه و نوادا با بیشترین سرعت پیش رفت تا کار ریل گذاری در بخشی از خط سراسری راه آهن در قاره ی آمریکا به اتمام رسد. ریل ها را با گاری حمل می کردند و با دست روی زمین می گذاشتند. سپس تراورس ها و بعد ریل ها را نصب کردند. روزانه تا 16 کیلومتر ریل نصب می کردند و در هر ثانیه یک ریل می گذاشتند! آنها باید از موانع طبیعی می گذشتند؛ مثلا عبور از کوه ها، حفر تونل ها، ساختن پل های چوبی و مقابله با بهمن ها ... حمله سرخ پوستان سرخ پوستان با عبور «اسب آهنی» (لقب لوکوموتیو در زبان سرخ پوست ها) مخالف بودند، چون از قلمرو شکار آنها می گذشت. سفید پوست ها بوفالوها را که منبع خوراک و پوشاک سرخ پوست ها بودند می کشتند و سرخ پوست ها را تحقیر می کردند. سیوها و شاین ها به جنگ قطارها می رفتند و ریل ها را باز می کردند. از این رو، ارتش هنگام ریل گذاری از کارگران محافظت می کرد. ...  

• نویسنده: اگنس واندویل
• مترجم: مهناز عسگری
• انتشارات: محراب قلم