کتاب راهنمای تربیت تک شاخ (پیپ بارتلت 2)

درباره‌ی کتاب راهنمای تربیت تک شاخ (پیپ بارتلت 2)

این اثر، جلد دوم از مجموعه کتاب پیپ بارتلت می باشد. شخصیت اصلی داستان، "پیپ بارتلت" نام دارد؛ او پسری نوجوان است که به حیوانات علاقه ی فراوانی دارد. کتاب محبوبش نیز، "راهنمای موجودات جادویی"، اثر "جفری هیگلستون" می باشد؛ کتابی که مشخصات و ویژگی های تمام حیوانات جادویی را برای خواننده شرح می دهد.

پیپ بارتلت، از یک توانایی خارق العاده نیز بهره مند است. او با تکیه بر این توانایی، حرف ها و منظور حیوانات را به طور کامل متوجه می شود و می تواند به راحتی، با آن ها ارتباط برقرار کند. بر خلاف پیپ، والدینش اصلا حیوانات را دوست ندارند و در رشته ی زمین شناسی تحصیل کرده اند. آن ها همیشه، در تابستان، سفر می کنند و به نقاط مختلفی می روند. اما پیپ در این مواقع، با والدینش همراه نمی شود و به شهر "جورجیا" و نزد خاله اش، "اما"، می رود.

اما، در یک درمانگاه موجودات جادویی فعالیت می کند. درمانگاهی به نام "کلاورتن" که انواع حیوانات جادویی برای درمان، به آن جا آورده می شوند. پیپ با کمک کتاب محبوبش، و هم چنین هوش و استعداد فراوانش، اطلاعات زیادی درباره ی انواع حیوانات دارد. در نتیجه، هنگامی که اتفاقات و مشکلات غیر منتظره ای، در درمانگاه برای حیوانات رخ می دهد، اما، را در حل مشکلات، یاری می رساند.

ماجراهای خواندنی پیپ، در یکی از همین روزهای تابستانی، آغاز می شود. پیپ مطابق معمول، به درمانگاه کلاورتن می رود و در این مکان، با رویدادها و مشکلات فراوانی رو به رو می شود.

بخشی از کتاب راهنمای تربیت تک شاخ (پیپ بارتلت 2)

سلطان ماکسیموس وارد میدان شد.

به نظرم احتملا مردم به خاطر پر زرق و برق بودن اسم نمایشی سلطان ماکسیموس، توقع تک شاخی ویژه را داشتند. احتمالا توقع تک شاخ ایده آل جفری هیگلستون را داشتند، اما به جای این که سلطان ماکسیموس شبیه تاج به سرها بخرامد، یواشکی، پشت سر آقای هن شاو از ورودی آمد تو. با ناز و ادا راه نرفت، یا یالش را مثل بقیه ی تک شاخ ها به یک طرف افشان نکرد، فقط خزید یا شبیه ترین کار به خزیدن بود که یک تک شاخ می توانست بکند. مارمولکی را با پاهای خیلی بلند تصور کنید؛ داشت پاهایش را تا جایی که می توانست بالا می برد، مدل یواشکی راه رفتن نمایشی. همین هم باید در کارنامه ی افتخاراتش ثبت می شد. دم رنگین کمانی و باشکوهش را بین پاهایش نگه داشته بود و گوش هایش جوری روی صورت سفیدش چسبیده بود که انگار اصلا گوش نداشت.

همین که جمعیت ساکت شد، میکروفن گوینده سوت گوشخراشی کشید و داورها محتاطانه به هم نگاه کردند، لابد با خودشان فکر کردند که دارند برای دوربین مخفی ازشان فیلم می گیرند.

سلطان ماکسیموس بی سابقه عمل کرد و نایستاد. سرش را کج نگه داشته بود تا بتواند من را موقع خرامیدن یواشکی اش در نیمه ی اول میدان ببیند، اما نایستاد.

وقتی دورتر شد و نزدیک داروها رفت، شیهه کشید: «پیپ! ببین، دارم می رم! قوزک هام خوبن!» و کمی صاف تر شد و حتی پاهایش را بالاتر برد، انگار داشت با احتیاط از روی عنکبوت های نامرئی رد می شد.

فریاد زدم: «کارت عالیه!» جمعیت آن قدر ساکت بود که همه به طرفم برگشتند. خیلی دلم می خواست آب شوم و بروم توی زمین، اما اگر من آن جا نبودم غیر ممکن بود که سلطان ماکسیموس بتواند کارش را تمام کند؛ پس همان طور که او روی من تمرکز کرده بود، من هم روی او تمرکز کردم.

توماس فریاد زد: «یالا سلطان ماکسیموس! از پسش بر می آی!» واقعا تعجب کردم. توماس هم دوست نداشت که مردم نگاهش کنند.

این دفعه بیش تر تعجب کردم. چون جمعیت کمی خندید. و باز خیلی بیش تر از قبل تعجب کردم؛ چون آن ها هم شروع کردند به تشویق کردن سلطان ماکسیموس.

مردی کنارم گفت: «یالا پسر!»

یک نفر دیگر تشویق کنان گفت: «نصفش مونده!»

«برو، برو، برو!»

«بهشون نشون بده چی کار می کنی سلطان ماسکی... اسمش رو دوباره می گی؟»

البته که سلطان ماکسیموس نمی توانست حرف های شان را بفهمد، اما می فهمید که داشتند تشویقش می کردند. از این وضعیت کمی ترسید و یک لحظه فکر کردم که خودش را می بازد. پس به مردمک چشم هایم اشاره کردم و او روی آن ها تمرکز کرد. این دفعه، وقتی جمعیت تشویقش کرد، شروع کرد به تندتر رفتن. باز هم کمی تندتر. و باز هم کمی تندتر. تا این که بالاخره تقریبا داشت کنار آقای هن شاو راه می رفت. آقای هن شاو خطر کرد و برای دلگرمی دادن به تک شاخ، دستی روی گردنش کشید.

جمعیت بلندتر تشویق کرد.

سلطان ماکسیموس هنوز محکم نگاهش را روی چشم های من قفل کرده بود ...

کتاب راهنمای تربیت تک شاخ دومین جلد از مجموعه ی پیپ بارتلت اثر مگی استیف واتر و جکسون پیرس با ترجمه ی فرزانه مختاری توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.