کتاب رامونا و مادرش (رامونا 4)

کتاب رامونا و مادرش جلد چهارم از مجموعه ی رامونا، اثر بورلی کلی یری با ترجمه ی پروین علی پور توسط نشر افق به چاپ رسیده است.

"رامونا کوییم بی"  هفت سال و نیمه است و به کلاس دوم می رود، او دوست دارد کارهایی را انجام دهد که بزرگترها به او به چشم یک دختر عاقل و بزرگ که می تواند کمکی برای مادرش باشد، نگاه کنند. اما رامونا نه به قدری بزرگ است که بتواند برخی کارها را به تنهایی و بدون کمک دیگران به انجام برساند و آن قدر کوچک که دوست داشته باشد با بچه ای مانند " ویلا جین " هم بازی شود. او بیشتر وقت ها خود را با خواهر بزرگترش " بئاتریس " مقایسه می کند و دوست دارد دیگران با او نیز رفتاری مانند برخورد با بئاتریس داشته باشند، اما این مسئله هرگز رخ نمی دهد. او گاهی دوست دارد مانند مادرش خیاطی کند و برای عروسک فیلش با چرخ خیاطی لباس بدوزد و گاهی مثل یک کودک سه، چهار ساله می شود و تمام محتویات خمیر دندان را در کاسه ی دستشویی خالی می کند. ماجراهای کتاب از جایی آغاز می شود که خانواده ی رامونا تصمیم گرفته اند به مناسبت سال نو همسایگانشان را دعوت کنند و یک مهمانی کوچک ترتیب دهند. او نیز می خواهد از ویلا جین دختر تخس و کوچک همسایه که خواهر دوستش " هُوی " نیز است در آن مهمانی مراقبت کند، اما ... . رامونا را می توان مجموعه ای روان شناختی از مشکلات کودکان دانست. در کتاب های این مجموعه 4 تا 10 سالگی دختر بچه ای به نام رامونا و مشکلات او با خانواده، دوستان و محیط مدرسه بیان می شود. رامونا دوست دارد بچه ای متفاوت از دیگر کودکان باشد و کارهای بزرگ انجام دهد، اما مشکلاتی بر سر راهش به وجود می آید که داستان های کتاب را شکل می دهد. هر جلد از این مجموعه از چند داستان کوتاه اما در ارتباط با یکدیگر، به وجود آمده است.

برشی از متن کتاب

شلواری برای تپلی درستاز روزی که پدر رامونا کارش را به عنوان صندوق دار در فروشگاه شاپ - ریت شروع کرد، زندگی خانواده ی کوییم بی تغییر کرد. آقای کوییم بی گاهی از صبح تا شب کار می کرد و گاهی هم از بعدازظهر تا شب. گاهی با اتومبیل سر کار می رفت و خانم کوییم بی برای رفتن بهسر کارش در مطب دکتر هابسن، سواراتوبوس می شد. گاهی خانم کوییم بی با اتومبیل سر کار می رفت و آقای کوییم بی با اتوبوس. بعضی روزها هم، یکی از آنها با اتومبیل، دیگری را به محل کارش می رساند. زندگی برای رامونا هم تغییر کرده بود. حالا پس از مدرسه با هوی به خانه ی آنها می رفت. والدینش به مادربزرگ هوی مبلغی می پرداختند ا برگشتن یکی از آنها از سر کار، مراقبش باشد. خانم کوییم بی می گفت اگر خیالش بابت رامونا راحت نباشد، نمی تواند به کارش ادامه بدهد. التبه بئاتریس هم پس از مدرسه به خانه ی خانواد ی کمپ می رفت، اما اگر می خواست به خانه ی یکی از دوستانش برود، تلفنی از مادرش اجازه می گرفت. ولی رامونا از این اختیارها نداشت. در یک صبح شنبه بارانی، که چند هفته از کار آقای کوییم بی در فروشگاه گذشته بود، رامونا از مادرش پرسید: «امروز کجا باید بروی؟» آقای کوییم بی شنبه ها هم که شلوغ ترین روز فروشگاه بود، کار می کرد. بنابراین، اتومبیل در اختیار خانم کوییم بی بود تا به کارهای بیرون برسد. رامونا از کارهای بیرون مادرش دل خوشی نداشت. چون همیشه مجبور بود همراه مادرش برود، یا به قول خودش، مادرش او را همراه خود بکشاند! بیش تر آن کارها هم برای رامونا جالب توجه نبودند. به هر حال مادرش لحظه ای فکر کرد و بعد، با تعجب گفت: «اِ ... باورت می شود؟ هیچ جا! خواروبار که توی کابینت داریم. بعدش هم ...، نه کسی کفشی می خواهد که برویم بخریم، نه کسی هدیه ای میخواهد برای جشن تولدی ببرد! پس می توانم بمانم خانه.» رامونا پرسید: «توی خانه می خواهی چه کار کنی؟» و خدا خدا کرد که هوای تمیز کردن خانه به سر مادرش نزند. خانم کوییم بی جواب داد: «خیاطی. می خواهم بلوزی را که چند هفته است دست گرفته ام، تمام کنم.» به نظر می رسید که خیاطی، راه خوب و دلنشینی برای سپری کردن صبحی بارانی است. رامونا دید که مادر چرخ خیاطی را با یک الگو و یک مشت پارچه آورد و روی میز ناهار خوری گذاشت. ...

فهرست

هدیه ای برای ویلاجین شلواری برای تپلی هیچ کس رامونا را دوست ندارد دعوا! بگو مگو، سرکوتاه کردن مو! ماجرای لباس خواب تازه! کسی تلفن می کند!!

• نویسنده: بورلی کلی یری
• مترجم: پروین علی پور
• انتشارات: افق