کتاب دویست و یک غزل صائب

کتاب دویست و یک غزل صائب به کوشش امیر بانوی کریمی در انتشارات زوار به چاپ رسیده است.

کتاب به شرح دویست و یک غزل برگزیده از صائب پرداخته است. نویسنده در نگارش این کتاب بعضی از ابیات را حذف و در بعضی دخل و تصرف کرده است. نویسنده در مقدمه کتاب به شرح حال صائب، آثار، خصوصیات ظاهری و رفتاری، وضع اجتماعی شاعر، دلیل استفاده و رونق سبک هندی را به صورت کامل بیان کرده است. دویست و یک غزل صائب به گفته نگارنده به یاد همراهی پدر و در زمانی که استادان دانشگاه به آثار صائب و سبک هندی اهمیت نمی دادند، نگاشته شد. صائب تبریزی به عنوان چهارمین غزل سرای ایرانی شناخته می شود. اشعار او عارفانه است و می توان نمایی از روزگار آن دوران را در اشعارش تماشا کرد. وی شاعری روشن فکر، حقیقت گفتار و با اندیشه ای آزاد است که سبکی مستقل برای سرودن شعرهایش دارد. صائب در اشعارش از آرایه های ادبی همچون تلمیح، کنایه و ... بهره برده است. اگر چه سبک هندی، سبکی بسیار سخت می باشد اما نویسنده توانسته است به بهترین نحو ممکن و به آسانی معنای ابیات صائب را بیان کند تا خواننده به خوبی آن را  درک کند.

برشی از متن کتاب

عارفان را در لباس فقر بودن آفتیست هم لباس خلق گشتن پرده دار شهرتست حسن و عشق از یک گریبان سر برون آورده اند این شرر در سنگ با پروانه گرم صحبتست می برد فیض جواهر سرمه، از گرد ملال هرکه چون آئینه صائب در مقام حیرتست 1.عارفان از چشم خلق پوشیده می روند و راه خود را بر اغیار گم می کنند: قوم دیگر سخت پنهان می روند- شهره خلقان ظاهر کی شوند. هم کرامتشان هم ایشان در حرم- نامشان را نشوند ابدال هم. 《مولانا》 سلاطین عزلت گدایان حی- منازل شناسان گم کرده پی بسر وقتشان خلق ره کی برند- که چون  آب حیوان بظلمت درند.《سعدی》 اولیای حق امناء الله اند و نباید غیر اهل حق بر حال آنان اطلاع یابد. 2.حسن و عشق دو تجلی اند از یک حقیقت. در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد- عشق پیدا شد و آتش بهمه عالم زد.《حافظ》 3. جواهر سرمه: سرمه ای که در آن جواهر اندازند (آنندراج) معنی بیت: هر که چون آینه در مقام حیرت باشد از گرد ملال اثر سرمه جواهر می یابد بعبارت دیگر صافی ضمیران بچشم دل در جهان کثرت نور و وحدت می بینند.

نویسنده

امیر بانوی کریمی استاد دانشگاه در رشته ادبیات می باشد که در سال 1310 در تهران متولد شد. او اولین فرزند امیری فیروز کوهی می باشد که به درخواست پدر دیپلم ادبی گرفته و بعد از پایان دبیرستان مشغول به کار تدریس می شود. امیر بانو کریمی در دانشگاه تهران رشته زبان و ادبیات فارسی را تا مقطع دکتری ادامه داد و در همانجا به تدریس ادبیات پرداخت. کریمی در سال 1383 به عنوان چهره ماندگار در زمینه ادبیات شناخته شد. وی شعری نسرود و چاپ نکرد ولی در زمینه متون کهن به طور جدی به مطالعه پرداخت و آثاری را نیز در این زمینه به چاپ رسانده است. آثار دیگر امیر بانوی کریمی: کتابها: 1- تصحیح انتقادی قسم دوم و سوم جوامع الحکایات و لوامع الروایات 2- جمع آوری و حاشیه نویسی و تعلیق دیوان امیر فیروز کوهی 3- تصحیح دیوان حکیم فیاض لاهیجی 4- منتخب حدیقه الحقیقه حکیم سنایی مقاله ها: 1- منابع گمشده جوامع الحکایات 2- حلاج سکه دو رویه 3- تجلی زن در شعر فارسی 4- بیماری صبا "

• به انتخاب و شرح و تفسیر: دکتر امیر بانوی کریمی (امیری فیروزکوهی)
• انتشارات: زوار