کتاب دن کامیلو و پسر ناخلف - گوارسکی

کتاب دن کامیلو و پسر ناخلف نوشته ی جووانی گوارسکی می باشد که مرجان رضایی آن را به فارسی ترجمه کرده است و توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

ماجرای نوشتن مجموعه ی دن کامیلو خودش داستانی است. جواوانی گوراسکی خود تعریف می کند که هنگامی که خبرنگار بوده، هر روز با دوچرخه به دنبال خبر این طرف و آن طرف می رفته تا با دختری آشنا می شود. آن دختر در او ایده ای برای نویسندگی ایجاد می کند و او را به نوشتن داستان هایی مردمی در روزنامه ترقیب می کند. داستان های کتاب دن کامیلو در دره ی رود پو اتفاق می افتد که محل تولد خود نویسنده نیز هست. در دهکده ای که اتفاقات بین دن کامیلو و پپونه رخ می دهد مردمی زندگی می کنند با دنیایی کوچک و شیرین. ماجرا، داستان دن کامیلو، کشیش دهکده و پپونه بخشدار کمونیست است. یک مجسمه ی مسیح نیز از فراز صلیب بزرگ کلیسای دهکده ناظر اتفاقات دهکده و درگیری های بامزه ی این دو شخصیت است و به نصیحت می پردازد. خود جووانی می گوید مسیح ندای درونی خودش است. کتاب وقایع بسیار بامزه ای دارد و کشمکش های دین و سیاست را در قالب شوخی های بچگانه و موقعیت های طنز به خوبی نشان می دهد. در ایران اثری با الهام از ماجراهای پپونه و دن کامیلو به کارگردانی کورش نریمانی روی صحنه رفته است که با تحسین مخاطبان و منتقدین همراه شد. جووانی گوارسکی راست می گفت:«حتی اگر من را هم بکشند، نخواهم مرد.» او برای همیشه با آثارش جاودانه شد.

فهرست

درباره ی نویسنده مقدمه فرشته ی قرن سیزدهمی رقص ساعت ها رادامس هدایای آمریکایی عذاب وجدان جنگ تا آخرین نفس پیمان قطبی عریضه قضاوت حکیمانه صاعقه در جای مناسب نامه ی سرخ اعتصاب تندر دیوار خورشید دوباره می دمد فن کودتا استفاده از کشیش در تاریکی شب دوچرخه پسر ناخلف ازدواج اضطراری بذرهای نفرت جنگ جدایی طلبان بیانکو مریم زشت گروه ضربت ماجرای اسب ها یکشنبه ی غم انگیز دن کامیلو به دردسر می افتد وقتی باران آمد ناقوس هرکس سر پست خودش

نویسنده

جیووانینو اولیویرو جوزپه گوارسکی  (1908- 1968) روزنامه نگار، طنزپرداز و نویسنده ی ایتالیایی است. شوهر مدرسه ای و دن کامیلو از جمله آثار مطرح وی هستند.

برشی از متن کتاب

جنگ تا آخرین نفس مدتی بود که موضوعی ذهن دن کامیلو را به خودش مشغول و آرامش را از او سلب کرده بود. ماجرا از روزی آغاز شد که دن کامیلو «مرده ی زنده» را دید؛ مردی که سال ها قبل در دوران مقاومت همرزم پپونه و یارانش بود و تصور می شد در جنگی در کوهستان کشته شده است. دن کامیلو خودش در مراسم تدفین حاضر شده بود و به دنبال تابوت تا قبرستان رفته بود. بعد از پایان جنگ، روزی دن کامیلو در شهر همان مرد جوان را دید که سالم و سرحال است و هیچ شباهتی به مرده ندارد. اما این دیدن مرده ی زنده نبود که دن کامیلو را نگران کرده بود. او کشف کرده بود که تابوت حاوی جسد نبوده است، بلکه اموالی در آن قرار داشته که در جریان یک غارت از آلمانی ها غنیمت گرفته شده بود. او همچنین می دانست که پپونه و افرادش این اموال را صرف ساختن «تالار خلق» کرده بودند؛ و به دلیل آگاهی از این نکته ی ظریف و نیز دیدن مرده ی زنده موفق شده بود پپونه را ترغیب کند که یک مرکز تفریحی هم برای کودکان دهکده بسازد. و قضیه به همین صورت مسکوت ماند. «تالار خلق» ساخته شد و «مرکز تفریحی» هم تابی داشت که محبوب همه ی کودکان بود، به خصوص پسر پپونه که ساعت ها روی آن تاب می خورد و مثل پرنده ای که تازه پرواز یاد گرفته، با خوشحالی سر و صدا می کرد. اما سوالی که ذهن دن کامیلو را آزار می داد این بود که افراد پپونه چطور توانسته بودند تابوت حاوی غنائم را از قبرستان خارج کنند، بدون اینکه کسی متوجه شده باشد.

• نویسنده: جووانی گوارسکی
• مترجم: مرجان رضایی
• انتشارات: مرکز