کتاب دفترچه نیم سوخته یک تکفیری

درباره کتاب دفترچه نیم سوخته یک تکفیری

مطالب این کتاب از دفترچه ای نوشته شده است که احتمالا از جیب یک تروریست تکفیری افتاده بود و آن را در حومه ی حلب پیدا کردند. در واقع کتاب حاضر شامل سه مستند از تروریست های تکفیری می باشد و ماجراهایی واقعی در مورد آن ها را شرح می دهد.

این نوشته ها قبلاً در کانالی اجتماعی تحت عنوان "دل نوشته های یک طلبه" منتشر می شد اما نویسنده تصمیم گرفت آن ها را به صورت یک کتاب درآورد. از این رو کتاب با مستند اول یعنی "دفترچه نیم سوخته یک تکفیری" و تصاویری از نوشته های این دفترچه آغاز می شود، نوشته هایی که "محمدرضا حداد پور جهرمی" در پایین هر صفحه آن ها را از عربی به فارسی ترجمه کرده است.

مستند دوم با نام "کودکانه های یک تکفیری" درباره ی پسر دوازده ساله ی داعشی به نام حمد است که در اردوگاه فاروق با دختری به نام وفا آشنا شده و به او علاقه مند می شود. وفا سه سال از حمد بزرگ تر می باشد و با وجود علاقه ای که به او دارد از داعش متنفر است. سومین مستند "دیده بان تکفیری" نام دارد و شامل سوال و جواب هایی از یک دیده بان کارکشته می باشد که در حین انجام یک عملیات انتحاری دستگیر شده است. همه ی اتفاقاتی که در این مجموعه آورده شده است کاملاً واقعی می باشند اما قالب و شکل ارائه ی این مطالب با ابتکارات نویسنده همراه شده و یک مجموعه ی جذاب داستانی را فراهم آورده است.

کتاب دفترچه نیم سوخته یک تکفیری نوشته محمدرضا حدادپور جهرمی توسط نشر معارف به چاپ رسیده است.

برشی از متن کتاب

وقتی تازه وارد این جا شده بودم، ازم آزمون شجاعت و نترسی گرفتن. برنامه این بود که باید برای رضای خدا با یک مار حدود یک متری ، 10 ساعت توی اتاق تنها می موندم. اون لحظه باید تصمیم می گرفتم که می خوام بمونم یا نه یکی از بچه ها که ده سالش بود سکته کرد. سه چهار تا از بچه های هم سن و سال من رعشه گرفتن و غش کردن، اما من تصمیم گرفتم با اون مار چند ساعتی زندگی کنم. وقتی می خواستم برم توی اتاق، تپش قلب گرفتم. هنوز قیافه مار رو ندیده بودم اما نفسم تنگ شد. رفتم به پشتی اونجا تکیه دادم منتظر بودم مار رو برام بیارن. دیدم مثل اینکه خبری نیست. تا اینکه احساس کردم پشت اون پشتی، داره صدای تکون خوردن یه چیزی میاد. تا اینکه اون صدا و تکون خوردن یکم شدیدتر شد، جوری که پشتی پشت سرم رو هم تکون شدیدی داد. حدست درسته. من توی اون پنج دقیقه به پشتی ای تکیه داده بودم که پشتش مار بود. تا پشتی رو انداختم چشمم به یه مار حدوداً یه متر و نیمی افتاد که کلفتیش اندازه دور بازوم بود. چشمام سیاهی رفت پاهام شل شد. افتادم. آب دهنمو نمی تونستم قورت بدم.  بی حس و بی تحرک فقط می دیدم که داره روی زمین می خزه و میاد طرفم. داشتم به زمین چنگ می زدم و پشیمون شده بودم اما دیگه فایده ای نداشت. به زور خودم را جمع و جور کردم اما رسیده بود به یک متریم و مصمم بود خودشو برسونه بهم و بر روی بدنم حرکت کنه. من عادت دارم همیشه به چشمای حریفم نگاه می کنم اما ماره چشم نداشت یا من نتونستم چشماش رو تشخیص بدم.  تا اینکه پنجره باز شد و یه چاقو طرفم انداختن و گفتن برای زندگی باید بجنگی. چشمام رو بستم و با بغض و داد و فریاد و جیغ های بلندی که می ‌کشیدم به ماره حمله کردم. چون یا باید تسلیم می شدم و اون من رو می گزید یا باید میکشتمش تا زنده بمونم. چشمام رو بستم و انقدر محکم و با جیغ و دادهای پشت سر هم به سر و گردن مار زدم تا اینکه بعد یک ربع دیدم هیچ حرکتی نمی کنه و دو وجبی من افتاده و همه جام پر خونه و سر مار به خاطر ضربه هایی که بهش زده بودم تقریباً له شده بود. در باز شد. سه نفر وارد شدند که لبخند می زدند و الله اکبر می گفتند. من را بغل کردن و تشویقم کردن. گفتن تو میتونی بمونی و یه مجاهد بشی. دیگه نفهمیدم چی شد و غش کردم. بعد از اینکه به هوش اومدم روی تخت مرکز شفا خوابیده بودم. یکی از مجاهدان به نام ابو عمر پیشم اومد و گفت هنوز کارت تموم نشده و باید سر اون مار رو ببری. بازم داشتم می لرزیدم اما نه به اندازه‌ ی دفعه قبل. وقتی بین لب های مارو نگاه کردم دیدم قبلا نیش این مار رو کشیده بودن و من با یه مار بدون نیش جنگیده بودم. فقط می خواستن من را آزمایش کنن تا با یه چیز آشنا بشم «بجنگ تا زنده بمونی»، «نترس تا بتونی بترسونی». صفحه 50

نویسنده: محمدرضا حدادپور جهرمی انتشارات: معارف