کتاب دسیدریوس اراسموس (شخصیت های تاثیرگذار)

کتاب دسیدریوس اراسموس نوشته ی فران ریس و ترجمه ی پرستو رادمهر توسط انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

کتاب از مجموعه ی " شخصیت های تاثیرگذار " می باشد. در هر جلد از این مجموعه به معرفی یک شخصیت که چهره ای برجسته در ادبیات، علم، مذهب یا سیاست در جهان بوده است پرداخته می شود. همچنین جنبه های مختلف زندگی این افراد از تولد، خانواده، تحصیلات و کارهایشان بیان می شود. این جلد اختصاص به " دسیدریوس اراسموس " نویسنده و انسان گرای هلندی دارد. از تاریخ دقیق تولد این نویسنده مسیحی اطلاع دقیقی در دست نیست. اما احتمالاً او در اکتبر سال 1469 میلادی در روتردام هلند متولد شد. پدرش کشیش بود و دسیدروس و برادرش بزرگ ترش " پیتر " به همراه مادرشان و جدا از پدر زندگی می کردند. این دو برادر در سال 1483 مادرشان را در اثر بیماری طاعون از دست دادند. و از آن به بعد سختی و مشکلات فراوان برای این دو به وجود آمد. او دوست داشت به دانشگاه برود و در رشته ی ادبیات تحصیل کند. اما در آن زمان بدون داشتن والدین و فقر این امکان برای او وجود نداشت. این دو برادر به ناچار چند سالی را در صومعه گذراندند و تحت تعلیمات دینی قرار گرفتند. بودن در صومعه هیچ گاه دسیدروس را راضی نمی کرد تا این که یکی از مافوقانش فرصتی استثنایی در اختیار او گذاشت. یک اسقف اعظم نیاز به منشی داشت و به این ترتیب او توانست شغلی پیدا کند و فرصتی یافت تا به مطالعه بپردازد. او از کتابخانه ها دیدن می کرد و با مطالعه آثار سنت آگوستین خود را غرق در کتاب های این نویسنده و متفکر بزرگ کرد. در اواخر دهه ی 1490 میلادی، زمانی که اراسموس در کالج دمانتیگ پاریس مشغول به تحصیل بود، اروپا داشت با سرعت تمام تغییر می کرد. ایده ها و افکار نو به سرعت جایگزین طرز تفکری می شدند که مردم صدها سال آن ها را در ذهن خود داشتند و با آن زندگی می کردند. این دوره به دوره ی " رنسانس " مشهور شد. اراسموس به اومانیسم (انسان گرایی) اعتقاد داشت اما این بدین معنا نیست که او باورهای مذهبی نداشت. او خواهان تغییرات در کلیسا بود، اما نمی خواست مردم کلیسا را ترک کنند. مردم بسیاری در سرتاسر اروپا آثار او را می خوانند و از آموزه های دینی اش بهره می برند. و ... کتای برای گروه سنی نوجوان به چاپ رسیده است.

 

 

برشی از متن کتاب

فصل 3 اومانیست مسیحی در اواخر دهه 1490 میلادی فزمانی که اراسموس در کالج دمانتیگ پاریس مشغول به تحصیل بود، اروپا داشت با سرعتی خیره کننده تغییر می کرد. ایده ها و افکار نو به سرعت جایگزین طرز تفکری می شدند که مردم طی صدها سال در ذهن خود داشتند و با آن زندگی کرده بودند. بعدها این برهه از تاریخ به دوره رنسانس شهرت یافت. در دانشگاه مهم ترین موضوعی که به آن پرداخته می شد خدا و مذهب بود. علاوه بر باورهای مذهبی شدید مردم، برخی نیز به افسانه ها و خرافات اعتقاد داشتند. عمدتا کلیسای کاتولیک احکام مذهبی را وضع و سازماندهی می کرد. از بدو تولد تا مرگ آداب و رسوم کلیسا محور زندگی مردم بود. مذهب، سیاست، تعطیلات و زندگی اجتماعی همه و همه حول محور کلیسا می چرخید. کشیشان عامه مردم را با مذهب و خدا آشنا می کردند و خود این مطالب را از کتاب مقدس وولگات لاتین، نسخه ای که در کلیسای کاتولیک استفاده می شد، می آموختند. شهروندان عادی این کتاب های مقدس را در اختیار نداشتند. آن ها خواندن و سخن گفتن به زبان لاتین را نمی دانستند، بنابراین برای پی بردن به آنچه کتاب مقدس می گفت به کشیشان متکی بودند. عالمان دینی، راهبان و کشیشان عمر خود را وقف مطالعه کتاب مقدس،زبان لاتین و قوانین کلیسا می کردند. آن ها آموخته های خود را در اختیار افرادی می گذاشتند که در مراسم کلیسا حضور می یافتند. برخی از کشیشان در مقایسه با سایر آن ها عالمان و آموزگاران بهتری بودند و برخی دیگر نیز آموزه های کتاب مقدس را به تناسب باورهای خود تغیر می دادند. بنابراین کشیش هر ناحیه ای پیروان خود را برحسب آموزه های و اعتقادات شخصی خود تعلیم می داد. کلیسای کاتولیک فقط دستگاه مذهبی نبود، بلکه از قدرت سیاسی قوی ای نیز برخوردار بود و می توانست پادشان و شاهزادگان را تحت تأثیر خود قرار دهد. پادشاهی ها و امپراتوری ها در پی هم می آمدند و می رفتند اما کلیسای کاتولیک قرن ها اعتبار خود را در میان مردم و فرمانروایان حفظ کرده بود. غالبا کلیسا قوانین را وضع می کرد و فرمانروایان آنها را اجرا می کردند. اگر کسی علیه کلیسا یا رهبران آن سخنی می گفت مقامات کلیسا می توانستند آن شخص را ملحد اعلام کنند، یعنی کسی که مخالف قوانین یا رسوم کلیسات. سپس آن ها می توانستند از مقامی غیر مذهبی یا فردی که عضو کلیسا نبود بخواهند تا آن شخص ملحد را به جرم ارتدادش در دادگاه محاکمه و مجازات کند؛ مجازات ارتداد غالبا سوزاندن درآتش بود. در رأس کلیسا کاتولیک پاپ قرار داشت که در کاخ اختصاصی خود در رم زندگی می کرد. کاردینال ها که اعضای کالج کاردینال ها بودند در امور مربوط به کلیسا به پاپ یاری می رساندند. اگر پاپ در می گذشت، کاردینال ها پاپ جدیدی را که معمولا یکی از اعضای کالج خودشان بود بر می گزیدند. مقام بعدی کلیسا اسقف بود، اسقف ها رهبران دینی بودند که ریاس مناطق جغرافیایی را که اسقف نشین خوانده می شد بر عهده داشتند. مقام بعدی کشیشان بودند که کلیساهای محلی را اداره می کردند. هر هفته کشیشان دعاهای مذهبی را به آواز می خواندند. ...

(نویسنده و اومانیست مسیحی) نویسنده: فران ریس مترجم: پرستو رادمهر انتشارات: ققنوس