کتاب دزد مدرسه (جونی بی جونز 8)

کتاب دزد مدرسه هشتمین جلد از مجموعه‌ی جونی بی جونز اثر باربارا پارک و ترجمه‌ی آتوسا صالحی با تصویرگری ردنیز برانکوس از سوی نشر افق به چاپ رسیده است.

پدر بزرگ جونی، برای او دستکش های خز مشکی رنگی می خرد و جونی از دیدن آن ها بسیار هیجان زده و خوشحال می شود. با این که هوا هنوز خیلی سرد نیست او با ذوق و شوق دستکش ها را دستش کرده و به مدرسه می رود. جونی دستکش های خزش را به همه ی همکلاسی هایش نشان می دهد؛ او حتی سر کلاس هم با وجود اصرارهای معلم حاضر نمی شود آن ها را از دستش دربیاورد، اما زنگ تفریح وقتی که همراه بقیه دوستانش می دود و بازی می کند به قدری عرق می کند که مجبور می شود دستکش هایش را درآورد. جونی، ژاکت و دستکشش را زیر درخت می گذارد تا بعد از بازی آن ها را بردارد. زمانی که بازی جونی تمام می شود به سمت درخت می رود تا دستکش و ژاکتش را بردارد ولی هر چه می گردد اثری از دستکش نیست. او با عصبانیت در حیاط مدرسه فریاد می زند و ادعا می کند که دستکشش را دزدیده اند. خانم معلم بعد از متوجه شدن موضوع، جونی را با خودش به دفتر می برد تا در جعبه ی اشیا گمشده دنبال دستکش بگردد. این اولین باری است که جونی جعبه ی اشیاء گمشده را می بیند به همین خاطر هیجان زده می شود و ...

مجموعه ی داستان های جونی بی جونز در چندین جلد مختلف برای گروه سنی "ج" به چاپ رسیده است. شخصیت اصلی در همه ی این داستان ها دختر بچه ی بامزه ای به نام جونی بی جونز است. او که به تازگی وارد مدرسه شده درگیر مسائل مختلفی می شود و گاهی خرابکاری هایی به بار می آورد. در خلال داستان ها نکات اخلاقی و تربیتی برای کودکان گنجانده شده که می تواند بسیاری از مشکلات آن ها را حل کند.

فهرست

همین جوری دست های خزدار قهوه ای کوله پشتی خرسی غرغره کن، خط خطی کن کیف پول بابابزرگم دختر پیراهن صورتی من دزد نیستم

برشی از متن کتاب

من با خوشحالی دور خودم چرخیدم. داد زدم: «من قهوه ای هستم! اگه گفتی چی؟ دیروز بابابزرگ قهوه ای، برام یه جفت دستکش سیاه خرید و واسه همین حالا من راست راستکی دورنگم.» بعدش پنجه هامان را به هم زدیم و اسب بازی مان را شروع کردیم و نفس نفس زدیم. ما پی تی کو پی تی کو کردیم و یورتمه رفتیم و فین فین کردیم و نفس نفس زدیم. اما بعدش یک هو مشکلی پیش آمد. واسه این که آفتاب آن قدر به سر اسبی ام زد که توی ژاکت قشنگم خیس آب شد. گفتم: «دارم از عرق می میرم.» بعدش پی تی کو پی تی کو رفتم زیر یک درخت و لباسم را درآوردم. اول ؤاکت قشنگم و بعدش هم دستکش های خزدار سیاهم را. بعد هم هی بازی کردیم و هی بازی کردیم. زود زود، خانم تو سوت صدا بلندش قوت کرد. و این یعنی زنگ تفریح تمام شد. زردی داد زد: «آمدم!» سیاهی داد زد: «آمدم!» من داد زدم: «آمدم!» بعد تندی رفتم کنار درخت تا وسایلم را بردارم. اما اگر گفتی چی؟ یک چیز وحشتناک دیدم. همین! چیزی که بهش می گویند: «هی!!! یکی دستکش هام رو دزدیده!!!!» من دور و بر درخت دویدم. داد زدم: «پلیس، یکی دستکش هام رو دزدیده! یکی دستکش هام رو دزدیده!» خانم، زودی آمد بیرون. من باز هم داد زدم: «اون هارو دزدیده ن! دستکش هام رو دزدیده ن! پلیس!» خانم خم شد طرفم و پرسید: «کی، جونی بی؟ کی اون هارو دزدیده؟» ـ به دزد، معلومه! دزد اون ها رو دزدیده! این چه جور مدرسه ایه؟ واسه این که من نمی دونستم این جا دزد هم داره! خانم گفت صدام را بیاورم پایین. ـ خب، اما من نمی تونم صدام رو بیارم پایین. واسه این که بعدش، یک هو شنیدم که در باز شد. مدیر بود! من، جلوش بالا و پایین پریدم، واسه این که او را خیلی خوب می شناختم! ـ آقای مدیر! ببینید! ببینید! منم! جونی بی جونز! دستکش هام رو توی زمین بازی دزدیده ن! خانم من رو آورد این جا که پیداشون کنم. فقط اون هارو برمی دارم و می رم... هیچ سوالی هم نمی پرسم.              

• کتاب های فندق
• نویسنده: باربارا پارک
• مترجم: آتوسا صالحی
• انتشارات: افق