کتاب درخت تلخ - آلبا د سس پدس

کتاب درخت تلخ، نوشته ی آلبا د سس پدس و ترجمه ی بهمن فرزانه در انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

این کتاب مجموعه ای داستانی است که یازده قصه ی کوتاه از نویسنده ی مشهور ایتالیایی، "آلبا دسس پدس" را در بر دارد. داستان های این مجموعه همگی ماجرایی مستقل دارند اما همه ی آن ها در واقع حول عشق، نفرت و ترس می چرخند. نویسنده با فضاسازی های دقیق و توصیفات زیبایی که از شخصیت ها دارد، این مجموعه را به یکی از پر خواننده ترین کتاب های داستان کوتاه تبدیل کرده و توجه بسیاری از علاقه مندان را به خود جلب کرده است. عنوان کتاب از نام یکی از داستان ها به اسم "درخت تلخ" برگزیده شده است. ماجرای این داستان در مورد دختری است که در باغچه ی خانه شان یک درخت لیمو ترش کاشته است. این دختر وابستگی شدیدی به این درخت پیدا کرده و هر روز با عشق و دقت فراوان به آن آب می دهد و رازهای دلش را با درخت در میان می گذارد. درخت لیمو اما روز به روز ضعیف تر و بیمارتر می شود و کار به جایی می رسد که مادرش پیشنهاد می دهد، نهال لیمو را از باغچه خارج کنند و به جای آن یک نهال بهتر بکارند. دختر به خاطر ترس از دست دادن درخت، روز و شب ندارد و دائماً در استرس به سر می برد. بدون شک داستان های این مجموعه لحظات زیبایی را برای شما به ارمغان خواهند آورد، پس پیشنهاد می کنیم مطالعه این اثر دوست داشتنی را از دست ندهید.

فهرست

• درخت تلخ
• بازگشت به آغوش مادر
• دیداری با ابلیس
• ترس از مرگ
• روز نحس
• پری دریایی
• آشنایی با شعر
• خانه در میدان
• بندباز
• پدر و دختر
• کرایه نشین

برشی از متن کتاب

در حدود یک ساعت می شد که لئوناردو پشت میز تحریر نشسته بود و هنوز حتی یک خط هم نوشته بود. این دست، آن دست می کرد. معطل بر جای مانده بود. برای خود هزاران بهانه میتراشید. به خود می‌گفت الان یک سیگار آتش می ‌زنم. از جای خود بلند می ‌شد تا قوطی کبریت را بردارد. نامه ای را که بارها خوانده بود بر می ‌داشت و بار دیگر می خواند، اشیاء روی میز تحریر را بار دیگر منظم و مرتب می ‌کرد. به خود می ‌گفت در غیر این صورت نمی توانم چیزی بنویسم و بعد که همه چیز را مرتب می کرد به جای اینکه چیزی بنویسد، سیگار می کشید و از پنجره بیرون را تماشا می کرد. به خود می گفت شاید به خاطر این است که میز تحریر درست زیر پنجره واقع شده است، حواسم پرت میشود، نمی توانی تمرکز فکری به دست آورید.حواست می رود پی پرواز یک پرنده  پی لرزش یک درخت در نسیم ، پی آواز خواندن زنی که دارد روی ایوان رو به رو رخت پهن می کند. به فکرش نمی ‌رسید که تمام این چیزها بهانه است و او صرفاً در آن لحظه مغزش کار نمی ‌کند و چیزی ندارد بنویسد و یا اینکه چون مغزش پر از چیزهایی است که می خواست بنویسد. با این حال، در انتظار حادثه ای بود تا او را از پشت میز تحریر بلند کند. خلاصش کند. چه می‌دانم، رسیدن یک نامه، یک تلگراف، ورود غیر مترقبه یک شخص. ماه اکتبر بود و هوا بسیار مطبوع. اتاقی را که لئوناردو در آن خانه کرایه کرده بود در طبقه سوم بود. از آنجا افتاب را می دید که چگونه روی سقف های بی شمار، روی برج های ناقوس و سردرهای کلیساها گسترده می ‌شد. اندک زمانی بود که در این شهر ناشناس زندگی می ‌کرد. شاید هم به همین دلیل بود که می دید هنوز مستقر نشده است، جا نیافتاده است. وقتی شهر خود را ترک کرده بود فکر نکرده بود که زندگی در یک جای دیگر چقدر مشکل است. چقدر طول می کشد تا به زندگی جدید در شهر ناشناخته خو بگیرد. شهری که از یک طرف تو را با آغوش باز می پذیرد و از طرف دیگر با خیابان های بی انتهای خود میترساندت. خیابان های غم انگیزی که برای تو خاطره ای در برندارد. عابرینی ناشناس که با عجله قدم برمی دارند و از کنار تو رد می شوند. شب هایی طولانی و خالی و غم انگیز. چیزهایی همراه خود آورده بود، به خیال این که زندگی تازه اش را پر خواهند کرد؛ کتاب، یادداشت ها و نوشته هایش در خونسردی و بی اطلاعی این شهر بزرگ. به نظر می رسید که چیزهایی باطل و به درد نخوری اند. خود او نیز معطل بر جای مانده بود، عاطل و باطل. در دهکده خود اعتماد به نفس داشت. در اینجا، آن را از دست داده بود. سردرگم برجای مانده بود. تمام نقشه هایی را که برای آتیه خود کشیده بود و تصور می ‌کرد که خطوط آن ها بسیار صحیح و پابرجا است. اکنون می‌دید که کج و معوج شده است و دارند از بین می روند و فروکش می کنند.

نویسنده: آلبا د سس پدس مترجم: بهمن فرزانه انتشارات: ققنوس