کتاب دختری که ماه را نوشید! - پرتقال

کتاب دختری که ماه را نوشید! نوشته ی کلی بارن هیل و ترجمه ی فروغ منصور قناعی توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.

این کتاب روایت گر داستان شهریست که در آن جا عده ای به نام انجمن بزرگان و به بهانه ی ریاست دست به جنایت زده اند. ” گرلاند ”، رئیس انجمن هر سال یک روز را به نام روز قربانی انتخاب کرده است و هر بار بچه ی نوزادی را از خانواده اش می گیرد و او را به بهانه ی این که برای جادوگر عجوزه ای می برد تا به شهر حمله نکند، در وسط جنگل رها می کند تا قدرت خود را ثابت کند و از این راه صاحب همه چیز شود و ترس به دل مردم شهر بیاندازد. ولی این بار مثل همیشه نیست و مادر نوزاد چنان شیونی سر داده است که صدایش به نقطه نقطه ی شهر می رسد و حاظر نیست فرزندش را قربانی کند. فرزندی که از زیبایی هیچ چیز کم ندارد و با موهای فر مشکی و چشمانی به رنگ شب معصومیت خود را فریاد می زند. دختر روی پیشانی اش ماه گرفتگی کوچکی دارد که زیبایی اش را دو چندان کرده است و با این همه زیبایی مادر نمی تواند از پاره تنش دل بکند و تمام انجمن را ناله و نفرین می کند. اما گرلاند سرسخت تر از این صحبت هاست که با شیون های زن کوتاه بیاید و با هر روشی شده کودک را ازمادرش جدا می کند و به همراه اعضای انجمن به سمت جنگل راهی می شوند. جایی که همه شان می دانند جادوگری در کار نیست و بعد از گذاشتن کودک ، او خوراک حیوانی وحشی می شود. اما این نوزاد کوچک با نگاه نافذی که دارد در دل گرلاند اضطرابی به راه انداخته و گرلاند سعی می کند هر چه سریع تر از آن جا دور شود. بعد از رفتن انجمن، برخلاف فکر آن ها واقعاً جادوگری وجود دارد و نوزادان را می برد. این جادوگر برخلاف همه ی جادوگر ها دلی رئوف دارد و هر سال دلش برای کودکان می سوزد و آن ها را به شهری دور از جنگل می برد و فرزندان را به خانواده هایی می دهد که صاحب فرزند نمی شود. نام این جادوگر ” زان ” است و هر ساله بی خبر از انجمن بزرگان، فکر می کند چرا خانواده ها نوزادانش را در جنگل رها می کنند. او نوزاد جدید را در آغوش می گیرد تا به رسم هر سال او را به خانواده ای تحویل دهد که از هر لحاظ شایستگی بزرگ کردن نوزاد را داشته باشند. ولی این نوزاد فرق داشت با نگاه کردن به او نوری در دلش روشن شد. نمی خواست باور کند اما او عاشق فرزند شد و تصمیم گرفت خودش او را بزرگ کند. او همیشه برای سیر نگه داشتن کودکان دستانش را سمت ستاره ها می گرفت و از جادوی آن ها به کودکان می نوشاند ولی این نوزاد سیری ناپذیر است. جادوی ستارگان آن قدری سنگین نیست که برای کودکان ضرر داشته باشد و قدرت خارق العاده به آن ها دهد. ولی این دختر متفاوت، با جادوی ستارگان سیر نمی شد و زان تصمیم می گیرد از جادوی ماه به او بنوشاند. زان خبر دارد که جادوی ماه از نوزادان جادوگر های قوی می سازد و آن ها را قوی می کند و نباید قدرت ماه را دست کم بگیرد اما بین دوراهی، تصمیم گرفت تا از ماه به این دختر سیری ناپذیر بدهد و شکمش را سیر کند و بی خبر از این که دیگر نمی تواند مانع قدرت ماه شود و...

 

برشی از متن کتاب

قبلاً درباره ی پوتین ها بهت گفتم بچه. خیلی خب. از همه ی چیزای ترسناکی که جادوگر داره و ازشون استفاده می کنه، بدترینش پوتین هفت فرسخیه. پوتین ها جادویی ان؛ خوب یا بد. به کسی که اونا رو می پوشه اجازه می دن یه مسافت خیلی طولانی رو تو یه لحظه طی کنه. با هر قدمی که باهاشون برمی داری، چند فرسخ جلو می ری. این چیزیه که به جادوگر اجازه می ده بچه های ما رو بگیره. این چیزیه که بهش اجازه می ده توی دنیا بگرده و شرارت و اندوه پخش کنه. این پوتین ها باعث می شن کسی نتونه اونو بگیره. ما هیچ قدرتی نداریم. غصه هامون هیچ درمونی نداره. خیلی وقت پیش، قبل از این که جنگل خطرناک بشه، جادوگر یه موجود خیلی کوچیک بود. چه می دونم مثلاً مورچه. قدرتش خیلی کم بود. دانشش خیلی کم بود. تواناییش توی انجام کارای شرورانه اصلاً قابل توجه نبود. یه بچه توی جنگل گم می شه و این جوری اون قوی می شه. ولی یه روز یه جفت پوتین پیدا می کنه. پوتین ها بهش این اجازه رو می دن که تو یه لحظه از این سر دنیا بره او ن سر دنیا. این جوری تونست جادو های بیشتری پیدا کنه. از بقبه ی جادوگرا دزدید. از زمین دزدید. از هوا جادو مکید و از درختا و جنگل و همه چی. حتی می گن از ماه هم جادو دزدیده. بعد هم ما رو نفرین کرد و این ابر اندوه رو بالای سر دنیا گذاشت‌. بله، معلومه که همه ی دنیا همین جوریه. به خاطر همینه که دنیا این قدر غمگین و خاکستریه. به خاطر همینه که امید فقط مال بچه های کوچیکه. بهترین چیزی که الان می تونی یاد بگیری همینه.

• نویسنده: کلی بارن هیل
• مترجم: فروغ منصورقناعی
• انتشارات: پرتقال