کتاب داغ ننگ - اروینگ گافمن

کتاب داغ ننگ اثر اروینگ گافمن و ترجمه ی مسعود کیانپور توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

یونانی ها که ظاهرا از چشمان تیزبینی برخوردار بودند، اولین بار اصطلاح داغ ننگ را در اشاره به علائم بدنی ای به کار بردند که برای اشاره به نکته ای غیرعادی و ناپسند در خصوص وضعیت اخلاقی فرد مطرح می شد. این علائم را روی بدن افراد خاصی می بریدند و یا با سوزاندن روی پوست ایجاد می کردند. نشان مذکور به روشنی اعلام می کرد که فرد حامل آن، برده، مجرم یا خیانت کار است- آدمی لکه دار شده، به لحاظ دینی آلوده، به ویژه در اماکن عمومی باید از وی پرهیز کرد. بعدها در دوران مسیحیت، دو لایه ی استعاری به این اصطلاح افزوده شد: اولی برای اشاره به نشانه های بدنی عنایت الاهی که روی پوست شکل شکوفه های در حال باز شدن را به خود می گرفت، و دومی کنایه ای پزشکی و برگرفته از این کنایه ی اساسا مذهبی بود که به علائم بدنی ناشی ازاختلال جسمی اشاره داشت. امروزه اصطلاح داغ ننگ به طور وسیعی تقریبا در همان معنای لفظی اولیه به کار می رود. ولی بیشتر به خود رسوائی و ننگ اشاره دارد تا به علائم بدنی ناشی از آن. از این گذشته، نوع ننگ هایی که توجه را برمی انگیزد تغییراتی کرده است.

فهرست

سخن مترجم پی نوشت ها سنگ صبور عزیزم 1 داغ ننگ و هویت اجتماعی 2 کنترل اطلاعات و هویت شخصی 3 اتحاد گروهی و هویت خویشتن 4 خود و دیگری 5 انحرافات و منحرفان

برشی از متن کتاب

کنترل اطلاعات و هویت شخصی بدنام شدن و احتمال بدنامی وقتی تفاوتی بین هویت اجتماعی بالفعل و بالقوه ی یک فرد وجود داشته باشد، ممکن است که قبل از این که تماسی بین او و ما آدم های غیرعادی حاصل شود، یا وقتی که او خود را در معرض دید ما بگذارد، این اختلاف فاش شود. چنین فردی یک فرد بدنام شده است و من نیز تا بدین جا عمدتا در مورد افرادی از این دست صحبت کردم. همان گونه که قبلا بیان شد، امکان دارد ما هیچ بازشناخت آشکاری نسبت به چیزی که وی را بدنام می کند از خود نشان ندهیم، و زمانی که این سلب توجه با دقت در حال انجام باشد موقعیت می تواند برای هر دو طرف، به ویژه شخص داغ خورده، متشنج، نامطمئن و ابهام آمیز شود. همکاری یک فرد داغ خورده با آدم های عادی، در عمل کردن به گونه ای که انگار تفاوت آشکار او امری نامربوط و غیرواقعی است، یک حادثه عمده در زندگی چنین فردی را شکل می دهد. اما، وقتی تفاوت او بلافاصله آشکار نباشد و از قبل اطلاعی در مورد آن وجود نداسته باشد (یا حداقل خود وی تصور کند که کسی به سرعت آن را تشخیص نمی دهد)، وقتی در حقیقت او فردی مواجه با احتمال بدنام شدن باشد نه این که بدنام شده باشد، آنگاه برای دومین حادثه ی عمده در زندگی او را جستجو کنیم.

(چاره اندیشی برای هویت ضایع شده) نویسنده: اروینگ گافمن مترجم: مسعود کیانپور انتشارات: مرکز