کتاب خانه درختی 26 طبقه | نشر هوپا

درباره‌ی کتاب خانه درختی 26 طبقه

اندی گریفتس و دوستش تری دنتون دو هنرمند بسیار بازیگوش هستند که داخل یک درخت زندگی می کنند. البته منظور از درخت، یک خانه درختی 26 طبقه ی بسیار بزرگ است که یک مسیر بزرگ بولینگ، یک حوضچه ی بزرگ پر از کوسه، شاخه های درخت انگور که می شود باهاشان تاب خورد، یک آزمایشگاه بزرگ زیر زمینی، یک دستگاه مارشمالو ساز که وقتی گرسنه می شوی به سراغت می آید و دهانت را پر از مارشمالو می کند و... دارد.

آن ها به تازگی در حال نوشتن کتاب هایی جدید هستن که نویسندگیش به دستان اندی انجام می شود و نقاشی هایش را تری می کشد. آن ها تا به حالی کلی کتاب به چاپ رسانده اند که برخی از داستان هایشان را از خودشان ساخته اند و بعضی دیگر از داستان ها از اتفاقات واقعی است که برایش پیش می آید می نویسند.

اما داستان این گونه شروع می شود که در یک روز معمولی وقتی اندی تنها یک هفته وقت داشت تا داستان جدیدش را به آقای دماغ گنده، ناشر کتاب هایش تحویل دهد و مشغول نوشتن کتابش بود، تری سر می رسد و یک خبر عجیب و غریب به اندی می دهد و می گوید که کوسه های حوضچه شان در اثر خوردن زیر پوش هایش مریض شده اند و این برای اندی باور نکردنی است.

تری برایش تعریف می کند که وقتی تصمیم گرفت زیر پوش هایش را توی آب حوضچه بشورد، کوسه ها آنقدر چرخیدن که چوبی را که زیر پوش ها بهشان وصل بود شکست و زیر پوش ها توی حلق کوسه ها رفتند و آن ها مجبور به قورت دادنشان شدند و یک دفعه به رنگ سبز تغییر رنگ پیدا کردند و به ته حوضچه رفتند و دیگر تکان نمی خوردند.

اندی و تری تصمیم گرفتند با " جیل "، یکی از همسایه هایشان که عاشق حیوانات است و کلی حیوان های مختلف دارد تماس بگیرند و از او کمک بخواهند تا جان کوسه هایشان را نجات دهند. بعد از آن که به جیل خبر دادند، جیل سریعاً خودش را به آن ها رساند و با انجام چند عمل پزشکی روی کوسه فهمید که اوضاع جسمی آن ها خیلی وخیم هست و باید جراحی شوند تا زیر پوش ها را از توی معدشان خارج کنند. اما جراحی سه کوسه بزرگ کار سختی است و او تنهایی نمی تواند این کار را انجام بدهد بنابراین از تری و اندی درخواست کمک می کند و آن ها را وادار می کند که به اعماق حوضچه ی کوسه ها بروند و مشغول جراحی شوند که ناگهان...

بخشی از کتاب خانه درختی 26 طبقه

این جور کار ها را باید به جیل سپرد. او واقعاً عاشق حیوان هاست، حتی کوسه ها. یعنی خب مثلاً من هم حیوان ها را دوست دارم، به نظرم کوسه ها خیلی هم باحالند، اما عمراً بروم تو حوضچه و جراحی شان کنم! حتی اگر حالشن آن قدر افتضاح باشد که نتوانند تکان بخورند. این طور که تری از ترس به خودش می لرزد، پیداست او هم زیاد به این کار علاقه ندارد. می گویم: خب، اگه جراحی به نظرت کار درستیه، ما هم تنهات می ذاریم تا به کارت برسی. موفق باشی!

جیل می گوید: می شه بگید خیال دارید کجا برید؟! می گویم: آشپزمونه. یه جورایی وسط تعریف یه داستان واسه خواننده هام. تری می گوید: راست می گه. بهتره منم برم، چون باید کنار اندی باشم و نقاشی بکشم. جیل می گوید: اوه نه، شما جایی نمی رید! جفتتون همین جا می مونید، چون واسه عمل به کمکتون نیاز دارم. می گویم: اما خواننده ها چی؟ جیل می گوید: نگران نباش. من ردیفش می کنم.

_ خیلی معذرت می خوام خواننده ها! اینجا یه موقعیت اضطراری پیش اومده و من مجبورم تری و اندی رو با خودم ببرم. عیبی نداره؟ عالیه! ممنونم که درک می کنید. با خیال راحت کار ما رو تماشا کنید. فقط بی زحمت کسی عطسه نکنه... نمی خواهیم ویروس بیشتری به این کوسه های بیچاره برسه. متشکرم!

جیل می چرخد طرفمان.

_ موقعیت رو واسه خواننده ها توضیح دادم، اما اون ها مشکلی ندارن. بدوید لباس غواصی تون رو بپوشید تا شروع کنیم.

شانه بالا می اندازیم، لباس غواصی مان را تنمان می کنیم و دنبال جیل راه می افتیم. نمی دانم شما تا حالا توی یک حوض پر از کوسه ی آدم خوار رفته اید یا نه، اما از من بشنوید که جای خیلی ترسناکی است. کوسه ها آن تو حتی از بیرون هم گنده تر به نظر می رسند. می پرسم: اگه کوسه ها وسط عمل بیدار شن و گشنه شون بشه چی؟ جیل می گوید: نمی شن، خیالت تخت. ولی محض احتیاط آمپول خواب آور کوسه به شون می زنم. می گویم: می شه فقط یه سوال بپرسم؟ جیل می گوید: حتماً.

_ مگه ما زیر آب نیستیم؟

می گوید: معلومه که زیر آبیم.

_ پس چطور می تونیم با هم حرف بزنیم؟

_ متاسفم اندی. دو تا سوال پرسیدی و ما فقط واسه یکی وقت داشتیم. خب، حاضرید؟

تری می گوید: آره. ولی قراره چی کار کنیم؟ من هیچ وقت کوسه جراحی نکرده ام!

جیل می گوید: زیاد سخت نیست. بلدید یه زیپ رو باز و بسته کنید دیگه، ها؟

_ بله، بلدیم.

_ خب، زیر شکم کوسه ها یه زیپه. فقط باید بازش کنیم و توش رو خالی کنیم.

می گویم: وای! دونستم کوسه ها هم زیپ دارن!

زیپ کوسه ی خودم را باز می کنم و داخل شکمش سرک می کشم. همان طور که انتظار دارید، پر از ماهی است. اثری از شورت های تری نمی بینم، اما چشمم به یک چیز گرد و قلنبه می افتد. خم می شوم و آن را بیرون می کشم.

_ هی، ببینید چی پیدا کردم! کله ی چوبی کاپیتان کله چوبی رو!

تری می گوید: عققق!

جیل می گوید: عععععققق! چندش آوره!

جیل راست می گوید. واقعاً چندش آور است.

با اینکه چشم ها هم از چوب درست شده اند، اما انگار بهت زل زده اند. از طرفی این ماجرا تصادف جالبی است، چون کاپیتان کله چوبی یک جور هایی به داستانی که برایتان تعریف می کردم، یعنی داستان اینکه چطور شد من و تری همدیگر را دیدیم، مربوط است. آن پسر کوچولوی تنها را که یادتان هست؟ همان که نوک نوک یک برج خیلی گنده بود؟ خب...

جیل می گوید: اندی، با خواننده ها حرف نزن! لازمه یاد آوری کنم الان وسط جراحی ایم؟ بیا تمرکز کنیم و تمومش کنیم، بعد هر چقدر می خوای چرند بباف. می گویم: ولی من چرند نمی بافم، روایت می کنم! جیل و تری نگاهی به هم می اندازند، چشم هایشان را می چرخانند و لبخند می زنند. جیل می گوید: حالا هر چی، نگه اش دار واسه بعد.

تری می گوید: هی! نگاه کنید چی کشف کردم...

کتاب خانه درختی 26 طبقه، جلد دوم از مجموعه کتاب های خانه درختی نوشته ی اندی گریفیتس و تری دنتون و ترجمه ی آنیتا یارمحمدی در نشر هوپا به چاپ رسیده است.

• نویسنده: اندی گریفیتس
• تصویرگر: تری دنتون
• مترجم: آنیتا یارمحمدی
• انتشارات: هوپا