loader-img
loader-img-2
کتابانه
کتابانه

کتاب جوجه ای که می خواست فضانورد شود (مرغدانی پرماجرا)

5 / -
موجود شد خبرم کن

کتاب جوجه ای که می خواست فضانورد شود از مجموعه ی مرغدانی پر ماجرا، اثر کریستیان ژولی بوآ و ترجمه ی سید محمدمهدی شجاعی از نشر چکه به چاپ رسیده است.

این اثر از مجموعه ی " مرغدانی پر ماجرا " می باشد و در آن به معرفی گالیله و مطالعات او بر روی ستاره ها و کهکشان پرداخته می شود. " نوک دراز " یکی از جوجه های مرغداری است که علاقه بسیاری به تماشای آسمان و ستاره ها در شب دارد. " سفید پر " که مادر اوست هر شب باید او را بارها صدا کند، تا به موقع به لانه برگردد، او همیشه نگران است که روباهی نوک طلا را شکار کند، اما علاقه ی او به ستاره ها مانع از برگشتنش به لانه می شود. او از زمانی که جوجه ی بسیار کوچکی بود آرزوی رسیدن به فضا و اجرام آسمانی را داشت و علاقه مند بود آن ها را از نزدیک ببیند. شبی در آسمان ستاره ی دنباله داری را می بیند و تصمیم می گیرد آن را دنبال کند، نوک دراز به ساحل دریا می رسد و در شن های ساحل موجودی شبیه ستاره می بیند، اما او نمی داند که آن یک ستاره ی دریایی است و با ستاره های آسمان فرق دارد. " فرفری " که بره ای کوچک و دوست نوک دراز می باشد از علاقه اش به نجوم باخبر است و او را پیش مردی به نام گالیله می برد، که او هم علاقه ی زیادی به ستاره ها دارد. زمانی که آن ها مشغول صحبت با گالیله هستند، متوجه سفینه ی فضایی می شوند که به سمت آن ها می آید و ... . تصاویر کتاب را " کریستیان هاینریش " به تصویر کشیده و این اثر برای گروه سنی ب و ج مناسب می باشد.

" مرغدانی پرماجرا " نام مجموعه ای است به زبان فرانسوی که به فارسی ترجمه شده و در هر یک از جلدهای آن کودکان دبستانی در حین خواندن داستانی که حوادث آن را مرغ های ساکن در یک مرغداری و دیگر حیوانات مزرعه رقم می زنند با یکی از چهره های مشهور علمی، ادبی و یا تخیلی - داستانی آشنا می‌شوند و اطلاعاتی از آن ها به دست می‌آورند. شیوه بیان و معرفی شخصیت ها که مابین داستانی زیبا و روان که به سادگی توسط چند مرغ روایت می شود در کنار تصاویر رنگی و شاد از ویژگی های این مجموعه است.


برشی از متن کتاب


در حیاط نوک دراز و دوستانش باخوشحالی بازی می کردند. غروب نزدیک بود و کیم بعد، آن ها باید به لانه برمی گشتند. سفید پر، مادر نوک دراز، فریاد زد: «بچه ها بازی بس است! زود به لانه بر گردید. الان سروکله ی آقا روباهه پیدا می شود. دارم چشم های براقش را از دور می بینم!» مرغ ها و جوجه ها به مرغدانی رفتند. سفیدپر جوجه ها را شمرد: «سی و هفت ... سی و هشت ... سی و نه ... زود باشید. دارم دندان هایش را هم می بینم که در تاریکی برق می زند. سی و نه؟ ... ای وای یکی کم است! بچه ی من نیست! کجایی جوجه ی من؟ زود برگرد، خودت را به کشتن می دهی.» نوک دراز جواب داد: «من که اصلا نمی ترسم.» او از تماشای آسمان درخشان، مات و مبهوت شده بود. ناگهان نوک دراز فریاد زد: «خدای من! یک ستاره ی دنباله دار!» نوک دراز از وقتی از تخم درآمده بود، به فکر رفتن پیش ستاره ها بود. حالا می توانست از جنگل بگذرد و ... او گفت: «ستاره ی قشنگ، الان می رسم، کمی صبر کن!» دیگر داشت به آرزویش می رسید. یک ستاره، آن جا بی حرکت روی شن ها افتاده بود. قلب نوک دراز به تاپ تاپ افتاد و گفت: «ستاره ی بیچاره! معلوم است که از راه درازی آمده ای و خسته شده ای؟» بعد به آرامی ستاره را از روی زمین برداشت. اما با تعجب فریاد زد: «چه ستاره ی عجیبی! چقدر نرم است. بوی ماهی هم می دهد!» -یک ستاره پیدا کرده ام! امروز بهترین روز زندگی من است. و دوید تا این خبر باور نکردنی را به دوست پیرش، پدر آبی بدهد. -یک ستاره ی دنباله دار که از آسمان افتاده است؟ نوک دراز جان این یک ستاره ی دریایی است. خیلی هم تر و تازه نیست! به نظر پرآبی، نوک دراز کر خیلی بامزه ای انجام داده بود. برای همین گفت: «دوست کوچولوی من، مگر نمی بینی که اصلا ستاره ای وجود ندارد.» هاهاها! قاه قاه! بعد ادامه داد: «بگذار برایت شرح بدهم: شب ها، یک آبکش خیلی خیلی بزرگ، دور تا دور زمین را می پوشاند. ستاره ها، نورهایی هستند که از سوراخ های کوچک این آبکش بزرگ رد می شوند.» اشک های نوک دراز بند نمی آمد. فرفری، بره ی کوچولو، به او نزدیک شد و گفت: «نوک دراز گریه نکن! ببین ستاره ات را آورده ام. می خواهم رازی را به تو بگویم. من دوستی دارم که اسمش آقای گالیله است. اوهم مثل تو، شب ها به ستاره ها نگاه می کند. با من بیا. تو را پیش آقای گالیله می برم.» آن ها به نزدیکی خانه ی آقای ستاره شناس رسیدند... . نوک دراز گفت: «چه آدم عجیب و غریبی! با آن لوله ی عجیب به ستاره ها نگاه می کند و با خودش حرف می زند.» آقای گالیله گفت: «گربه جان! با این عینک جدید، چند ستاره ی تازه پیدا کرده ام. اگر ما تنها موجودات زنده ی روی زمین نباشیم، چه؟!» -بع ... لام! - تویی فرفری. با دوستت آمده ای؟ - سلام آقای گالیله. اسم من نوک دراز است. می شود از این لوله نگاهی به ستاره ها بیاندازم؟ چه قدر نزدیک هستند! آن قدر نزدیک اند که فکر می کنم می توانم به /ان ها دست بزنم. راستی کی می توانم به ستاره هادست بزنم؟        

  • نویسنده:کریستیان ژولی بوآ
  • مترجم: سید محمدمهدی شجاعی
  • انتشارات: چکه


ثبت دیدگاه


دیدگاه کاربران

اولین کسی باشید که دیدگاهی برای "کتاب جوجه ای که می خواست فضانورد شود (مرغدانی پرماجرا)" می نویسد

آخرین بازدید های شما

۷ روز ضمانت بازگشت وجه ۷ روز ضمانت بازگشت وجه
ضمانت اصالت کالا ضمانت اصالت کالا
۷ روز هفته ۲۴ ساعته ۷ روز هفته ۲۴ ساعته
امکان پرداخت در محل امکان پرداخت در محل
امکان تحویل در محل امکان تحویل در محل