کتاب جمهوری خواهی - مائوریتسیو ویرولی

کتاب جمهوری خواهی اثر مائوریتسیو ویرولی و ترجمه ی حسن افشار توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

نخستین جمهوری های بدون برده در ایتالیا در پایان سده های میانه پدید آمدند. در چاردیواری فلورانس، ونیز، جنوا، پیزا، لوکا، سی ینا، و شهرهای دیگری در ایتالیا، نه شاهی بود و نه شاهزاده ای. شهروندان با پیروی از قوانین و مقررات مشترکی در کنار هم زندگی می کردند، هر چند شهروندی کامل صرفا امتیاز یک اقلیت از آنها بود. در این چاردیواری ها، در انجمن های عمومی، و در مطالعات حقوق دانان و تاریخ نگاران و نظریه پردازان، اندیشه ی جمهوری خواهی نوین متولد شد، مجموعه ی متمایزی از نظریات سیاسی متعهد به حفظ اصل آزادی و توضیح ابزارهای سیاسی و قانونی به دست آوردن و نگه داری کردن از آن. این اثر صفا کندو کاوی تاریخی نیست؛ ویرولی خواستار احیای جمهوری خواهی کلاسیک در دوران معاصر می شود. در حالی که دموکراسی لیبرال امروزی تاکیدش بر حقوق طبیعی و غیرقابل سلب شهروندان و آزادی آنان از مداخله ی حکومت است، جمهوری خواهی کلاسیک بر حاکمیت یکسان قانون برای تضمین آزادی از زورگویی خودکامانه تاکید دارد. کتاب مدعی است که این تعریف دوم از آزادی در یک جمهوری آزاد، هم به لحاظ فلسفی و هم از جنبه ی علمی، به ویژه در جو فعلی بی علاقگی و بدبینی به سیاست و حکومت، تعریف بهتری است. بحث ویرولی دفاع جانانه و پر احساسی از احیای جمهوری خواهی برای نجات احساس میهن دوستی و مشارکت مدنی از چنگ عوام فریبان و تقویت نهادهای دموکراتیک برای رویارویی با چالش های آینده ی نامعلوم و پر تکاپوی ماست.

فهرست

دیباچه پیشگفتار: تعبیر تازه ای از جمهوری خواهی یک: آغاز داستان از ایتالیا دو: آرمان شهر نوین آزادی سه: ارزش آزادی در جمهوری چهار: جمهوری خواهی، لبیرالیسم، جمع گرایی پنج: فضیلت در جمهوری شش: میهن دوستی در جمهوری کتاب شناسی پی نوشت نمایه

برشی از متن کتاب

سه ارزش آزادی در جمهوری نظریه پردازان نوجمهوری خواه درباره ی معنی آزادی جمهوری خواهانه بر یک نظر نیستند. کوئنتین اسکینر در نخستین مقاله هایش در این زمینه نوشت که سیاسی نویسان جمهوری خواه و نظریه پردازان لیبرال در مورد معنی آزادی سیاسی هم رای اند و آن را مترادف با با عدم اجبار یا مداخله می بینند، اما درباره ی شرایط سیاسی ای که آزادی را تامین می کند اختلاف نظر دارند. ولی بعدا در مقاله ای تحت عنوان آزادی پیش از لیبرالیسم مدعی شد که تفاوت بین نظریه پردازان لیبرال و جمهوری خواه (یا بین لیبرال ها و سیاسی نویسانی در قرون هفدهم و هجدهم که چون همه جمهوری خواه نبودند آنها را نورومی – neo- Roman – نامید) نه در نظر آنها درباره ی آنچه آزادی سیاسی را تامین می کند بلکه در تعابیر متفاوت آنها از آنچه قید یا اجبار محسوب می شود نهفته است. او نوشت سیاسی نویسان نورومی بی چون و چرا این نظر را می پذیرند که میزان آزادی شهروند به مقداری بستگی دارد که در کارهایی که می خواهد برای رسیدن به اهدافش انجام دهد با محدودیت روبه رو می شود. به سخن دیگر، آنها این «فرض اساسی لیبرالسم کلاسیک را که زور، یا تهدید قهرآمیز به اعمال زور، تنها شکل اجبار است که در آزادی فرد مداخله می کند» نمی پذیرند.      

نویسنده: مائورینسیو ویرولی مترجم: حسن افشار انتشارات: مرکز