کتاب جاسوس ها - مایکل فرین

کتاب جاسوس ها نوشته مایکل فرین و ترجمه کیهان بهمنی توسط نشر چترنگ به چاپ رسیده است.

این کتاب که اولین بار در سال 2002 منتشر شد در همان روزهای اولیه ی انتشار توانست دو جایزه ی مهم ادبی را از آن خود کند.  داستان این کتاب درباره ی مردی به نام "استیون ویتلی" می باشد که به دنبال استشمام رایحه ای آشنا، یاد و خاطره ی روزهای کودکی اش در لندن برایش زنده می شود. استیون در "جاسوس ها" به روایت خاطراتش از سال های جنگ جهانی دوم می پردازد. سال هایی که جنگ و کودکی او را با یکدیگر در هم آمیخت و تابستانی پر استرس برایش رقم خورد. خاطرات او هر چند بسیار محو و کم رنگ هستند، اما او همه ی تلاشش در این است که تکه های به هم ریخته ی پازل خاطراتش را کنار هم بچیند و بخشی از خاطرات تلخ و شیرین کودکی اش را برای مخاطب بازگو نماید. خاطرات او مخاطب را به خیابانی آرام در حومه ی شهر می برد که در آن استیون و دوستش "کیث" در گیر و دار جنگ، صرفاً از روی کنجکاوی کودکانه ،مشغول جاسوسی از همسایه ها هستند و رفت و آمدهای آن ها را زیر نظر دارند. این دو پسر کنجکاو با جاسوس بازی های شان، رمانی مهیج و دوست داشتنی می سازند که مخاطب از مطالعه ی آن لذت خواهد برد. "جاسوس ها" کودکی و معصومیت را در تقابل با جنگ قرار می دهد و با نثر قدرت مند و تأثیرگذار "مایکل فرین" داستانی خارق العاده می سازد که پیشنهاد می کنیم حتما آن را بخوانید.

برشی از متن کتاب

پس مادر کیث جاسوس آلمان هاست. واکنش من به این موضوع چیست؟ یعنی من کوچک ترین اظهار نظری می کنم؟ فکر نکنم اصلا بخواهم چیزی بگویم. فکر می کنم هم چون صدها بار قبل، فقط با دهانی نیمه باز به کیث نگاه می کنم و منتظر می مانم تا ببینم حرف بعدی اش چیست. تعجب کردم؟ البته که تعجب کردم، اما من همیشه از حرف های عجیب کیث تعجب می کنم. وقتی اولین بار کیث به من گفت که آقای گورت که در خانه ی پلاک 13 زندگی می کند قاتل است، آن موقع هم تعجب کردم؛ اما بعد در تحقیقات مان مقداری از استخوان های قربانیان او را در خرابه ی پشت قسمت بالای باغش پیدا کردیم. بنابراین حالا هم تعجب کرده ام، اما نه آن قدر که می باید در چنین لحظه ای تعجب کنم. و البته بلافاصله هم هیجان زده می شوم؛ چون متوجه می شوم چنین موضوعی چه احتمالات جالب و جدیدی را پیش روی ما می گذارد: احتمال مخفی شدن و کشیک کشیدن در تاریک روشن غروب، فرستادن و گرفتن پیغام هایی که با جوهر نامرئی نوشته می شدند، استفاده از ریش و سبیل مجموعه ی مخصوص تغییر چهره ی کیث و زیر میکروسکوپ کیث چیزهای مشکوک را بررسی کردن. احساس حسادت می کنم. حسادتی همراه با تحسین. ظاهرا نمایش خوش شانسی های کیث پایان ناپذیر است. پدری که جزو نیروهای اطلاعات است و مادری که جاسوس آلمان هاست. در حالی که باقی ما بچه ها حتی یکی از والدینمان هم نکته ی جالبی در زندگی اش ندارد. آیا این سوال به ذهنم خطور می کند که مگر پدر کیث از فعالیت های مادرش با خبر نیست؟ یا مادرش از فعالیت های پدرش؟ آیا به این فکر می کنم که چنین تضادی در منافع ممکن است چه تاثیری بر امور زندگی آن ها داشته باشد؟ فکر نمی کنم تاثیری داشته باشد. حتما هر دوی آن ها در مخفی کردن هویت واقعی شان بسیار مهارت دارند و تا حالا هم که موفق شده اند راز خود را به خوبی از هم دیگر مخفی نگه دارند. به هر حال رفتارهای آدم بزرگ ها در برابر یک دیگر موضوعی است که هنوز یاد نگرفته ام نسبت به آن کنجکاوی کنم. اما تا حدودی هم متاسفم. یاد چای های سرد لیمو و نان های شکلاتی ای که مادر کیث برای ما آورده بود می افتم. یاد صبر و صمیمیت همراه با وقار و متانت مادر کیث می افتم. هر چند حالا از این که می توانم یک جاسوس آلمانی را زیر نظر بگیرم خوشحالم اما از طرفی دلم می خواست این جاسوس خانم شلون یا خانم استات بود. یا حتی پدر کیث. باور این که پدر کیث آلمانی باشد برای من آُسان تر بود. البته آسان تر بود اگر از همکاری پدر کیث با اداره ی اطلاعات یا تلاش های قابل توجه او در کم کردن جمعیت آلمان ها در طول جنگ بزرگ خبر نداشتم. نه، خوب که فکرش را می کنم می بینم خیلی بهتر شد که پدر کیث جاسوس آلمان ها نیست.  حتی فکر زاغ سیاه چوب زدن این آدم هم به حدی ترسناک است که آدم دلش نمی خواهد به آن فکر کند. صفحه 43

نویسنده: مایکل فرین مترجم: کیهان بهمنی انتشارات: چترنگ