کتاب جادوی شعر در کلام نهفته است | کامران جمالی

درباره‌ی کتاب جادوی شعر در کلام نهفته است 

نویسنده در این کتاب به بررسی آثار و اندیشه شش شاعر قرن بیستم، در صد و شصت صفحه پرداخته است. شاعرانی چون راینر ماریا ریلکه، گئورگ تراکل، اینگه بورگ باخمن، پاول سلان و پابلو نروداو در مورد عرفان سنگ سخن گفته اند.  نویسنده از هر شاعر در حد دو یا سه صفحه بیو گرافی ارائه کرده و سپس به چند مورد از اشعار او می پردازد و شعر را با دیدگاه شاعر مد نظر مورد تفسیر و بررسی قرار می دهد . بخش پایانی کتاب درباره ی  عرفان سنگ است و در واقع نگاهی به کتاب  "سنگ آسمانی" سروده ی پابلو نرودا است که دیدگاه شاعر را نسبت به طبیعت و اجسام موجود در آن مثل سنگ، مورد توجه قرار داده است . هدف جمالی از این کار این بوده است که اشعار شاعرهای خارجی را از لحاظ قالب و با معیار شعر و شاعران ایرانی مورد سنجش و مقایسه قرار بدهد؛ در واقع نویسنده قصد داشته تقابلی بین شعرهای شاعران خارجی با الگوهای شاعران ایرانیِ  هم عصر ایجاد کند. این کتاب برای کسانی که می خواهند سبک های خارجی و ایرانی را توأمان بشناسند، مناسب می باشد. ضمن این که علاقه مندان می توانند اطلاعات  مفیدی  را در مورد شاعران ایرانی و خارجیِ موجود در  این کتاب بدست بیاورند.

برشی از متن کتاب

ازریلکه: لالایی برای یک نفر تنها دل ام خواهد که لالایی بخوانم ، دل ام خواهد کنار او بمانم. چه مشتاقم که گهواره ی تو را تا خواب و بعد از خواب به دست خود بگردانم. شبی بس سرد را در خواب بودی ؟ چه مشتاقم که تنها من بدانم. چه مشتاق ام به دنیا و به جنگل گوش بسپارم، نفس های تو را در خواب بشمارم. صدای زنگ ساعت ها می آید و می بینم زمان طی می شود سرشار. در آن پایین صدای گام های مرد بیگانه سگی را می کند بیدار. پس از آن باز خاموشی . به روی پیکرت در خواب، دوباره خیره می مانم. ولی از گوشه ی تاریک جایی صدایی گر بیاید نگاه ام را به سوی آن بگردانم. کار تو فهم زندگانی نیست کارتو فهم زندگانی نیست اگر آن را ضیافتی خواهی. پس خوشا! خوش! هر آنچه پیش آید. کودکی را که می رود در باد غنچه ها را نگه نمی دارد یا گلی بر نمی گزیندطفل خوش نشینان گیسوی خودرا غنچه ها را که کّند از گیسو در پی ارمغان نو دست خودرا دوباره می یازد به سوی سالیان که درراه اند. گوش می سپارم به آواز اشیا من از گفتار انسان ها هراسان ام زبس که آشکار است آن چه می گویند: چه هست این؟ : سگ ، چه هست آن ؟: باغ و این جا نقطه ی آغاز و آن جا نقطه ی فرجام. واز مقصودشان ، تسخر زدن هاشان هراسان ام همه دان اند و آن چه بود، یا هر چه که خواهد بود می دانند، و کوهی حیرت چشمانشان را بر نیانگیزد که مرزی نیست مابین خدایان با طلا و باغ این انسان دل ام خواهد هماره بازشان دارم: ز اشیا دور باشید! برای قلب من آواز می خوانند . ولی با لمس دستان شما آرزوشان را می دهند از دست شما ای قاتلان هر چه آواز !   نگاهی به زندگی و شعر اینگه بورگ باخمن - شاعر اتریشی چهر هایی در عالم هنر هستند که هنگام داوری در باره ی آثارشان ، شخصیت آن ها و پیش پنداشت های منتج از آن ، مانع ارزیابی صحیح این آثار می شود. مرگ دلخراش، شایعه ، زن و زیبا بودن ، داوری های مبتذل منتقدهای سطحی و به ویژه کلی گویی های فضل فروشانه ی آن ها با هدف پوشاندن محتوی واقعی آثار هنرمندان ... از عواملی است که سد راه داوری خردمندانه می شود. شاعره ی اتریشی « اینگه بورگ باخمن» که تحلیل گران جدی ادبیات به اجماع او را بزرگ ترین شاعر زن معاصر در کشورهای آلمانی زبان می دانند ، یکی از این چهره هاست. او در بیست و پنجم ژوئن 1926 در کلاگن فورت واقع در اتریش چشم به جهان گشود. پدرش معلم بود. در سال 1944 د رهمین شهر دبیرستان را به پایان رساند و از سال 1945 در شهر اینسبروک در رشته های فلسفه ، ادبیات آلمانی و روانشناسی مشغول تحصیل شد در سال 1950 با ارائه ی رساله ی دکتری خود با عنوان « بررسی انتقادی فلسفه ی هایدگر » دکترای فلسفه را اخذ کرد. پس از فراغت از تحصیل در پاریس و لندن سر دبیر یک شبکه ی ادبی رادیویی شد. در سال بعد نخستین جایزه ی ادبی خود را در نشست سالانه ی همین گروه دریافت کرد. تا این تاریخ باخمن حتی برای دوست داران ادبیات نیز نامی ناشناخته بود. پس از دریافت این جایزه به ایتالیا رفت و تا سال 1975 در آن جا به نویسندگی پرداخت .