کتاب تکنیک بازیگری - استلا آدلر

معرفی کتاب تکنیک بازیگری

کتاب تکنیک بازیگری اثر استلا آدلر و ترجمه ی احمد دامود توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

امروزه بازیگر باید دارای ویژگیهای ممتازی باشد که شاید نمایشنامه نویس فاقد آنهاست. یکی از این ویژگیها غریزه ای است که بازیگر را برای بازی کردن بر می انگیزد. این غریزه قویتر از آن است که ما می شناسیم یا می توانیم تشریح کنیم. تمامی وجود بازیگر- فکر او، روان او، روح او و آن جوهر تعیین کننده ای که نامش استعداد است- بایستی وقف حرفه اش شود. امروزه بیشتر مردم ناچار شده اند که فقط بخشی از وجود خویش را به کار گیرند. آن بخش های دیگر وجود که به کار گرفته نمی شوند، ناآرامی ویژه ای در درون بازیگر پدید می آورند و این همان چیزی است که استعداد بازیگر را تحریک می کند تا خود را ابراز کند.

گرچه بازیگری حرفه ای بسیار قدیمی و کاملا شناخته شده است که قدمت آن به چند هزار سال می رسد، تعریف موقعیت بازیگر در جامعه همواره مشکل بوده است. او نه در تعاریف مربوط به طبقه متوسط جا می گیرد، نه در گروه روشنفکران، زیرا نه هیچ یک از غریزه های اقتصادی گروه اول را دارند، نه در گروه روشنفکران، زیرا نه هیچ یک از غریزه های اقتصادی گروه اول را دارد، نه علائق پژوهشی گروه دوم را. به تعبیری می توان گفت که بازیگر به گروهی مخصوص به خود تعلق دارد. او هنرمندی سوای هنرمندان دیگر است، هنرمندی است که به گونه ای منحصر به فرد از بدنش، روحش و صدایش به عنوان ابزار کارش استفاده می کند.

 

فهرست

فصل اول: اهداف بازیگر فصل دوم: آغاز تکنیک فصل سوم: تخیل فصل چهارم: شرایط محیطی فصل پنجم: رویداد فصل ششم: توجیه فصل هفتم: کار در صحنه فصل هشتم: شخص بازی فصل نهم: واژگان رویداد فصل دهم: اولین برخورد بازیگر با نویسنده فصل یازدهم: کار بر روی متن فصل دوازدهم: سهمی که بازیگر ادا می کند

برشی از متن کتاب

دست یابی به تماشاگر گرچه ممکن است در صحنه به گونه ای خصوصی با بازیگر مقابل صحبت کنید، تماشاگران نیز باید به خوبی گفته شما را بشنوند، بنابر این نمی توانید صدائی را که هر روزه در صحبتهای خصوصی از آن استفاده می کنید به کار ببرید. همانطور که مطلب را به گوش تماشاگر هم برسانید. هرگز به شکل نامفهوم گفتگو نکنید. پاسخ شما هم باید شمرده ادا شود و هم خاص شما باشد. امروزه بازیگران جوان آمریکائی نامفهوم و غیر شمرده صحبت می کنند. شما باید مهارت آن را داشته باشید که زبان را به گونه ای رسا به کار برید. پیوسته متوجه باشید که همه کس باید سخن شما را بشنود. باید به صورت عینی سخن خود را به دیگران برسانید. وقتی دریافتید که گفته خود را با قدرت منعکس می کنید و طنین عمیقی را که در صدایتان به وجود آمده حس کردید، آن وقت تن طبیعی صدائی را که باید در صحنه از آن استفاده کنید پیدا کرده اید. هنگامی که درباره افکاری بزرگ صحبت می کنید، نمی توانید خود را حقیر نشان دهید. صدای شما باید به اندازه فکر بزرگ نویسنده طنین داشته باشد. به این ترتیب، بدون اینکه ضرورتی به فریاد کشیدن باشد، فکر مورد نظر حتی به فراشوی بینندگان می رود. مسئولیت حرفه ای شما بر روی صحنه آن است که بازیگر مقابل خود و تماشاگر را وادار کنید که گفته شما را بفهمد...

(با مقدمه ای از مارلون براندو) نویسنده: استلا آدلر مترجم: احمد دامود انتشارات: مرکز