کتاب توسعه سیاسی - بدیع

کتاب توسعه سیاسی تالیف پروفسور برتران بدیع و ترجمه ی دکتر احمد نقیب زاده توسط نشر قومس به چاپ رسیده است.

توسعه سیاسی از مفاهیم جامعه شناختی می باشد که در اصطلاح به معنای افزایش ظرفیت و کارایی یک نظام سیاسی در حل و فصل تضادهای منافع فردی و جمعی، ترکیب مردمی بودن، آزادی و تغییرات اساسی در یک جامعه است. توسعه سیاسی در معنا و مفهوم امروزی آن، فراگردی است که بعد از جنگ جهانی دوم به وجود آمد. با وجود پیشرفت های شگرف در زمینه توسعه سیاسی، هنوز ابهامات زیادی در رابطه با این دانش واژه وجود دارد و دانشمندان حوزه های متفاوت، تعاریف گوناگونی از آن ارائه می کنند. کتاب "توسعه سیاسی" به سه بخش تقسیم شده و هر کدام از این بخش ها شامل فصل هایی می باشند. در بخش نخست، نظریه های توسعه کلاسیک گرایی که از اواسط دهه 50 از طریق بعضی کارهای خاص صورت گرفت، بیان شده است. نویسنده در بخش دوم به بررسی نقدی بر، توسعه گرایی، موانع توسعه سیاسی، دستاورد اُپتر و روند ساخت یک مرکز می پردازد. بازگشت به تاریخ، توسعه نظام های سیاسی اروپایی و نظام های سیاسی جهان سوم که هر یک از آن ها با فرهنگ، تاریخ و اقلیم خاص متمایز می شوند از مباحثی هستند که در بخش سوم مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین بخش پایانی کتاب "توسعه سیاسی" به کتاب شناسی کلی برای اشخاصی که به اطلاعات بیشتری در این زمینه نیازمندند، اختصاص دارد.

 

فهرست

بخش اول: نظریه های کلاسیک توسعه گرایی فصل نخست: نظریه های کمیت گرایی توسعه الف: نظریه های رفتارگرایی در مورد دموکراسی ب: نظریه بسیج دوپیچ ج: نظریه بسیج دانیل لرنر فصل دوم: نظریه توسعه گرایی شیلز فصل سوم: نظریه کارکرد گرایی توسعه الف: کارکرد و توسعه از نظر آلموند ب: کارکردهای نظام سیاسی ج: لحاظ فرهنگ سیاسی د: گونه شناسی نظام های سیاسی بر اساس کار ویژه آنها ه: نقد و بررسی فصل چهارم: طرح نظریه بحران الف: کارهای پای ب: پای و بعد از او ج: کارهای ارگانسی بخش دوم: در  جستجوی یک نمونه   فصل پنجم: برداشت نهاد گرایی ساموئل هانتینگتن الف: نقدی بر توسعه گرایی کلاسیک ب: روند نهادینه کردن ج: وضعیت جوامع نوگرا د: دستاوردها و ابهام های الگوی هانتینگتن فصل ششم: کارکرد گرایی نو پردازی شده دیوید اپتر الف: بنیان های الگوی اپتر ب: تحلیل روندهای نوسازی فصل هفتم: نمونه مرکز - پیرامون الف: اصول عام این نمونه ب: روند ساخت یک مرکز بخش سوم: بازگشت به تاریخ فصل هشتم: توسعه نظام های سیاسی اروپایی الف: شکل گیری دولت- ملت ب: شکل گیری رژیم های مردمی ج: شکل گیری نزاعهای سیاسی و نظام های حزبی فصل نهم: توسعه نظام های سیاسی جهان سوم الف: ویژگی های تاریخی جوامع جهان سوم ب: برداشت های اجتماعی – تاریخی از نوسازی در جهان سوم نتیجه گیری کلی کتابشناسی کلی

برشی از متن کتاب

تحلیل روست که گاه حالت کاریکاتوری دارد به گونه ای آشکار آسیب پذیری نتایجی که این گونه مطالعات بر آن بنا شده اند و اهمیت موانع فنی را که آزمون های تجربی نظریه پلیارشی دال باید با آن ها مقابله کنند، نشان می دهد. تایید مضاعفی بر این مشکلات در ردیه هایی یافت می شود که تحقیقات کمیت گرایی دیگر به دستاورد های هیبس و روست یا فیرابند وارد کرده اند. رومل و اندکی بعد هودسن با شاخص های دیگر در مورد همین پدیده ها نتوانستند وجود هیچ رابطه ای را بین سطح و توسعه اضتصادی و خشونت سیاسی با آزمون بگذارند. تنها به اشاره به نقایص فنی مربوط یه این مطالعات نیست که ویژگی های متضاد آن روشن می شود، بلکه عدم برقراری پیوندی ما تقدم بین اوضاع عینی و تصورات ذهنی که افراد مایل به رهایی از آن ها هستند نیز در این روشنگری موثر است. در حقیقت هیچ دلیلی در دست نیست که بگوییم این یا آن نواسانات حاصل زندگی اقتصادی و اجتماعی به نتایج یکسان سیاسی در جوامع مختلف می انجامد. ورود به حوزه سیاست مستلزم دخالت داده های خاص مستقلی است که آثار خاص خود را نیز دارند. این احتیاط به گونه شناسی عامتری هم ساری است. چنانچه ایالات متحده زمانی به پلیارشی دست یافت که تولید ناخالص سرانه ملی آن از سطح تولید ناخالص سرانه ملی گواتمارا در دهه 1960 پایین تر بود. در عوض شوروی سابق و دموکرسی های خلقی هم اکنون به سطحی از توسعه اقتصادی رسیده اند که قاعدتا می بایست امکان ورود به زندگی سیاسی پلیارشی را داشته باشند. این تاییدات از یک سو مبین این است که یک سطح اقتصادی مشابه ممکن است با ساختارهای اجتماعی متفاوت و مکانیسم های سیاسی گوناگون همراه باشد و از سوی دیگر متغییر های صرفا سیاسی خود می توانند گویای توضیحاتی باشند که در نظریه دال به آن توجهی نشده است. تمامی این سازه ها از نوعی جزمیت نمادین و متصلب اقتصادی رنج می برند که خود به بی اعتباری کشفیات تجربی آن ها نیز می انجامد. به علاوه این سازه ها که زندانی کمیت ها هستند به دلیل اشتباهات عامتری که بالاندیه به شرح آن می پردازد از اهمیت می افتند. دویچ و به ویژه لرنر سعی کرده اند پاره ای جنبه های اغراق آمیز کارهای رابرت دال را کاهش دهند.

نویسنده: پروفسور برتران بدیع مترجم: دکتر احمد نقیب زاده انتشارات: قومس