کتاب تاریخ امامان شیعه | حمید احمدی

کتاب تاریخ امامان شیعه تالیف حمید احمدی، توسط نشر معارف به چاپ رسیده است.

تاریخ که عبارت است از حوادث و تجارب گذشته بشر، در معنای متداول آن به حاصل کار مورخانی اطلاق می شود که در صددند با اتکا بر آثار مکتوب اصیل، جریان رویداد ها را در قالب گزارش های روایی بازسازی کنند. موضوع اصلی مورد مطالعه تاریخ، گذشته ای است که اهمیت داشته باشد. امامان شیعه، دوازده تن از خاندان پیامبر اسلام (ص) که بنابر آموزه های شیعی، جانشینان آن حضرت و پس از او سرپرست و امام جامعه اسلامی اند. کتاب "تاریخ امامان شیعه" به منظور معرفی زندگی، اندشیه ها و فعالیت های امام شیعه نوشته شده. مولف این کتاب را در هفت فصل تنظیم کرده است. در فصل های اول و دوم کتاب، مباحثی در زمینه مبانی و کلیات مانند (تاریخ امامت، امامت و ولایت در مکتب تشیع و مراتب امامت) گفته شده و فصل های سوم تا هفتم کتاب به تاریخ امامت امامان شیعه (از امام علی تا امام عصر) می پردازد. همچنین بخش آخر کتاب مذکور به ضمیمه ای درباره تاریخ تشیع، منابع و مآخذ اختصاص دارد. "تاریخ امامان شیعه" کتابی مفید و کاربردی در زمینه علوم دینی می باشد که اطلاعات ارزشمندی را در اختیار دانشجویان و علاقمندان به این رشته قرار می دهد.

کتاب تاریخ امامان شیعه تالیف حمید احمدی، توسط انتشارات معارف به چاپ رسیده است.

فهرست

• مبانی و کلیات

 

• عصر آغازین امامت

 

• امام علی (ع) در مصدر حاکمیت

 

• عصر پایداری و مقاومت

 

• پایه گذاری نهضت فرهنگی و تکوین هویت حقوقی شیعه

 

• عصر تکثر و سازماندهی شیعه

 

• عصر جدید در حیات شیعه

برشی از متن کتاب

به کرسی نشستن یزید را باید سرآغاز بحرانی دانست که جامعه اسلامی و همه ذخایر معنوی و دینی را تاراج می کرد. جامعه ای که دچار بحران گسترده در مبانی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گردد، نیازمند اقدامات جدی و هوشمندانه رهبران و نخبگان سیاسی و دینی جامعه و به ویژه امامت الهی است. تاریخ پیامبران الهی و امامان معصوم (ع) نیز گواهی می دهد که سراسر حیات آنان تلاش و استقامت برای صیانت از جواهر پیام الهی و ارزش های انسانی در جامعه بوده است. هر بحران ضمن آن که پیامد های مخربی به همراه دارد، از جهاتی دیگر می تواند منشا آثار سازنده ای باشد و خلاقیت، نوآوری و تلاش های جدیدی را باعث می گردد. گرچه زمینه های بحران از اواخر حکومت معاویه با در پیش گرفتی سیاست های خشن و تبدیل خلافت به سلطنتی موروثی شکل گرفت، آغاز بروز این بحران و پیدایی آن را می توان از شروع حاکمیت یزید دانست. او بر خلاف توصیه معاویه، بعد از حکومت یافتن سریعا با ارسال نامه ای خواهان بیعت امام حسین (ع) با خود شد. این درخواست حاصل نگاهی است که یزید به جامعه و رهبران دینی داشت. پذیرش بیعت یزید از سوی امام حسین (ع) همانند صلح امام حسن (ع) با معاویه نبود؛ از آن رو که معاویه متظاهر به دین و رعایت کننده اصول اخلاقی و ارزش های انسانی و دینی بود و دست کم خود را به اسلام و خلفا منتسب می کرد. در واقع پذیرش حاکمیت و جریان ضد دینی آشکار، به منزله پایان یافتن همه تلاش ها و دستاورد های چند ساله مسلمانان و پیامبر اسلام (ص) بود. امام (ع) با علم به این مسئله و آگاهی از اینکه بیعت او هیچ امنیتی برای وی و شیعیان ایجاد نخواهد کرد، راه مبارزه علنی را در پیش گرفت؛ چه وقتی ظلم و کفر علنی به صحنه آمد، .ظیفه امام نیز مبارزه در خلفا نیست. از این رو امام (ع) پس از نامه ای تند یزید به حاکم مدینه (مبنی بر بیعت گرفتن از امام (ع) یاکشتن او) به عبدالله بن عباس فرمود)) :به خدا سوگند! مرا رها نخواهند کرد تا وقتی که قلیم را از سینه ام بیرون آورند.))

• مولف: حمید احمدی
• انتشارات: دفتر نشر معارف