کتاب تارزان - پینه دوز

کتاب تارزان نوشته ی والت دیزنی و ترجمه ی آزاده محضری توسط انتشارات پینه دوز به چاپ رسیده است.

تارزان، داستان پسری است که بر اثر حادثه ی غرق شدن یک کشتی، پدرش را از دست می دهد و مادر که از این اتفاق جان سالم به دربرده؛ نوزادش را در جنگلی دور افتاده به دنیا می آورد و همراه کودک تازه متولد شده، بالای یک درخت زندگی جدیدی را شروع می کند. روزی سابور، که یک پلنگ وحشی است؛ آنها را پیدا کرده و پس از حمله به مادر، او را می کشد و با خود می بَرَد؛ پسر کوچولو که نبود مادر را حس می کند شروع می کند به گریه کردن؛ کالا گوریلی که به تازگی فرزندش، طعمه ی سابور شده با شنیدن صدای پسر بچه به سمت خانه ی آنها می رود. کالا، نام کودک را تارزان می گذارد و از آن روز به بعد، او را مثل فرزند خود بزرگ می کند. البته رئیس قبیله ی گوریل ها با این قضیه مخالف است؛ او می گوید: تارزان ما را به دردسر می اندازد و هرگز مثل یک گوریل واقعی نمی شود. روزها می گذرند و پسر کوچولو کم کم بزرگ و قدرتمند می شود او با از بین بردن سابور، رئیس قبیله ی گوریل ها را از مرگ نجات می دهد. کالا به داشتن چنین پسری افتخار می کند، آنها از بودن در کنار هم لذت می برند تا این که پایِ انسان ها به جنگل باز می شود و پروفسوری به همراه دخترش برای تحقیق بر روی زندگی گوریل ها به آن جا می آیند. اکنون تارزان باید میان آدم ها و میمون ها یکی را انتخاب کند...

 

برشی از متن کتاب

در اعماق جنگل صدای گریه ی بچه ای به گوش می رسید. مدتی قبل او و مادرش از شکستگی کشتی جا سالم به در بردند و در خانه ای که بالای درخت قرار داشت، زندگی می کردند. سابور، که یک پلنگ وحشی بود، آنها را پیدا کرد. وقتی سابور با گام های بلند از خانه ی آنها دور می شد، فقط این بچه زنده مانده بود. صدای گریه توجه گوریلی به نام کالا را به خود جلب کرد. چند روز قبل سابور، بچه ی کالا را هم با خود برده بود و او هنوز از این بابت افسرده و ناراحت بود و حالا یک بچه ی دیگر هم به دردسر افتاده بود. به همین دلیل کالا صدای بچه را دنبال کرد و به خانه ی درختی رسید. او بچه ی آدم را با مهربانی از گهواره اش در آورد و با آن پسر کوچک با دیدن کالا، آرام گرفت. او در حالی که نگاه محبت آمیزی به بچه می کرد، قلبش از عشق او لبریز شده بود. کالا اسم آن پسر را تارزان گذاشت. او با شیطنت های بچه گانه اش روز به روز  بزرگ و بزرگ تر می شد. او عاشق آویزان شدن از درخت انگور و ترساندن مادرش بود. تارزان دوستان زیادی در جنگل پیدا کرده بود ولی در میان آنها به تِرک که یک گوریل جوان بود، علاقه ی بیش تری داشت. یک روز تِرک به تارزان گفت: اگر جرات داری برو و یک موی فیل را برای من بیاور. تارزان گفت: حتما این کار را برایت انجام می دهم. تارزان نمی خواست فیل ها را وحشت زده کند ولی متاسفانه این کاررا کرد. آنها رَم کردند و چیزی نمانده بود که گوریل های دیگر زیر پای آن گله ی وحشت زده له شوند. وقتی کِرچاک، رهبر گوریل ها فهمید که چه اتفاقی افتاده است، خیلی عصبانی شد و به تارزان گفت: ممکن بود با این کاری که کرده ای کسی کشته شود! کالا جواب داد: او فقط یک بچه است و بالاخره یاد می گیرد که چه کاری خوب است و چه کاری بد. کِرچاک فریاد زد: او هیچ وقت یاد نمی گیرد! او هیچ وقت یکی از ما نخواهد شد! کمی بعد، کالا تارزان را با صورتی که کاملا گِلی شده بود، پیدا کرد. او تلاش می کرد تا خودش را هرچه بیش تر به یک میمون شبیه کند. تا کالا را دید رو به او کرد و گفت: چرا من این قدر با شما فرق دارم؟ تارا دست تارزان را روی قلب خودش گذاشت و تارزان صدای قلب خودش را احساس کرد. بعد کالا گوش او را روی قبل خودش فشار داد و گفت: می بینی! صدای قلب های مان یکی است! تارزان منظور کالا را فهمید. بنابراین همان طور که درآغوش او بود، تصمیم گرفت که تلاش کند تا باعث غرور کِرچاک شود. سال ها گذشت و تارزان به یک مرد قوی تبدیل شد. او یاد گرفت که چگونه در جنگل زندگی کند و زنده بماند. یک روز تِرک و تارزان در نزدیکی لانه ی گوریل ها به شوخی داشتند باهم کشتی می گرفتند که ناگهان سابور از لای درختان بیرون پرید. کِرچاک را زخمی کرد و برای کشتن او به رویش پرید. تارزان در حالی که از روی یک درخت مو تاب می خورد، آن جا رسید و لگد محکمی به سابور زد و تعادل او را برهم زد. نفس گوریل ها در سینه های شان حبس شده بود...      

نویسنده: شرکت والت دیزنی  مترجم: آزاده محضری انتشارات: پینه دوز