کتاب بیگ نیت 6 (یکه تازی می کند)

کتاب بیگ نیت دردسر تمام عیار یکه تازی می کند ششمین جلد این مجموعه، نوشته ی لینکلن پیرس با ترجمه ی نیلوفر امن زاده توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.

یاد آوری و بازگویی خاطرات خوش، یکی از لذت بخش ترین کارهایی است که به  روح و روان آدمی نشاط می بخشد؛ بخشی از این خاطرات دل چسب به دوران مدرسه بر می گردد، دورانی پر از شیطنت و تجربه های جدید و هیجان انگیزکه دست مایه ی نگارش کتاب مجموعه کتاب های بیگ نیت شده و آن دوران خوش را برای ما یاد آوری می کند. نیت پسری است بازیگوش که در کلاس ششم درس می خواند. او دست به هر کاری که می زند، یک خراب کاری تمام عیار به بار آورده و بقیه را توی دردسر می اندازد. معلم ها و مدیر مدرسه از دست او به ستوه آمده و فقط یک فرصت دیگر به او می دهند برای این که خراب کاری هایش را درست کرده و دیگر دردسر درست نکند. اما باید دید که او موفق به این کار می شود؟  کتاب، خاطرات و اتفاقاتی را که نیت در مدرسه رقم می زند، باز گو کرده و ما را با شیطنت و دردسر سازی های او همراه می کند. مولف که دستی در نقاشی دارد، با طراحی های کمیک استریپ به هر چه گیرا تر شدن مطالب افزوده جذابیت ان را برای مخاطب دو چندان نموده است.

برشی از متن کتاب

چاد تکان نمی‌خورد. سر جایش عین یک مجسمه کوتوله خشک شده. چند لحظه بعد، شستِ ما هم خبردار می‌شود. مارکوس و دار و دسته اش دارند توی پیاده رو وسطی بازی می کنند. همه شان هم کلاس هفتمی هستند... به جز یکی. _مایا...؟؟ _یعنی متیا این جا چی کار داره؟... _وایسید ببینم! _نکنه مایا رفته باشه تو دار و دسته ی مارکوس! چاد ملن مِن می کند: ((نمیدون! )) از قیافه اش تابلو است که حسابی ترسیده. آرام باشد دی دی! لازم نیست برایمان نمایش بازی کنی. اتفاقی که نیفتاده... فقط ممکن است چاد دیگر نتواند هیچ وقت کلاسش را برگزار کند. تازه، من دقیقا نمی‌دانم چرا مایا سر و کله اینجا پیدا شده؛ چون مارکوس کلاس هفتمی ستاره مدرسه 38 است، خوره ورزش است، معلم ها زیاد از مهارت هایش تعریف می کنند... و هر کسی هم که توی گروهش باشد، کلا غم ندارد بس نیست. _حلزونای  تنبل کلاس شیشمی !یه کم از دانش آموز ورزشکار کلاس هفتم، مارکوس بود یاد بگیرید. _دوباره شروع شد... خب با این همه تبلیغ، تابلو است که خیلی‌ها دلشان می‌خواهد خودشان را بچپانند تووی گروه مارکوس تا بقیه آدم حسابشان کنند. این وسط، استعداد های بچه های دیگر مثل چاد هم به باد فنا می‌رود. تازه بدشانسی چاد، کلاس ششمی بودن است؛ چون همه دوست دارند از سال بالایی ها چیز میز یاد بگیرند.  بچه های کلاس هشتمی: ((آی بچه تا حالا ترقه ساختی؟)) بچه های کلاس هفتمی: ((یادم میدی بسازم؟ دمت گرم!)) بچه های کلاس هفتمی: (( آره، من تو هاکی خیلی خفنم!)) بچه های کلاس ششمی: ((!میشه بهم حاکی یاد بدی؟)) بچه های کلاس ششمی: ((آخه چطور بلد نیستی تو هوا استخون بگیری؟)) هاپو کوچولو: ((هاپ.. هاپ.. واق.. واق..)) البته استثناهایی هم وجود دارد (مثال زنده: آرتور که با آن حرف زدنش، قبل از امتحان ادبیات به جنی کمک کرد)، اما معمولا همان طور است که گفتم. خلاصه وقتی یک کلاس ششمی پیش کلاس هفتمی ها- مخصوصا مارکوس- باشد، هیچ کس تعجب نمی کند به جز چاد. چاد: ((من دیگه گشنم نیست... خودتون برید خوراکی بخورید.)) داد میزنم: ((وایسا چاد! برات یه بستنی شکلاتی بزرگ میخرم!)) می گوید: (( نه، ممنون. یادم رفته بود که...اممم...و به مامانم گفتم از مدرسه یه راست میام خونه.))  

• دردسر تمام عیار یکه تازی می کند
• نویسنده: لینکلن پیرس
• مترجم: نیلوفر امن زاده
• انتشارات: پرتقال