کتاب بیدی - زعفران

کتاب بیدی پنجمین جلد از مجموعه ی دنیای شیرین دخترک، اثر دنیز برن نلسون و رزوماری برنن با تصویرگری سایدر مور و ترجمه ی محبوبه نجف خانی در انتشارات زعفران به چاپ رسیده است.

خانم "هاترن" معلم کلاس هنر در یک مدرسه ی دخترانه است. او معلمی بسیار سخت گیر و خشک است. خانم هاترن اصرار دارد که همه ی دانش آموزان همیشه مرتب و بدون هیچ کم و کسری در کلاسش حضور داشته باشند و طبق الگوهایی که او به بچه ها می دهد نقاشی کشیده و حتی اجزای نقاشی شان را به رنگ هایی که او می گوید رنگ آمیزی کنند! اما یک مشکل در کلاس هنر وجود دارد و آن هم دختری به نام "بیدی" است. بیدی دلش می خواهد نقاشی هایش را با سلیقه ی خودش رنگ آمیزی کند. او برگ های درختش را صورتی و سیب ها را آبی رنگ آمیزی می کند. خانم هاترن از این کار بیدی به شدت عصبانی شده و به او اخطار می دهد که مانند بقیه بچه ها نقاشی کند. بیدی کتابی از مشاهیر بزرگ نقاشی را که در آن همه ی نقاشی ها با سلیقه ی شخصی نقاش ها رنگ آمیزی شده به مدرسه می آورد و به خانم هاترن نشان می دهد، اما معلم هنر هم چنان بر عقیده اش پافشاری می کند. بلاخره بعد از مدتی بیدی با ابتکاری جالب موفق می شود که تاثیری باورنکردنی روی خانم هاترن بگذارد ...

مجموعه ی  دنیای شیرین دخترک شامل تعدادی کتاب داستان است که شخصیت اصلی همه ی آن ها دختر کوچولویی به نام بیدی است. بیدی در هر یک از داستان ها تجربه ای جدید کسب کرده و مهارتی را به کودکان می آموزد. کتاب فوق پنجمین جلد از این مجموعه، به کودکان می آموزد که از دریچه ی نگاه خودشان دنیا را بنگرند و در کارهایشان خلاقیت داشته باشند.

برشی از متن کتاب

اوایل پاییز، روزی خانم هاترن به دانش آموزان کاغذ و قلم مو و آبرنگ داد و به آن ها گفت که درخت بکشند و نقاشی های شان را به تابلوی مدرسه بزنند. همه ی بچه ها درختی کشیدند که تنه اش قهوه ای بود و بالایش به جای برگ دایره ای سبز داشت. همه به جز بیدی. وقتی چشم خانم هاترن به نقاشی بیدی افتاد، اخم هایش را توی هم کرد و گفت: «کی تا حالا درخت صورتی دیده!» بیدی گفت: «من وقتی چشم هایم را می بندم، درخت ها را این شکلی می بینم.» چند تا از بچه ها زیر لبی خندیدند. سام غرغر کرد: «صورتی رنگ مزخرفی است.» هفته ی بعد، بیدی کتاب نقاشی مورد علاقه اش را به مدرسه برد. توی کتاب، تصویر درختی صورتی و خوش رنگ بود که یکی از نقاش های مشهور ان را کشیده بود. بیدی کتاب را به خانم هاترن داد و به او با لبخند زیبایی گفت: «نگاه کنید!» خانم هاترن با اخم به نقاشی ها نگاه کرد و بعد کتاب را به بیدی پس داد. وقتی بیدی داشت بدو از آن جا می رفت، خانم هاترن زیرلب غرغر کرد: «دختره ی وروجک!» ماه بعد، دوباره خانم هاترن به دانش آموزان کاغذ و قلم مو و آبرنگ داد و به آن ها گفت که درخت سیب بکشند و نقاشی شان را به تابلوی کلاس بزنند. همه ی بچه ها درختی کشیدند که تنه اش قهوه ای بود و بالایش به جای برگ، دایره ای سبز و سیب های قرمز داشت. همه، به جز بیدی. خانم هاترن با انگشت اشاره ای بلند و لاغر و استخوانی اش درختی را که بیدی کشیده بود، نشان داد و گفت: «ببین چه نقاشی چرندی کشیدی! آخه کی تا حالا درخت سیب آبی دیده!» بیدی گفت: «وقتی من چشم هایم را می بندم، درخت سیب را این شکلی می بینم.» چند تا از بچه ها زیر لبی خندیدند. اما سام غش غش خندید و گفت: «درست است، کی تا حالا درخت سیب آبی دیده!»      

• کتاب های زعفرانی
• دنیای شیرین دخترک 5
• نویسندگان: دنیز برنن نلسون - رزماری برنن
• مترجم: محبوبه نجف خانی
• تصویرگر: ساید مور
• انتشارات: زعفران