کتاب بنیتو موسولینی (شخصیت های تاثیرگذار)

کتاب بنیتو موسولینی از مجموعه ی شخصیت ها ی تاثیرگذار نوشته ی برندا هاوگن و ترجمه ی رضا علیزاده توسط انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

این کتاب از مجموعه کتاب های شخصیت های تأثیر گذار بوده و به شرح زندگی " بنیتو موسولینی " رهبر دیکتاتور فاشیست ایتالیا پرداخته است. از آغاز قرن بیستم، عقاید سیاسی مانند فاشیسم و کمونیسم موجب جدایی کشورها و بروز جنگ های جهانی شدند. مهم ترین ویژگی این عقاید محدود کردن آزادی های فردی و عقاید دینی بود. یکی از این افراد بنیتو موسولینی بود، او در ٢٩ ژوئیه ی ١٨٨٣ از مادری معلم و پدری الکی و بی کار به دنیا آمد. مادرش رزا بر خلاف فرهنگ خانواده و مذهب کاتولیک با آلساندرو که عقاید سوسیالیستی و ضد حکومتی داشت ازدواج کرد. او یک خواهر و یک برادر داشت و آنها در خانه ای که مردم برای رزا و خانواده اش تهیه کرده بودند، زندگی می کردند. او زمان با کار در مغازه ی آهنگری پدرش، با عقاید سوسیالیسم و مارکسیسم آشنا شد. بنیتو پسری نا آرام و عبوس بود و بیشتر وقتش را به تنهایی و خواندن کتاب سپری می کرد. خانواده، او را در نه سالگی به یک مدرسه ی شبانه روزی در کلیسا فرستاد و مادرش انتظار داشت او یک کشیش شود، ولی مدتی بعد او را به خاطر مجروح کردن یکی از هم مدرسه ای هایش، از مدرسه اخراج کردند. مدتی بعد او را به مدرسه ای دیگر فرستادند و او در آنجا به درس خواندن و آموختن موسیقی پرداخت و نمرات خوبی در درسهایش گرفت و متوجه شد که در سخنرانی مهارت دارد. او پس از پایان مدرسه کار نکرد و سعی کرد از راه فروش نوشته هایش به روزنامه ها درآمدی کسب کند، ولی موفق نشد و بلاخره در یک مدرسه ی ابتدایی استخدام شد. تدریس برای او جذابیتی نداشت و به خاطر رفتارهای ناشایستش مورد تنفر والدین و شاگردان بود. او به سوییس رفت و در آن جا به سخنرانی علیه حکومت ایتالیا پرداخت. دولت سوییس او را دستگیر کرد و به ایتالیا بازگرداند. او پس از طی دوره ی خدمت در ارتش دوباره نشغول تدریس شد، و هیچ موفقیتی در این زمینه کسب نکرد و به خاطر سخنرانی هایش بر ضد کاتولیک، تحت نظر پلیس قرار گرفت. مدتی بعد از مرگ مادرش با یکی از شاگردان او به نام " راکله "آشنا شد و به او قول ازدواج داد. او مدام اصول اخلاقی کشیش ها را به چالش می کشید و در جلسات حزب سوسیالیست شرکت و سخنرانی می کرد و مدام در حال جنگ افروزی بین ثروتمندان و فقرا بود. او از مخالفان سرسخت جنگ با ایالت های تحت حکومت عثمانی بود و موفق شد به کمیته ی حزب سوسیالیسن راه پیدا کند. در همین زمان او به سردبیری روزنامه ی آوانتی انتخاب شد و در روزنامه مقالاتی منتشر می کرد که موجب تحریک علیه خاندان سلطنتی می شد. او تأثیری مستقیم در شرکت ایتالیا در جنگ اول جهانی داشت، و با این که جنگ به نفع کشورش نبود او با افتخار از فرصت پیش آمده برای اثبات وطن پرستی اش نام می برد. از ویژگی های شخصیتی او می توان پایبند نبودن به اصول خانوادگی و ایجاد رابطه های متعدد با زنان را نام برد. او خشن، گستاخ و بد دهن بود و علاوه بر تمام این خصوصیات به شدت جاه طلب و خودخواه بود. او یکی از منفورترین چهره های تاریخی است. نکات کلیدی متن کتاب به صورت خلاصه در یک کادر جداگانه نوشته شده است.

 

برشی از متن کتاب

موسولینی در حکومت در پانزدهم ژوئن 1921 موسولینی بر کرسی نمایندگی پارلمان نشست و خیلی زود دردسرساز شد. او به شدت با حضور فرانچسکو میسیانوی کمونیست که صاحب کرسی پارلمان شده بود، مخالف بود. موسولینی که در این زمان مصونیت داشت دیگر نمایندگان فاشیست را تحریک کرد تا میسیانو را از ساختمان پارلمان بیرون بیندازند. آنها دستور موسولینی را اجرا کردند و همکارشان را کشان کشان از راهروها و پله ها بیرون آوردند و در راه به رویش آب دهان انداختند. گرچه گارد سلطنتی موظف به حفاظت از نمایندگان بود، در این مورد کاری انجام نداد. دیگر نمایندگان کمونیست با خشم خواستار اخراج نمایندگان فاشیست از پارلمان شدند. در رای گیری بر سر این موضوع کمونیست ها و سوسیالیست ها با هم متحد شدند، اما دیگر نمایندگان به نفع فاشیست‌ها رأی دادند. اکثریت به عزل میسیانو از مقامش نیز رای داد، و با این کار نمایندگان کمونیست و سوسیالیست را در حیرت فرو برد. موسولینی به همین بسنده نکرد. در اولین نطق پارلمانی اش به سوسیالیسم حمله کرد و پیشنهاد داد که ایتالیایی ها از برخی آزادی‌های فردی دست بردارد و به یک دیکتاتور روی بیاورند. گفت که یک دیکتاتور نظم و رفاه را به ایتالیا بر می گرداند. موسولینی مقدمات را چیده بود و اعتقاد داشت که مردم خیلی زود درخواهند یافت که حق با او بوده است. در ماه ژوئیه جولیتّی از مقام نخست وزیری استعفا کرد و جای خود را به ایوانو بونومی داد. یکی از اولین اقدامات بونومی در مقام نخست وزیر این بود که از نمایندگان تمام احزاب سیاسی و اتحادیه‌های کارگری دعوت کند تا با انریکو د نیکولا رئیس پارلمان دیدار کنند. د نیکولا متهم شد که می‌خواهد کمک کند گروه‌ها به تفاهم برسند. این دیدار به سختی پا گرفت. حزب مردم کاتولیک و کمونیست‌ها از فرستادن نماینده سرباز زدند. سوسیالیست‌ها حضور یافتند و فاشیست ها نیز به اصرار موسولینی شرکت کردند. نتیجه ی این گردهمایی معاهده سازش بود. در این معاهده گروه‌ها سوگند خوردند که از اِعمالِ خشونت علیه یکدیگر دست بردارند. موسولینی از جمله کسانی بود که این معاهده را امضا کردند. او پی برده بود که فاشیست‌ها اگر بخواهند در بین مردم ایتالیا و رهبران جهان صاحب احترام شوند، باید چیزی بیش از مشتی جانی به نظر برسند. به گمان خیلی از فاشیست‌ها موسولینی با امضای معاهده خیانت کرده بود. آنها معاهده را نادیده گرفتند و به اعمال خشونت بر ضد سوسیالیست ها ادامه دادند. در مقابل، موسیلینی موافقت کرد از مقام دوچه - به ایتالیایی یعنی رهبر - کناره بگیرد و فراخوانی صادر کرد تا اجلاس حزب فاشیست در هفتم نوامبر سال ١٩٢١ برگزار شود. اما همه ی این ها نمایش بود؛ او واقعا قصد نداشت قدرت خود را واگذار کند. خطابه ای آماده کرد و در آن سوسیالیست ها را به از سرگیری خشونت متهم می کرد. موسولینی به دروغ می گفت سوسیالیست ها معاهده را نقض کرده اند، در حالی که فاشیست ها به صلح پایبند بوده اند. فاشیست ها از چیزی که موسولینی باید می گفت خوششان آمد و او را در مقام دوچه حفط کردند…

فهرست

  مرگ دیکتاتور تولد زورگو آموزگار و روزنامه نگار درگیری با قانون آوانتی! جنگ جهانی اول اشاعه پیام وحشت موسولینی در حکومت موسولینی دیکتاتور جنگ و مرگ گاهشمار زندگی بنیتو موسولینی در یک نگاه منابعی برای مطالعه بیش تر شرح اصطلاحات یادداشت ها کتاب شناسی برگزیده نمایه

(دیکتاتور فاشیست ایتالیا) نویسنده: برندا هاوگن مترجم: رضا علیزاده انتشارات: ققنوس