کتاب بازجویی خانواده ی قلندری - افق

کتاب بازجویی خانواده ی قلندری نوشته ی مصطفی خرامان توسط نشر افق به چاپ رسیده است.

بازجویی خانواده ی قلندری داستانی پلیسی است که در قالب طنز به رشته‌ی تحریر در آمده و ماجرای سرقت جوانی به نام سیاوش از بانک را روایت می کند. سیاوشِ بیست و چهار ساله پسر ارشد خانواده ی قلندری می باشد که همراه پدر، مادر، خواهرش نازنین و برادرش آرش در خانه ای که به عمویش تعلق دارد در محله ای پایین شهر زندگی می کنند. سیاوش عاشق دختر همسایه شان به نام مرضیه است و مدت هاست فکر ازدواج با او را در سرمی پروراند، اما چون بیکار و بی پول است؛ نمی تواند به خواستگاری اش برود. یک روز از طریق خواهرش نازنین متوجه می شود مردی پولدار که قبلا ازدواج کرده و بچه هم دارد به خواستگاری مرضیه آمده، دختر بیچاره هم برای تامین خرج عمل قلب پدرش راضی به این ازدواج شده تا شاید مرد خواستگار مبلغ مورد نیاز را بپردازد. سیاوش بعد از شنیدن این موضوع به شدت ناراحت و افسرده می شود و از خواهرش می خواهد تا با مرضیه صحبت کرده و او را از این کار منصرف کند. سیاوش قول می دهد که به هر ترتیبی شده خرج عمل پدر مرضیه را جور کند. او که هیچ حرفه و هنری ندارد تصمیم به سرقت از بانک می گیرد. سیاوش در این کار نازنین و آرش را هم همراه خود به بانک می برد تا با کمک آن ها سرقت را انجام دهد. اما در حین ارتکاب جرم دستگیر شده و ناکام می ماند. در بازجویی سیاوش داستانی عجیب و غریب درباره ی عروسکی سخنگو که متعلق به آرش است را برای جناب سروان تعریف می کند. سیاوش ادعا می کند که عروسک فکر دزدی را به سرش انداخته و داستان او به قدری غیرقابل باور است که پلیس مجبور می شود برای یافتن حقیقت به سراغ بقیه اعضای خانواده ی قلندری برود و...

 

برشی از متن کتاب

اشاره ی سروان به آرش هم بود. حالا دیگر ماجرای دزدی برای او ماجرای اصلی نبود. می خواست راست و دروغ داستان عروسک را کشف کند. فکر می کرد سیاوش با او روراست نبوده و دلش می خواست آرش حقیقت را بگوید. قلندری گفت: "اجازه ی ملاقات بدید من بهش بگم راستی و درستی بهتر از هر چیزیه!" سروان گفت: "اون هم به چشم!" قلندری این پا و اون پا کردو می خواست چیزی بگوید، اما تردید داشت. پس از چند لحظه مکث انگار با خودش حرف می زند گفت باشه بعد، این را گفت، نگاهی کوتاه به آرش انداخت و رفت. آرش با نگاه، پدرش را بدرقه کرد و وقتی حس کرد تنها مانده دلش لرزید. چشمش را توی اتاق چرخاند. اتاقی معمولی بود که پنجره نداشت. نورگیری نزدیک سقف نصب کرده بودند که دور تا دور می چرخید. هیچ چیز به دیواره ها نزده بودند و رنگ طوسی چرک آن ها توی ذوق می زد. آرش با نگرانی و ترس خودش را جمع کرد. به سروان نگاه نمی کرد. سوال سروان فضای سرد و دلگیر اتاق را کمی تلطیف کرد. ـ کلاس چندمی؟ صدای مهربانی بود، بدون تحکم و خشونتی که به طور معمول در رفتار پلیس هاست. با این حال آرش همچنان کاشی های کف اتاق را نگاه می کرد. در همان حال جواب داد. ـ دوم راهنمایی. سروان پرسید: "با مرتضی هم کلاسی؟" آرش این بار سرش را بالا آورد و به صورت سروان نگاه کرد. سروان لبخندی زد. نارنین گفته بود که او همه چیز را درباره ی آن ها می داند. لبخند سروان هم حاکی از همین بود. آرش گفت: "هم کلاسیم، بچه محل هم هستیم. خونه ی اون ها سر کوچه توی خیابان اصلیه، خونه ی ما توی کوچه." سروان خوشحال شد، چون اگر آرش فقط جواب آره و نه می داد، کارش سخت می شد. یزاس اینکه گفت و گوی شان به نتیجه برسد فکر کرد بد نیست چند تا تذکر بدهد. آرش را مخاطب قرار داد که همچنان سرش پایین بود و زمین را نگاه می کرد. ـ من می خوام به سیاوش کمک کنم ولی باید همه چیز رو همون طور که هست بدونم. سیاوش خیلی چیزها گفته که بیشترش درست بوده ولی دروغ هم بافته. امیدوارم تو کمک کنی حقیقت رو کشف کنم. حرف پدرت که یادت نرفته؟ آرش به سروان نگاه کرد چون نمی دانست منظورش کدام حرف است. سروان یادآوری کرد. ـ راستی و درستی! آرش دوباره زمین را نگاه کرد. نازنین به او گفته بود تا آنجا که می تواند اطلاعات ندهد. او نمی توانست روراست باشد و فکر می کرد اگر توی چشم های سروان نگاه کند لو می رود. سروان پرسید: "حاضری شروع کنیم؟" آرش با صدایی که فقط خودش شنید، گفت بله. صدای باز شدن کشو، توجهش را جلب کردف زیر چشمی نگاه کرد و دید سروان سرش را خم کرده و توی کشو را می گردد. سروان پس از کمی جست و جو، دستگاه ضبط صدا را بیرون آورد و روی میز گذاشت...  

نویسنده: مصطفی خرامان انتشارات: افق