کتاب اینجا همه آدم ها این جوری اند

کتاب اینجا همه ی آدم ها این جوری اند؛ شش داستان برگزیده ی دهه ی نود اثر لوری مور و ... با ترجمه ی مژده دقیقی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

کتاب "اینجا همه ی آدم ها این جوری اند" مجموعه ی 6 داستان کوتاه تحت عناوین "آسمان سیاه شب"، "مردی با کت و شلوار مشکی"، "هلیم جان سخت"، "زندگی شهری"، "خرابکار" و "این جا همه ی آدم ها این جوری اند" را در برمی گیرد که به ترتیب توسط "جرمی کین"، "استیون کینگ"، "وانگ منگ"، "مری گوردن"، "ها جین" و "لوری مور" به نگارش درآمده اند. همه ی قصه های این مجموعه، در دهه ی نود، به عنوان داستان برگزیده منتخب شده و جایزه های ادبی ای هم چون ا. هنری را به خود اختصاص داده اند و هر یک، با روایت حکایت هایی زیبا و خواندنی، مخاطب را با خود همراه می سازند. به عنوان مثال در "آسمان سیاه شب"، روایت زندگی غم انگیز پیرمردی را می خوانیم که به تازگی همسرش، "دوروتی" را از دست داده و خود نیز دچار فراموشی شده است، به طوری که چیزی از مرگ زنش به یاد نیاورده و مدام در پی جستجوی او می باشد. در چنین شرایطی، "کارول"، دختر کوچک پیرمرد، همراه با همسرش نزد او آمده و ضمن گوشزد کردن ماجرای مرگ دوروتی، به پدرش می گویند که قصد دارند او را در بیمارستان بستری نموده و تحت معالجه قرار دهند. اما پیرمرد علی رغم یادآوری ها و سخنان فرزندش چیزی به خاطر نیاورده و از رفتن به بیمارستان نیز امتناع می ورزد.

فهرست

یادداشت مترجم آسمان سیاه شب / جرمی کین مردی با کت و شلوار مشکی / استیون کینگ هلیم جان سخت / وانگ منگ زندگی شهری / مری گوردن خرابکار / ها جین این جا همه ی آدم ها این جوری اند / لوری مور

برشی از متن کتاب

آسمان سیاه شب در اتاق نشیمن خانه ام نشسته ام و دلم یک فنجان چای تازه دم می خواهد، دوروتی را صدا می زنم ببینم او هم چای می خواهد یا نه. می دانید سر و کله ی کی پیدا می شود؟ کارول، دختر کوچکم. می آید توی خانه و می گوید: «بابا حالت چطور است؟» و من می گویم: «خوبم الان می خواستم چای دم کنم. تو هم هوس چای کرده ای؟» و او می گوید: «من برای تان چای درست می کنم، زحمت نکشید، راحت باشید.» بعد من می گویم: «می خواستم ببینم دوروتی هم چای می خواهد یا نه» اما او می گوید: «نگران دوروتی نباشید، بابا» و می رود توی آشپزخانه. دختر خوبی است این کارول من، هر کاری از دستش بربیاید برای دیگران می کند. فیلیپ هم این جاست، شوهرش را می گویم. اما ندیدم کی آمد تو. می گوید: «خوب، بابا، کارها چطور پیش می رود؟» آن وقت من می گویم: «چه کاری؟» چون منظورش را نمی فهمم. می گوید: «فقط می خواستم بدانم اوضاع و احوال تان چطور است.» من هم می گویم: «خوب» چون هیچ دلیل و گله ای برای شکایت ندارم. بعد کارول با یک فنجان چای می آید تو. می گوید: «بنشینید بابا، اوضاع و احوال چطور است؟» منظورشان را درست نمی فهمم. برای همین از کارول می پرسم: «می دانی دوروتی کجا رفته؟ سابقه نداشته موقع چای غیبش بزند.» آن وقت کارول می گوید: «مامان دیگر این جا نیست بابا» خب، توی این فکرم که کجا رفته، چون عادت ندارد بی خبر برود بیرون. این است که بلند می شوم ببینم کجا رفته. آن وقت کارول می گوید: «کجا می روید بابا؟» من هم می گویم: «می روم ببینم دوروتی کجا رفته.» و او می گوید: «نه، بیایید بنشینید بابا» می گویم: «خب نمی دانم کجا رفته، نگفته بود می خواهد برود بیرون.» آن وقت کارول می آید و بغلم می کند، چون این کارول من دختر خوبی است. بعد می گوید: «بیایید بنشینید، بابا» من هم می نشینم، بعد دستم را می گیرد. قیافه اش خیلی غمگین است. نمی دانم چه اتفاقی افتاده. آن وقت می گوید: «بابا می دانید، مامان دیشب مرد.» منظورش را نمی فهمم، چون دوروتی همین چند دقیقه ی پیش این جا بود. لابد رفته مغازه ای جایی. بعد کارول می گوید: «بابا می خواستیم راجع به موضوعی با شما صحبت کنیم» هنوز هم دستم را توی دستش گرفته است. می گویم: «سر در نمی آورم کارول، چی شده؟» آن وقت او می گوید: «بابا، به نظر ما شما باید یک مدتی بروید بیمارستان.» نمی فهمم، حسابی گیج شده ام. این قضیه ی بیمارستان دیگر چیست. من که طوریم نشده. مثل همیشه سر حالم. برای همین می گویم: «یعنی چه که بروم بیمارستان؟ من که چیزیم نیست.» و او می گوید: «دست بردارید بابا، دکتر الجین شما را معاینه کرد و گفت بهترین کار همین است.» خب معلوم است که من می گویم: «من اصلا خیال ندارم بروم بیمارستان. همین جا توی خانه ی خودم می مانم.» چون به دکترها اعتماد ندارم. هیچ وقت نشده به آن ها اعتماد داشته باشم ...

نویسنده: لوری مور و ... مترجم: مژده دقیقی انتشارات: نیلوفر