کتاب ایران دوران قاجار و برآمدن رضاخان | نشر ققنوس

درباره کتاب ایران دوران قاجار و برآمدن رضاخان 

"ایران دوران قاجار و برآمدن رضاخان" کتابی در باب تاریخ است که به تشریح و چگونگی دوره ی حکومت و فرمانروایی سلسله ی قاجار تا به قدرت رسیدن رضاخان پهلوی پرداخته و اطلاعات قابل اهمیتی را در اختیار مخاطب خویش قرار می دهد. سلسله ی قاجار از جمله حکومت های تاثیرگذار و مهم بر تاریخ ایران زمین می باشد که کشور عزیزمان را به سوی توسعه ای همه جانبه و مدرنیته شدن سوق داده و سرنوشت آن را دست خوش تغییراتی بزرگ نموده است.

در همین راستا، نویسنده با تکیه بر مطالعات و تحقیق های قابل استناد، به نگارش کتاب حاضر پرداخته و علاوه بر بیان اقدامات و فعالیت های مهم و حساس دولت مرکزی و هم چنین فرمانروایان مختلف، جوانب و زوایای متعددی از جمله اقتصاد، روابط خارجی، فرهنگ، جامعه و نقش زنان و اقلیت ها را مد نظر قرار داده و مطالبی خواندنی را ارائه می کند تا خواننده با بهره گیری از اثر حاضر، به درک درست و کاملی در رابطه با شرایط حاکم بر دوران مذکور دست یافته و در نتیجه، از کلیت حکومت سلسله ی قاجار و هم چنین، شیوه و نوع زندگی مردم و شرایط حاکم بر آن ها مطلع گردد. به طور کلی، مطالعه ی این کتاب، به تمامی دوستداران تاریخ ایران زمین توصیه می گردد.

فهرست

پیش گفتار گرایش های اصلی در تاریخ و فرهنگ ایران سلسله ی قاجار: دئوران اولیه 1175 – 1231 (1852 – 1796 م.) سیاست و جامعه ی ایران 1269 – 1231 (1890 – 1852 م.) شورش و انقلاب 1293 – 1269 (1914 – 1890 م.) از جنگ جهانی تا کودتا 1299 – 1293 (1921 -  1914 م.) رضاخان: از کودتا تا تاج گذاری 1304 – 1299 (26 – 1921 م.) نتیجه گیری: دوران قاجار و قرن بیستم پیوست: ساختمان ها و اجراهای نمایشی در تهران گزیده ی کتاب شناسی به زبان انگلیسی نمایه

برشی از متن کتاب

1.  گرایش های اصلی در تاریخ و فرهنگ ایران دوران سلسله قاجار (1304ـ1175 ه. ش)، به ویژه به عنوان دوران عرضه داشت های فرهنگی و هنری و جنبش های مهم مردمی، دارای برجستگی های گیرای بسیاری است. این دوران، مرحله اصلی گذار از جامعه و فرهنگ ایرانی پیش از مدرن به توسعه نوین ایران نیز به شمار می آید. این فصل به چند گرایش فراگیر تاریخی و فرهنگی در ایران، که در دوران حکومت قاجارها اثرگذار بوده، می پردازد و فصل های بعد ویژگی های دوران قاجار را مورد بررسی قرار می دهد. تاریخ و تمدن ایران، یا آن طور که برخی آن را می نامند: پرشیا (پارس)، چه در ایران و چه در دنیای خارج دلبستگی و توجه دانش پژوهان را به خود جلب کرده است. ایران از دوران باستان تا عصر جدید سهم عمده ای در ادبیات، هنر، و زندگی اندیشمندانه جهان اندیشمندانه جهان داشته و زیستگاه چندین دولت، امپراتوری، مذهب، و جنبش های انقلابی و مخالفت جویانه ای بوده که، هم در درون و هم بسیار فراتر از مرزهایش، منشا تاثیرات عمده ای گشته است. ما در این جا برخی ویژگی های عمده این تمدن را به طور خلاصه برمی شماریم و این نه تنها به خاطر جاذبه و اهمیت ذاتی ایران، بلکه به خاطر پایداری و شکوفایی درونمایه های خاص ایران از گذشته تا به امروز است. این درونمایه ها در تاریخ های یک دوره ایران و در تاریخ های خاورمیانه اغلب با بی اعتنایی روبرو می شود. در این جا، آن عواملی که برای فهم دوران قاجار حائز اهمیت اند، و بسیاری از آن ها اهمیت خود را حفظ کرده اند، مورد تاکید قرار می گیرند. امروزه بسیاری از دانش پژوهان خاطرنشان می کنند که ملت مفهوم نوینی است که به معنای امروزی آن در گذشته وجود نداشته است. در دوران گذشته پیش از مدرن در قلمرو ملت های معاصر دولت ـ ملت ها تشکیل نشده بود. اما در مورد ایران، مفهوم یک هستی که ایران، ایرانشهر، یا اصطلاحی خویشاوند با آن، نامیده می شد، مفهومی است باستانی که به دوران پیش از اسلام برمی گردد و در طول قرن های اولیه اسلام، که هیچ دولت ایرانی موجودیت نداشت، تداوم می یابد. ایران بیش تر به مفهوم یک هویت فرهنگی بود تا یک هویت ملی به معنای نوین آن، اما یک چنین مفهوم فرهنگی هنوز هم بخش مهمی از هویت ایرانی را تشکیل می دهد. حتی در دوران هایی که یک دولت ایرانی وجود داشته، مرزهایش متغیر بوده و زبان ها و فرهنگ های متعددی در درون این مرزها به حیات خود ادامه می داده اند، چنانچه در ایران امروز و بسیاری کشورهای دیگر نیز این امر همچنان وجود دارد. برای مطالعه یا نگارش تاریخ اغلب لازم است واحدهایی کوچکتر از کل جهان را مورد توجه قرار داد، گرچه تمام این تقسیم بندی ها تا حدی اختیاری است. تقسیم بندی رایج تمام تاریخ خاورمیانه به دو دوران پیش از اسلام و اسلامی، تقسیم بندی کارآمدی است، گرچه اغلب پیوستگی این دو دوره را دست کم می گیرد. از این رو، تقسیم بندی ایران و سایر کشورها را به عنوان واحدهای جداگانه باید به صورت زیرمجموعه تاریخ مشترک و جهانی بشریت در نظر گرفت. پیوستگی فرهنگی و دگرگونی های مکرر و اغلب ناگهانی سیاسی یا سیاسی ـ مذهبی، دو ویژگی عمده ایران از گذشته های دور بوده است که گاهی ناظران خارجی را دچار حیرت و سردرگمی کرده است. غربی ها ایران دوران قاجار را اغلب جامعه شرقی عقب افتاده ای دیده اند که در آن ارزش های گوناگون و اغلب نابخردانه ای حاکم بوده؛ و در بهترین حالت، نویسندگان غربی تنها توانسته اند در باره جنبش های...