کتاب اول تو (ماجراهای کریتر)

کتاب اول تو از مجموعه ی ماجراهای کریتر

میل به رقابت و پیروزی از کودکی در نهاد هر انسانی وجود دارد که اگر در مسیر درست خود هدایت شود، باعث رشد و موفقیت او خواهد شد؛ اما اگر این میل، در کودکی کنترل نشده و تحت آموزش قرار نگیرد ممکن است در بزرگ سالی به خود کامگی و قدرت طلبی بیانجامد. وظیفه ی ما والدین است که با آموزش های صحیح این ویژگی ها را در مجرای درست هدایت کرده و رشد دهیم. یکی از راه های اصلاح و پرورش ویزگی های خاص کودکان، قصه گویی است.

کتاب اول تو، در این راستا تالیف شده است و قصه ی کریتر کوچولو را بیان می کند. او همیشه دوست دارد در هر کاری اول شود؛ موقع غذا خوردن، خارج شدن از خانه، سوار اتوبوس مدرسه شدن، وارد کلاس شدن و خلاصه هر کاری که فکرش را بکنید. به خاطر این ویژگی با دردسر های زیادی رو برو می شود تا این که آخر هفته با دوستانش به گردش می رود و درمسابقاتی که خانم کیتی ترتیب داده شرکت کرده و متوجه می شود اول شدن آن قدر ها هم مهم نیست و چیزی که اهمیت دارد این است که آدم از کاری که می کند لذت ببرد.

کتاب اول تو از مجموعه ی ماجراهای کریتر نوشته ی مرسر مایر و ترجمه ی هایده کروبی توسط انتشارات فنی ایران (کتاب های نردبان) به چاپ رسیده است.

برشی از متن کتاب

مامان غذا درست کرد و من هم کمک کردم. دلم می خواست مامان غذا را اول به من بدهد، ولی مامان گفت که بهتر است اول به داداش کوچولویم بدهیم چون از همه کوچکتر است. هیچ وقت نمی شود که من اول باشم می خواستم اول سوار سرویس بشوم. نمی خواستم به کسی تنه بزنم اما به گبی تنه زدم و اول سوار شدم. موقعی که می خواستیم خوراکی بخوریم، فکر کردم ممکن است تایگر از من جلو بزند. پریدم و اولین پاکت شیر را برداشتم. هورا! زنگ تفریح، با این که کم مانده بود گیتر زودتر از من برسد، من اول رسیدم. سر کلاس هم به جای این که دستم را بلند کنم، از جایم پریدم. گفتم: ((لطفا اول من، خانم کیتی!)) سر کلاس ان قدر ذوق زده بودم که ظرف مورچه ها را انداختم و خیلی طول کشید تا مورچه ها را جمع کردم دیگر وقتی نماند تا بچه ها حیواناتی را که آورده بودند، نشان دهند. اَه! وقتی کلاس تمام شد، خانم کیتی یک خبر عالی داد. قرار است برویم پیک نیک و بازی کنیم و مسابقه بدهیم. گفتم: ((کاشکی من اول بشوم و جایزه را ببرم.)) خانم کیتی گفت: ((کریتر کوچولو، مهم نیست که اول شوی. مهم این است که خوش بگذرانی. چه اول بشوی چه نشوی هم، می توانی خوش بگذرانی. مهم این است که با خانواده و دوستانت خوش بگذرانی، احساس ان ها را بفهمی همان طور که دوست داری ان ها تو را درک کنند.)) بزرگان ما گفته اند که باید با دیگران همان طور رفتار کنیم که دوست داریم آن ها با ما رفتار کنند. گاهی باید بگذاریم ان ها اول باشند. یعنی به ان ها اهمیت بدهیم. اهمیت دادن به دیگران رمز رسیدن به تفاهم است. بعد از مدرسه رفتیم خانه ی تایگر تا از بالای سکویی که بابایش درست کرده بود، چرخ پایی(اسکوتر) بازی کنیم. گفتم: من اول، ولی گیتر گفت بهتر است تایگر اول باشد چون خانه ی خودش است. گبی گفت: می دانی کریتر کوچولو؟ وقتی اول نمی شوی، با مزه تری.    

• کتاب های نردبان
• نویسنده: مرسر مایر
• مترجم: هایده کروبی
• انتشارات: فنی ایران