کتاب از کتیبه تا کوبلن - احسان افشاری

کتاب از کتیبه تا کوبلن به قلم احسان افشاری

در بخشی از سروده ها می خوانیم:

برف آمد که جای پای تو را

بر زمین عمق بیشتر بدهد

برف آمد که با زبان سپید

جغد را از درخت پر بدهد

از همین قاب مستطیلی شکل

دیده ام ایستگاه آخر را شیشه ها را بخار می گیرد

تا نبینم نگاه آخر را

چیزی از آسمان نمی خواهم

تو اگر لکه ابر من باشی

زندگی را به گور می بخشم

تو اگر سنگ قبر من باشی

باز کردم دهان پنجره را

با زمین و زمانه بیگانه

کوبلن را به یاد آوردم:

دختر بور دست بر چانه

با قدمهای ناهنگامت

از جهان ضرب شست می گیری

شال بر گردنت که می پیچی

چمدان را که دست می گیری

تا زمستان کلاه را برداشت

دست پاییز را رها کردی

نا بهنگام رفتنت سخت است

سخت تر این که بر نم گردی

گیس گلخانه ی پریشان است

مژه انبوه نیزه داران است

دست چاقوی ناف زنجان است

قلب حمام فین کاشان است

خانه تابوت ابرها مسکوت

بی تو من شکل دیگری دارم

مثل تنهایی امیرکبیر

سر در خون شناوری دارم

تن مه آلود مثل بینالود

آتش آتستین الوندی

چکمه ات را چه خوب می پوشی

دکمه ات را چه خوب می بندی

صندلی های باغ فرسودند

تیرهای چراغ ویران شد

و نسیمی که لای موهایت

آن قدر ماند تا که طوفان شد

می توانی دوباره گیسو را

دور دنیای من کمند کنی

در تو قندیل بست رویایم

وای اگر شعله را بلند کنی

زندگی یک قمار باخته بود

مرگ یک حس ناشناخته بود

تا بیاییم فکر کوچ کنیم

اسب ابلق شبانه تاخته بود

کار فهماندن و پذیرفتن

کار شمشیرهای آخته بود

راستی روز گم شدن در باد

کاری از دست دست ساخته بود؟

گاهی آدم چقدر تردید است

گفتگوهای رد و تایید است

باکمی خنده گفت خواهم رفت

عشق کارش همیشه تهدید است

راه می گفت رفته ای آری

چای پای تو مهر تایید است

سیب ها در هراس تقسیم اند

دست ها دست های تقدیم اند

چشم هایت هنوز ویرانگر

شانه هایم هنوز تسلیم اند

روزهایی که با تو داشته ام

خواب هایی بدون اقلیم اند

آی هجری ترین شمسی ها

روزهایم کجای تقویم اند؟

کتاب از کتیبه تا کوبلن به قلم احسان افشاری در انتشارات نیماژ به چاپ رسیده است.