کتاب آه باران - فریدون مشیری

کتاب آه باران به قلم فریدون مشیری در نشر چشمه به چاپ رسیده است.

کتاب "آه باران" برای نخستین بار در سال 1367 به چاپ رسید. این کتاب مجموعه اشعاری است متشکل از 59 قطعه که توسط فریدون مشیری به رشته تحریر در آمده است. فضای شعری کتاب صمیمی و دلنشین است. مضامین شعری مشیری آشنا و بازتاب دهنده روح نویسنده است. روحی لطیف و شاد که گاهی با غم در می آمیزد، گاهی گله می کند، گاهی شکایت می کند و گاهی حسرت می خورد. در ابتدای کتاب، شعری کوتاه به نام "همیشه با تو" که مشیری آن را در وصف ایران سروده است، وجود دارد. شعری زیبا و تاثیر گذار که نشان از وطن پرستی این مرد بزرگ است. مشیری در این شعر، خود را سراسر وقف ایران می داند و عقیده دارد که عشق یعنی همیشه بودن با وطن و زیستن برای او. مشیری در وصف اشعار خود از استعاره های جالبی استفاده می کند که در نوع خود بینظیر است و خواننده را به تفکر عمیق وا می دارند. از مهم ترین خصیصه های اخلاقی در اشعار مرحوم مشیری، دیدگاه انسان منشانه و انسان دوستانه او نسبت به هم نوع است. این امر موجب تسلای خاطر مخاطب و لذت بخش تر شدن اشعار است.

فهرست

چگونه می سرایی؟ آه، باران شب های کارون پیوند دست ها روی در روی سیاهی هالۀ هول آوایی از سنگر از نور حرف می زنم آب باریک بهشت خاطر جهنم سبز باغ از خون جوانان وطن لبخندِ مبارکِ مسیحا ایثار برای بوته های جاودان غریب شعر کوه، و شعر من کشمیر از دور دست خواب رهایی تا سرپردۀ شیرین شکر  بر شانه های تو کمال الملک درس محبت ستاره گفت زبان نگاه تنها، باد  سراب صبح است دوگلواژه در گذرگاه جهان صدای کف زدن لحظه ها شعلۀ بیدار یلدا درنگی در نهاد لحظۀ آغاز آفاق پریشانی برگ و باد با سادگان صبور دیلمان در پیش آن دو بوتۀ رنگین پامچال با درخت فرود تنهاتر از همیشه یاد یار مهربان چراغ چشم تو مادر و نرگس نمی خواهم بمیرم! دوست بدارید

برشی از متن

شعر "همیشه با تو...": "معنای زنده بودن من، با تو بودن است. نزدیک، دور سیر، گرسنه رها، اسیر دلتنگ، شاد آن لحظه ای که بی تو سر آید مرا، مباد! . مفهومِ مرگِ من در راه سرفرازی تو، در کنار تو مفهوم زندگی ست. . معنای عشق نیز در سرنوشت من با تو، همیشه با تو، برای تو، زیستن.

نویسنده

فریدون مشیری در سی ام شهریور ماه 1305 در تهران چشم به جهان گشود. وی از دوران کودکی علاقه مند به شعر و شاعری بود و در همین راستا در سن پانزده سالگی پا در این عرصه نهاد. مشیری نخستین دفتر شعرش را با نام "تشنه طوفان" در سن 28 سالگی به چاپ رساند که در ابتدای آن مقدمه ای از "محمد حسین شهریار" و "علی دشتی" آورده شده بود. دفتر "تشنه طوفان" همان طور که خود مشیری می گفت شامل چهارپاره هایی است که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطه کوتاه دارد و هم وزن دارد، هم قافیه و هم معنا. در آن زمان شاعرانی همچون نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری به این سبک شعر می سرودند. "عبدالحسین زرین کوب" در رابطه با شعر مشیری این گونه می نویسد: « در طی سالها شاعری، فریدون از میان هزاران فراز و نشیب روز، از میان هزاران شور و هیجان و رنج و درد هرروزینه، آنچه را به روز تعلق دارد، به دست روزگاران می سپارد و به قلمرو افسانه های قرون روانه می کند. چهل سالی - بیش و کم - هست که او با همین زبان بی پیرایۀ خویش، واژه واژه با همزبانان خویش همدلی دارد. زبانی خوش آهنگ، گرم و دلنواز. خالی از پیچ و خم های بیان ادیبانۀ شاعران دانشگاه پرورد و در همان حال خالی از تاثیر ترجمه های شتاب آمیز شعرهای آزمایشی نو راهان غرب.» "فریدون مشیری" سال های بسیاری از بیماری رنج می برد. سرانجام وی در سال 1379 و در سن 74 سالگی چشم از جهان فرو بست.

شاعر: فریدون مشیری انتشارات: چشمه