کتاب آخرین برگ و یازده داستان برگزیده

کتاب آخرین برگ و یازده داستان برگزیده، نوشته ی اُ. هنری و ترجمه عبدالعباس سعیدی در انتشارات تهران به چاپ رسیده است.

این کتاب مجموعه ای است که داستان های کوتاه زیبایی از نویسنده ی آمریکایی "ویلیام سیدنی پورتر" معروف به "اُ. هنری" را شامل می شود. این نویسنده در طول عمر خود حدود چهارصد داستان کوتاه نوشت که اغلب آن ها به دلیل لطافت طبع، بازی با کلمات، شخصیت ‌پردازیِ شورانگیز و پایانی غافلگیرانه به شهرتی جهانی رسیده اند. "اُ. هنری" در ادبیات آمریکا نوع خاصی از داستان کوتاه را خلق کرد. سبک خاص او این بود که در روند داستان، گره ها و مشکلات فراوانی را به وجود می آورد، طوری که مخاطب احساس می کند این گره ها هرگز باز نخواهند شد، اما در پایانِ داستان به گونه ای همه ی این گره ها باز و دسیسه ها بر طرف می گردند که خواننده به طرزی باور نکردنی حیرت زده می شود. این نویسنده ی آمریکایی در داستان های کوتاهِ این مجموعه، درباره ی زندگی شهری در نیویورک، عشق و روابط اجتماعی می نویسد و ماجراهای جذابی را خلق می کند. یکی از داستان های این مجموعه با نام "آخرین برگ" که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده است، درباره ی چند دختر می باشد که در رستورانی یکدیگر را ملاقات می کنند و وجود سلایق مشترک بین شان باعث می شود که به فکر راه اندازیِ یک کارگاه هنری کوچک بیفتند. آن ها کارگاه را که بیش تر شبیه یک دخمه ی کوچک است، در بالای یک ساختمان سه طبقه ی آجری افتتاح می کنند و در آن مشغول به کار می شوند.

فهرست

• مثلث اجتماعی
• کف دست توبین
• آخرین برگ
• مدارس و شورا
• اتاق مبله
• نیم رخ جادویی
• ردیف ساختمان های خاک آجر
• مسافران ساده و ظاهر فریب
• در سبز
• هدیه کریسمس (هدیه مغ ها)
• لیست غذاهای بهاری
• پرو فروش ترین کتاب

برشی از متن کتاب

تعداد خلفا کم اند اما دختران و زنان زیادی از بدو تولد تمایلات ذاتی برای شهرزاد شدن دارند. سال‌ها داستان های هزار و یک شب به وسیله صدها دختر وزیر برای سلطان ها در گذشته نقل شده است. داستانی که من در مورد همسر یکی از پادشاهان شنیده ام متفاوت است و دقیقا مشابه داستان های هزار و یک شب نیست چون این یکی سیندرلا را نیز در بر دارد که در زمان و مکان دیگری به شکوفایی و جلال می ‌رسد. بنابراین اگر برای شما زمان وقوع که به داستان شخصیت شرقی ترین می ‌دهد زیاد مهم نباشد ما می توانیم به خوبی با هم کنار بیاییم. در شهر نیویورک یک هتل قدیمی است که احتمالا چوب های به کار رفته در ساختمان به زودی به کاغذ مجلات تبدیل خواهد شد. این هتل در سال... بگذارید ببینم... در زمانی که هیچ چیزی به جز راه باریک قدیمی سرخ پوستی به شهر بوستون ماساچوست و دفتر همراستاین فراتر از خیابان چهاردهم نبود، ساخته شد. به زودی مهمان سرای قدیمی به وسیله شهرداری خراب خواهد شد و همان طوری که آجر دیوار های محکم و قطوری که عمق زمین را چاک داده و هنوز مستحکم ایستاده با غریدن به پایین می ریزند، جمعیت شهرنشینان در نزدیک ترین گوشه تقاطع ها جمع شده، برای نابودی این اثر زیبای تاریخی اشک غم می ریزند. غرور شهری در ساختمان جدید قوی و مستحکم است و مردم اشک ریزان و فریاد کشان در مقابل مرد سنت ‌شکن،انتظاری نمی توانند داشته باشند که خود نیز اصالتاً اهل این مرحله یعنی تررهات است و خاطرات مانوس او از هتل قدیمی محدود به بیرون انداختن از از پیشخوان ناهار مجانی رستوران هتل، در سال 1873 می باشد. در روزهای رونق هتل، خانم «مگی براون» هر گاه به نیویورک می آمد در این هتل اقامت داشت. خانم براون یک زن استخوانی 60 ساله بود که معمولا با لباس سیاه و یک کیف دستی همراه خود داشت که از پوست اصل یک حیوان ساخته شده بود و حضرت آدم تصمیم گرفت آن را سوسمار بنامد دیده می ‌شد. این خانم همیشه یک اتاق پذیرایی کوچک با اتاق خواب را در طبقه بالای هتل، به مبلغ دو دلار در روز کرایه می کرد و همیشه وقتی آن جا بود، هر روز با عجله و چهره‌ای دقیق و نگران برای ملاقات مردانی می ‌شتابد که از طریق کار و تجارت می‌شناخت. به این دلیل که گفته می شد مگی براون سومین زن ثروتمند جهان بود بر این آقایان محترم که ثروتمندترین کارگزاران و تجار این شهر بودند، با نگرانی و اشتیاق در جستجوی گرفتن وام های ناچیز و ناقابلی که از شش میلیون یا حدود همین مقدار به بالا شروع می ‌شد به حضور این خانم پیر و رنگ و رو رفته با کیف ماقبل تاریخ، شرف یاب می‌شدند. تندنویس و تایپیست هتل آکراپلیس که بالاخره اسمش را این جا به شما می ‌گویم یعنی دوشیزه «آیدا بیتز» که گویی الهه ای از داستان های کلاسیک یونان قدیم بود نیز در همان زمان در این هتل کار می کرد. البته هیچ حالت به خصوصی در چهره این خانم  با وقار دیده نمی شد.

نویسنده: ا. هنری مترجم: عبدالعباس سعیدی انتشارات: تهران