کتاب فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی | سجادی

معرفی کتاب فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی اثر سجادی

"فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی" کتابی مفید و ارزشمند در زمینه ی ارائه ی معانی و تعبیرات واژه های عرفانی می باشد. عبارت اصطلاح، به عنوان واژگان و تعابیری استفاده می شود که جهت معنای خاصی وضع شده و یا در اثر استفاده ی بیش از حد آن برای منظور خاصی، به تدریج آن معنا و منظور را به خود گرفته است و در نتیجه برای انتقال معانی مورد نظر توسط افراد، مورد استفاده قرار می گیرد. این موضوع از دیرباز در صوفیه نیز رایج بود؛ به عبارتی دیگر اگر یک صوفی، شیخی بزرگ و یا حتی شاعری صوفی، به طور مکرر از کلمات و عباراتی خاص استفاده می کرد، آن واژه ی کاربردی به تدریج جنبه ی اصطلاحی به خود می گرفت و وارد فرهنگ واژگان آن ها می شد؛ حسین بن منصور حلاج که از بنیان گذاران مکتب خاص عرفانی است اصطلاحات رمزی را در ادب عرفانی وارد کرد به طوری که از روی ظاهر کلمات نمی توان معنای آن ها را دریافت و در نتیجه نیازمند تفسیر و تشریح هستند؛ همواره این موضوع خود تبدیل به ابزاری کاربردی جهت بهانه تراشی های مخالفان و دشمنان صوفیه شده و هم چنان آن ها را کفرآمیز تلقی می کنند. بنابراین جهت جلوگیری از این سوء استفاده ها و سوء برداشت ها، نگارش کتابی در زمینه ی تعابیر اصطلاحات عرفانی به امری ضروری تبدیل شد که در این راستا مولف کتاب حاضر نیز، اقدامات لازم را انجام داده و با بهره گیری از زبانی صریح و گیرا، اثری ارزشمند حاوی تعابیر اصطلاحات به کار رفته شده در عرفان را به مخاطب ارائه نموده است.

خرید کتاب فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی

کتاب فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی به قلم سید جعفر سجادی در انتشارات طهوری به چاپ رسیده و در کتابانه قابل خریداری می باشد. 

برشی از متن کتاب فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی

آداب مرید با شیخ- در باب آداب مرید نسبت به مرشد، کاشانی گوید: «بدان که مرید را مراعات ادب صحبت شیخ از اهم آداب است. چه محافظت آداب، مستجلب محبت دل هاست، از آن روی که جمال مشاهده ی روح و کمال عقل جز در صور محاسن آداب نتوان کرد. پس هر گاه که مرید در صحبت شیخ مودب بود در دل شیخ به محبت جای گیرد و منظور نظر رحمت الهی گردد. چه حق تعالی همواره به نظر رحمت و عنایت و رعایت به دل های دوستان خود می نگرد. پس به واسطه ی استقرار و تمکن در دل شیخ، برکات تواتر آثار رحمت الهی، و تعاقب نوازل فیض نامتناهی، وجود او را شامل گردد، و قبول شیخ او را ملامتی صحیح و دلیلی صریح گردد بر قبول حق تعالی و قبول رسول صلی الله علیه و سلم. و قبول جمله ی مشایخ که متوسط باشند میان شیخ و رسول و مکافات بعضی از حقوق تربیت شیخ جز به مراعات حسن آداب ادا نتوان کرد. پس تبجیل و توقیر علما و مشایخ که نسبت ابوت معنوی دارند ادای حقی بود از معظمات حقوق، و اهمال آن عین تفسیر و حقوق. و در خبر است که: لیس منا من لم یبجل کبیرنا ولم یرحم صغیرنا و لم یعرف لعالمنا حقه. و هر که بادای حقوق شیخ که اقرب سببی است از اسباب ربوبیت حق قیام ننماید، از ادای حقوق الهی قاصر آید که: من ضمیع الرب الادنی لم یصل الی الرب الاعلی. و وجود شیخ در میان مریدان تذکره ای ست از وجود نبی در میان اصحاب. چه شیخ در دعوت خلق با طریق متابعت رسول، نایبی است رسول را: الشیخ فی قومه کالنبی فی امته. و آن چه در وقت خاطر بدان مسامحت نمود از ضبط جزئیات آداب و کلیات آن پانزده ادب است که مریدان را با شیخ مراعات آن از لوازم بود.

اول اعتقاد تفرد شیخ به تربیت و ارشاد و تادیب و تهذیب مریدان. چه اگر دیگری را در مقابل او یا کامل تر از او بیند، رابطه ی محبت و الفت ضعیف بود و بدان واسطه اقوال و احوال شیخ را در وی زیادت تاثیری و سرایتی نباشد، چه واسطه ی نفوذ اقوال و رابطه ی سرایت احوال شیخ در مرید محبت است. هر چند محبت کامل تر، استمداد مرید، صورت تربیت شیخ را قابل تر. ادب دوم ثبات عزیمت است بر ملازمت صحبت شیخ. باید با خود مصور و مقرر چنان دارد که فتح الباب من از ملازمت صحبت و خدمت شیخ تواند بود و بس، یا بر عتبه ی او جان تسلیم کنم یا به مقصود رسم. و علامتش آنک برد و تبعید و شیخ برنگردد. چه مشایخ را در تفحص از احوال مریدان امتحانات مختلفه بسیار افتد. ابوعثمان حیری در صحبت شاه کرمانی رحمه الله به نیشابور رسید بقصد زیارت ابوحض حداد. چون نور ولایت او مشاهده کرد، خاصیت نظر سعادت بخش او به قوت جذبات احوال، او را جذب کرد و مقید شبکه ی ارادت خود گردانید، تا وقت مراجعت از شاه کرمانی اجازت توقف خواست و هنوز در عنفوان شباب بود...